➤TAMAMLANDI 0534***; Sevgilin seni aldatıyor. 0534***; Hem de en yakın arkadaşın Rüya ile. 0534***; Annen de babanı aldatıyor. 0534***; En yakın arkadaşlarından biri olan Akcan'ın babası ile. 0534***; Üstelik Akcan da bunu biliyor ve saklıyor. 0534***; Hani birisi fake hesabın birinden sana escord iftirası atarak adını çıkarmıştı ya, 0534***; Haftalarca evden dışarıya adım atmamıştın. 0534***; O hesabın sahibi, yine en yakın arkadaşlarından birisi olan Petek idi. 0534***; Gerçekten görmüyor musun, yoksa görmüyormuş gibi mi yapıyorsun? 0534***; Aç artık gözlerini, 0534***; Etrafındaki herkes sahte. 0534***; Arkadaş dediklerin, 0534***; Aile dediklerin, 0534***; Sevgili dediğin pislik herif de dahil olmakla. 0534***; Hepsi maskelenerek çıkıyor karşına. 0534***; Sen ise ısrarla görmemezlikten geliyorsun. 0534***; Yalnızlıktan mı korkuyorsun? 0534***; "Men câle nâle" 0534***; Kötüyü terkedip iyiyi ararsan, ona kavuşursun. 0534***; Ve eğer yalnızlıktan korkuyorsan, 0534***; Korkma. Allah sana yeter. 0534***; İnsanlara değil Allah'a güven. 0534***; O elbet seni yarı yolda bırakmaz. 0534***;"Elâ bi zikrillâhi tatmâinnul kulub" 0534***; Allah'a emanet ol. 🎠 Sizi bir imtihan olarak hayır ile de şer ile de deniyoruz. Enbiyâ/35

"Muhammet abi..." Arkamı döndüğümde kız kardeşlerimin can dostu Rumeysa'yı gördüm. Gözlerini kaçırıp tekrar bana baktığında sesini duydum. Rahatsız olma düşüncesiyle boynumda asılı duran fotoğraf makinesinde şehadet parmağımı gezdiriyordum. "Bana dua eder misin?" dedi hafif gülümsemesi ile. Durgun ve zor durumda gibi gözüküyordu. İçim acıdı. "Ederim, kardeşim. Hayırdır, iyi gözükmüyorsun." Başını iki yana salladı telaş edilecek bir durum değil dermiş gibi. Hâli öyle demiyordu. "Aynı anda edilen dualar kabul olurmuş." Bir şey dememe fırsat vermeden uzaklaştı yanımdan. Sebepsizce gece ettiğim dualar geliyordu aklıma. Gözden kaybolana kadar gözlerini üzerinden çekemedim. Edep timsali duruşu meşgul etti aklımı gün boyu. Hâl ve hareketlerime dikkat eden biriyken daha da sakınma gereği duydum. Anlayamıyorum. ❄️ Sonradan Gelen adlı kitaptaki Muhammet Çağlar karakterinin hikayesidir.

Bekir. Eski sevda demeye çok utandığım, her gün Allah' a ona inandığım günlerden dolayı beni affetmesi için yalvarmama sebep olan bu kömür gözlü genç adam. Şimdi yine yanımdaydı. Onu dinlememi istiyordu. Anlatacak neyi vardı ki? Biz yıllar önce o yağmurlu günde konuşacağımız her şeyi gözyaşlarımla dökmedik mi? 'GİT' demedi mi bana? Canımı feci halde acıtmadı mı? Daha neyim kaldı ki o acıdan sonra. Ne istiyorsun benden? O masum duygulara sahip saf genç kız değildim artık. Duygularımı toprağa gömdüm yoluma gittim. Zaten öyle olmasını o istemişti. O istemese gidemezdim ki. Bırakamazdım. Kendime bile itiraf edemediğim ama Rabb' imin bildiği o özel masum duygularım vardı. Hislerim dolu doluydu ona karşı. Daha ne olsun ki? Ben o hissettiğim her kalbimdeki çarpıntıdan dolayı en küçük zerresine kadar her gece namazlarımda af diledim. Hiç konuşmadan yürüdük dakikalarca. Sessiz sakin bir yer bulmuş gibi bir edayla otururken bir banka "Bismillahirrahmanirrahim..." dedi. Bekir. Bunu diyen sen miydin gerçekten? Kulaklarım yanlış mı duymuştu yoksa. İnanamadım. Gözleri dolu doluydu. - Tuana beni affet! Dedi ve gözlerinden yaşlar süzüldü. Bu gerçek miydi yoksa ben hayal mi görüyordum.

