※ CZĘŚĆ DRUGA ※ Jego głos był zimny jak ostrze noża. Otworzyłam oczy i zobaczyłam, jak ląduje przede mną, jego spojrzenie przepełnione czymś pomiędzy gniewem a bólem. Wydawało się, jakby reszta świata przestała istnieć - byliśmy tylko my dwoje, a napięcie między nami było niemal namacalne. - Co ty tu robisz? - zapytał, choć w jego głosie zabrzmiała nuta oskarżenia. - Cywile i dezerterzy nie mają prawa używać tego sprzętu, nie mówiąc już o wtrącaniu się do walk. - A co, wolisz, żebym siedziała w herbaciarni i patrzyła, jak Tytany pożerają ludzi na ulicach? - odpowiedziałam z przekąsem, choć czułam, jak jego spojrzenie pali mnie żywcem. - Nie powinno cię być tutaj - powtórzył, ignorując moje słowa. Jego oczy prześlizgnęły się po mojej twarzy, dłoniach, szyi. Znałam to spojrzenie. Analizował. Ocenił. - A może masz coś przeciwko temu, że jeszcze żyję? - syknęłam, czując, jak narasta we mnie frustracja. - Przepraszam, że kurwa nie umarłam, Levi. Książka jest jedynie inspirowana wydarzeniami oryginalnymi więc mogą pojawić się pewne odstępstwa od oryginalnej fabuły.

~requests are open~ No lemons Have fun reading

Okej, te „książkę" nazwijmy błędem młodości okej? XD Rany serio, niektóre opowieści o Mery Sujkqch są lepsze. Ogółem nie polecam, straszny cringe (no chyba, że chcesz się pośmiać - w takim wypadku zapraszam). Stary opis \/ Nazywam się Hirozawa Izuna, pracuję w CCG. ,,Znowu jakieś nijakie opowiadanko z Tokyo Ghoul"?Nie. Otóż moja historia jest nieco inna, głębsza. Nie zostałam porwana przez Big Madam, nigdy nie przebywałam w restauracji ghoul, nie jestem „typową" inspektorką. Musisz wiedzieć o mnie jedno. Nie jestem taka jak ty. Nie jestem człowiekiem. A przynajmniej nie do końca. Chciałam chronić ludzi. Chronić ich przed podobnymi do mnie. Przed potworami, które zabijają niewinnych. Udało mi się to. Po drodze kogoś spotkałam. Kogoś wyjątkowego. Moja pierwsza książka, więc proszę o wyrozumiałość.

Sotykarz podczas akcji Juuzou.Dziwne co nie?

Nowy Jork. Miasto wyzwań, spełnionych marzeń, sukcesów i...bohaterów. Do pary brakuje tylko złoczyńców. Ale nie martwcie się, jest ich tutaj dość sporo. Granica między jednym, a drugim jest wbrew pozorom dość mała. Sama wiem to najlepiej. Nowe miasto postawi na mojej drodze nie tylko nowe doświadczenia. Postawi również wyzwanie. Lokiego.

Pod rozgwieżdżonym niebem, gdzie cisza nocy otula zmęczonych Zwiadowców, Etel i Levi odkrywają, że nawet w świecie pełnym bólu można znaleźć momenty spokoju. Etel, rysując gwiazdy w swoim notatniku, przypomina o tym, co wieczne i niezmienne, a Levi, mimo swojego pragmatyzmu, pozwala sobie na chwilę refleksji nad jej słowami. Rozmowy o gwiazdach, legendach i nadziei łączą ich bardziej, niż mogliby przypuszczać, pokazując, że nawet w ciemności można dostrzec światło - jeśli tylko ktoś wskaże drogę. Czy Levi, człowiek skupiony na przetrwaniu, odnajdzie w sobie odrobinę miejsca na piękno i wiarę w lepsze jutro? One Shot 18+

※ CZĘŚĆ PIERWSZA ※ - Oczy mam tutaj - powiedziałam spokojnie, wskazując palcem na swoje własne, a potem ruszyłam w stronę ogniska, ignorując wszystko poza wściekłością. Per i Domas zaczęli chichotać, ale ich śmiech urwał się gwałtownie, kiedy stanęłam za nimi i z całej siły zdzieliłam obu po głowach. - Idioci - syknęłam, pochylając się nad nimi. - Macie szczęście, że nie zrobiłam wam tego ostrzami. Levi wstał powoli, jego twarz wróciła do zwykłego, chłodnego wyrazu. Oczywiście, mistrz samokontroli. Podszedł do mnie, ignorując resztę, która ledwo powstrzymywała się od śmiechu. - Fauer - powiedział krótko. Jego głos był chłodny, ale wciąż wyczułam w nim cień irytacji. Zdjął swoją pelerynę i rzucił mi ją z irytacją. - Ubierz się. Jesteśmy na misji, nie w cyrku. Złapałam pelerynę, owijając się nią, zanim spojrzałam mu prosto w oczy. Uśmiechnęłam się lekko, bardziej zuchwale niż wdzięcznie. - Dzięki, kapitanie - rzuciłam, przeciągając ostatnie słowo z nutą sarkazmu. - Ale wiesz, nagiej kobiety to chyba nie widziałeś, skoro tak cię to rozprasza. Przez chwilę jego twarz pozostała niewzruszona, ale widziałam, jak z jego szczęki znika napięcie. Po prostu odwrócił się i odszedł, rzucając przez ramię: - Następnym razem kąp się po swojej zmianie wartowniczej. ************************************************************************************************** Amae wraz z przyjaciółkami Astrid i Ericą uciekły z podziemnego miasta. Dokonały tego z użyciem lewych dokumentów umiejętności i szczęścia. Życie na ulicy jest trudne więc postanawiają dołączyć do korpusu zwiadowców. Mając nadzieję że ich mroczna przeszłość ich nie dosięgnie. Opowieść może zawierać sceny drastyczne, hazard, sceny +18