Kitsune. Potężna rasa błogosławionych lisów o dziewięciu ogonach. Od zawsze idealna i bez skazy. Jednak czasem nawet wsród perfekcji może ujawnić się jakaś niedoskonałość. Taką niedoskonałością były właśnie Nogitsune. Przeklęte pomioty korzystające z przeklętej energii, z którą od zawsze walczyli czarownicy Jujutsu. Co by się stało, gdyby jeden z takich przeklętych lisów pojawił się w prefekturze Tokio, tuż pod okiem najsilniejszego czarownika w całej historii Jujutsu? Pewnie najłatwiej byłoby go wyegzorcyzmować, ale to by było dla niego zbyt banalne... [okładka wykonana ze zdjęć z Pinteresta]

Elise nigdy nie chciała być bohaterką. Kiedy w 845 roku tytani zniszczyli jej dom i odebrali rodzinę, uciekła - jak każdy, kto miał dość szczęścia, by przeżyć. Kiedy jednak pięć lat później upada również mur Trost, coś w niej się zmienia; znajduje w sobie odwagę, by walczyć - najpierw o przetrwanie, a potem o nowy cel w życiu. Jej spryt i opanowanie w kryzysowej chwili zwracają uwagę generały Hange, która dostrzega w Elise potencjał i wciąga ją w szeregi Zwiadowców. Nie wszyscy są jednak przekonani co do jej obecności w oddziale. Kapitan Levi Ackerman, znany ze swojej bezwzględności, od samego początku kategorycznie sprzeciwia się temu pomysłowi. Elise będzie musiała stawić czoła nie tylko tytanom, ale też własnym słabościom i lękom, udowadniając jednocześnie najsilniejszemu żołnierzowi ludzkości, że jej miejsce jest wśród Zwiadowców. Co więcej, Elise jeszcze nie wie, że już wkrótce kapitan Ackerman odegra w jej życiu rolę, której żadne z nich nie mogłoby się spodziewać.

Za jakiekolwiek błędy, różnego typu przepraszam! Kontynuacja "Za nim ucieknę" Nic więcej. Nic dodać, nic ująć. Mam nadzieję, że to też się przyjmnie jak tamta poprzednia Levi x Reader. Jeżeli nie przeczytałeś/przeczytałaś "Za nim ucieknę" radzę przeczytać bo nie zrozumiecie wtedy fabuły jakże tej przecudownej książki (XD).

Nigdy nie wierzyła w miłość od pierwszego wejrzenia, słowa, dotyku. To były bajki dla dzieci. Karmiono ich naiwnymi opowieściami o tym, jakie życie jest piękne, kolorowe, usłane różami. Mary od siedmiu lat miała w swoim życiu różę - ale ta miała kolce. Cierpienie przeplatała sztucznymi uśmiechami na wytwornych bankietach, stojąc u boku męża. Mężczyzny, o którym plotki potrafiły przyprawić o drżenie rąk. Zmuszona siłą wraca do pracy, tym razem w korpusie zwiadowców. Tam poznaje człowieka o lodowatym sercu - jedynego, który próbuje ją ocalić. Zapomniał tylko jednego: nie da się uratować kogoś, jeśli samemu jest się zagubionym. 🥀 Opowiadanie jest brutalne, nie szczędzę w opisach dlatego proszę mieć to na uwadze. 🥀 Opowiadanie znacząco odbiega od kanonu. 🥀 Okładka nie należy do mnie, została tylko zmodyfikowana na potrzeby książki.