"İslâm, bekle." Küçük kız önce ismiyle seslenmesine şaşırdı. Çünkü genelde Yusuf Selim ona bücür, küçük gibi sinir bozucu lakaplarla hitap ederdi. Daha sonra elindeki kolyelere kaydı gözü. Gümüş renkli iki zincir ve ucundada yine aynı renk küçük metal bir kilit. Diğerinin ucuna baktı küçük kız. Onun ucundaysa metal kiliti açmak için bir anahtar. Yusuf Selim devam etti sonra. "Şey bunlardan biri senin. Yani istersen." bakışlarını kaldırdı sonra Yusuf Selim. Devam etti. "Bak bu kilit benim, bu anahtar da senin. Kalbimi sadece bu anahtar açacak tamam mı? Başka bir anahtar kabul etmeyecek." Şaşkın bakışlarla konuştu sonra kız, "Nasıl yani. Büyüdüğümüzdeyi mi söylüyorsun?" Çocuk derdini anlatamamanın verdiği sıkıntıyla derin bir nefes aldı ve başını salladı. Onu sevdiğini söyleyemezdi değil mi? Annesi ve babası gibi oluncaya kadar yani. Söylese Allah kızar mıydı ki? Yinede riske girip Allah' ı üzmek istemedi küçük çocuk ve konuşmadı. İslam konuştu onun yerine. "Yani büyüyünce evlenecek miyiz? Yani Elif abla ve amcan gibi?" Yüreğine su serpilmişçesine gülümsedi çocuk ve amcasıyla yengesinden örnek verdi o da. "Evet. Öyle. Sende yengem gibi olacaksın ama, başörtülü.. O zamana kadar bu kolyeleri çıkarmak yok." "Tamam ama o zamana kadar başka anahtar aramak yok." "Yok." ٠ 16.06.2020 - 24.08.2020

Zeynep : Hiç düşünmemişti atandığı şehire giderken yolculukta kaderini göreceğini rüyasında gördüğü adamın kimliğini sorması ile hayatının değişeceğini hiç düşünmemişti öküz dediği adama canını ortaya tek başına çıktığı bu yolda kocaman bir aile olacağını sevdiği adam için canını ortaya koyacağını bu kadar seviceğini Egemen: Tek sevdası vatan olan adamın tayinini çıkmasını beklerken çıktığı görevde bir cadı ile karşılaşacağını bu yaşına kadar bir kadının gözüme bakmamış iken bir yeşil gözün meftunu olacağını tayini çıkmasın diye dua edeceği aklından geçmezdi adamın onu tatlı cadı sayesinde kalbi yumuşayacağını bilmiyordu Egemen şehitlik için atan kalbinin Zeynep için attığını Egemen gönüllü askeri okulda ders öğretmeni yeni tazecik bir öğretmen bir askeri lisede helal daire içinde yaşanan sevdalar iyi okumalar eğer okursanız tek amacım yüzünüze tebessüm olmaktır kitabıma desteğinizi beklerim iyi okumalar... Çiftlerimiz Egemen❣️ Zeynep Kerem❣️ Hafsa Kerim❣️ Esra Ömer ❣️Asya Selim❣️ Sümeyye

"Kızımın sana 'anne' demesinden daha fazlasını istiyorum." Söylediği kelimelerdeki kararlılığı çökmüş omuzlarını kuvvetlendirirken, omzuna sabitlenmiş safir mavilere bakmaya devam etti. Ve Dünya'nın kaşlarını çatmasıyla, sol yanında sertleşmiş kayalarına dalgaların dokunmasını sağlayan harelerde, söylediklerinden hiçbir şey anlamadığını görebiliyordu. "Senden kızıma 'kızım' demeni istiyorum. Çünkü Zeynep seni ilk gördüğü andan beri bunu duymak istiyor. Sen ne zaman ona adıyla seslensen gözlerine yerleşen umut yıkılıyor. Kızım sana bu kadar umutla bakarken ona bir anne gibi davranmanı istiyorum." Dünya, hala daha elinde tuttuğu kâğıttaki kelimelerin bu kadar anlam barındırabilmesinin şaşkınlığını yaşarken, safir mavilerini "Bu yüzden..." deyip duraksayan Asrın'ın yüzüne çevirdi. İki günlük sakalının arasında gülümsemesiyle derinleşmiş çukurlarına düşmek üzere olan gözlerini ilk kez çukurlara rağmen kısılmayan kara gözlerini buldu. Ve beş dakika öncesine kadar gözleriyle okumakla yetindiği şart sahibi tarafından kulaklarına doldu. "Kızımın annesi olur musun?" Kızımın annesi olur musun?... Babasının altı yıl önce şakağına dayadığı silahın ölüm fısıltılarını ağlayarak bölen uğur böcüğünün, annesinin dokuz yıl önce kaybettiği hayallerini verecek olan bıdığı oluşuydu. Kızımın annesi olur musun?... Bu bir evlilik teklifi değil, bu Dünya'nın yazabileceği tüm şartlara karşılık yazılabilecek bir annelik şartıydı! Dipnot: Klişe gibi gözüken ilk bölümlere katlanarak, yedinci bölüme gelirseniz; gidişatın çok daha farklı olduğunu göreceksiniz. ***Her bir kelimesiyle "Kızımın Annesi Olur Musun?" benim için değerli bir hazine olmakla beraber finali de dâhil tüm kurgusu belli olup, tamamen bana aittir.Değerli hazineme değer verdiğiniz için şimdiden teşekkür ederim...

"Ne bağırıp duruyorsun? Konağı ayağa kaldırdın!" Karşımda dikilen adama yumruğumu gerçirmemek için içimde verdiğim mücadeleden söz bile edemezdim. Etki eder, etmezdi. Şuan tek isteğim tüm gücümle tekme tokat ona girişmekti. "Sen Mardin'i kaldırmadığıma duâ et!" İkimizde deli gibi bağırıyorduk. Diklenmeli konuşmamla yüz ifadesi bir an değişecek gibi olsa da toparladı. Bakışlarına merak da işlenirken "Hayırdır ne bu hâller, yürek mi yedin?" Diye sordu. Yüreği de dalağı da ben sana yedirtecektim şimdi de haberin yoktu. Aramızda kısacık bir mesafe vardı. Günaha girmemek adına bir iki adım gerileyerek, ellerimi başıma koydum. "Asıl sana hayırdır? Ya sen nasıl sağda solda kendini benim müstakbel kocam olarak tanıtırsın, nasıl millete evleneceğimizi söylersin?!" diye bağırdım. "Ne!" "Oha!" "Vışş!" "Yok artık!" _____________________________ Klasik bir kitap değil bizimkisi. Yani karakterlerimiz her iki bölümde bir hastaneye uğramıyorlar. Ya da sürekli bir kavga içerisinde değiller. Acı, mutluluk, gözyaşı, kahkaha... gerçekte de başınıza gelebilecek olaylar dönüyor. Ee ne bekliyorsun? Gelsene içeriye;) İslam dininin temelde olduğu bir kitaptır. . . Başlangıç Tarihi; 12.06.2021 Kitabı (Ç)almamanızı rica ediyorum.♡ #1 - zühre #1 - alkan #1 - din #1 - yürek #1 - başörtü #1 - pişmanlık #1 - gerilim #1 - tesettür #2 - islam #2 - hikaye #2 - sinir #3 - hoca #3 - genelkurgu #4 - ağa

05** *** ** 90: Merhaba. Ben: Siz kimsiniz? 05** *** ** 90: Size söylemediler sanırım? Müstakbel eşiniz oluyorum. Ben: Pardon! Dalga mı geçiyorsunuz? 05** *** ** 90: İnanın bunu bende çok isterdim ama maalesef dalga geçmiyorum.

Duruş pozisyonundan kaynaklı yanlış anlaşılma, evliliğe kadar giderse ne olur? Gelin hep birlikte bakalım... Müstakbel kocam: Nasibim olur musun? Narin: Sahura kadar Müstakbel kocam: Aklın mı yemekte, yoksa ciddi misin? Narin: Pardon sonsuza kadar Müstakbel kocam: Heyecanlandık galiba biraz? Narin: Ne münasebet canım? Müstakbel kocam: Canım? Narin: Alışkanlık işte! Müstakbel kocam: Tamam CANIM kızma :) Kapak tasarımı şahsıma aittir.

Özgürlüğü, fanusun içine haps edilmiş, kırık, dökük bir kadın. Acıyı sırtlanan, tutsak kalan benliğine el uzatan bir adam. "Vazgeçmek için çok erkendi."