" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."

Bacaklarımı hissetmemek ve tekerlekli sandalyeye mahkum olmak, beni yazmaktan alıkoymuyordu. Yazarken kendimi özgür hissediyordum. Okurlarım elimden tutuyordu, ayağa kalkıyordum. Ama onlarla bir araya gelmekten korkuyordum. Yürüyemiyordum, ayağa kalkamıyordum. Ben bu hale anne karnından çıkarken gelmemiştim. Hatırlamak istemeyeceğim kadar kötüydü. Ama bir gün diğer tarafımı bulduğumda, hedeflerimden vazgeçmeyecek ve insanlara umut olacaktım. ••• Yayımlanma tarihi-3 Temmuz 2015

Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beyaz, mutluluğun, aşkın ve bir gün kendi yuvamı kurabileceğimin müjdecisiydi.Bu evde kavuşamadığım huzura, kendi kurduğum yuvada sahip olacağıma gerçekten inanarak büyümüştüm.Oysa şimdi ailem bu hayalimi de elimden almıştı.Benimle hiçbir ilgisi olmayan bir olaydan dolayı, hiç tanımadığım ve civardaki herkesin Deli diye bildiği bir adamla evlenmek zorundaydım. ❤ Tüm ilçede deli diye tanınan bir adam: Emre. Aradığı şefkatı ailesinden bile görememiş, tekhayali bir gün sevdiği adamla evlenmek olan bir genç kız: Elif. Ve zoraki bir evlilik. Kimsenin bilmediği bir psikolojik sorunla boğuşan Emre ve Emre'yi tanıdıkça ona karşı anlayamadığı bir şekilde merhamet duymaya başlayan Elif, gerçek bir aile olabilecek miydi? Emre tekrar delirmeseydi; belki...

sen melek misin böyle patt diye girdim hayatıma sana değer verdim sana güvendim seni seviyorum seni çok seviyorumm <3

Bu sene çok fazla şey öğrendim. Hayatın karşımıza neler çıkarabileceğini hiç bir zaman tahmin edemeyeceğimizi bir kez daha anladım. İyilerin kötü, kötülerin iyi olabileceğini; yalanların aslında gerçek, gerçeklerin ise bir avuç yalandan ibaret olabileceğini anladım... İnsanlara körü körüne güvenmenin ise tamamen aptallık olduğunu anladım.., Bağlarımızın ne kadar kuvvetli olduğunun önemi olmadan tam anlamı ile güvenebileceğimiz kişilerin ailemiz olduğunu geçte olsa anladım... Dostların ise menfaatlerinin bittiği yerde sizi terk ettiklerini ve aslında gerçek dost olmadıklarını anladım... Hayatımın adamı dediğiniz kişinin bile aslında sıradan biri olduğunu sonradan acı bir şekilde anladım... Ben bu sene çok şey öğrendim, iyiyi kötüyü, doğruyu yanlışı, aşkı ve nefreti... Sırada ise öğrendiklerimi uygulama zamanında. Hem de gerçekten yanımda olacak, beni gerçekten seven insanlarla... Tüm hakları saklıdır. © NOT: ''SAHİPSİZ AŞIK'' benim yayımlayacağım ilk, yazdığım altıncı hikayedir. Beni bu ilk deneyimimde yalnız bırakmazsanız sevinirim. Hadi başlayalım :)

"Zaman yolcularına inanır mısınız?" Taş kağıda aşıktı. Çünkü ona bir tek kağıt sarılıyordu. Bu yüzden de önüne çıkan tüm makasları kırıyordu. Onlarınki fantastik bir aşkın hikayesi. Dokunabilmek ile iyileştirmek arasında ince bir araf vardır ya bu öyküde... O arafta evcilik oynayanların hikayesi. Dokunamadan sevenlerin, imkansızın kelime anlamına pabucu ters giydirenlerin hikayesi. İşte karşınızda; eskidikçe yenilenen antikacıların, taşla kağıdın hikayesi! 10 Şubat 2015 *** Bu hikayeyi yıllardır dört göz hitabıyla alay konusu olan kardeşlerime hediye ediyorum. O tatlı canlarınızı üzmeye inanın kimsenin hakkı yok. Hikayeyi okuduktan sonra, umarım her biriniz çerçevelerinizle gurur duyarsınız. Keyifli okumalar! ***

" Unuttun mu? " diye fısıldadı, sessizce. " Ne çabuk unuttun, 5 yaşındaki Gökdeniz Demir Seçkin'i ? " diye kükredi. " Sen; acısın, kinsin, nefretsin. Kimse seni değiştiremez. Sen yaşanılanı hak etmeyecek ama her zerresinde acı çekerek yaşayan bir erkek çocuğusun, daima böyle kalacaksın. " " Geçmişin asla peşini bırakmayacak. Sayın Gökdeniz Demir SEÇKİN. "

Fragman : https://www.youtube.com/watch?v=ujWjLWKXYgE İsmim Criss Argent 16 yaşında pekte normal olmayan bir kızım. Başıma gelen tüm şeylerin sadece tek bir sebebi var. Açgözlülüğüm.. Sürekli olarak diğer herkesten farklı olmak istedim. Onların hayatlarını ellerimde tutmak, onlardan güçlü olmak istedim. İşte bu istek bir süre sonra o kadar kuvvetlendi ki beni yaradılışıma, Şeytan'ın ta kendisine götürdü. Ödemem gereken bedelin ne olduğunu bilmediğim fakat adil olmadığına emin olduğum bir antlaşma sonrası Şeytan tüm bu isteklerimi yerine getirdi. Fakat gücümün bu denli kontrol edilemez olduğunu anlamam pekte uzun sürmedi. Gücüm beraberinde hayatlarını ellerinden zorla aldığım insanları getirdi. Bazıları bana yardım etmeye çalışırken bazıları ise her şeyden habersizken kaybetti hayatlarını. Ellerimdeki kan fiziki olmasa da sonsuza dek ruhen en büyük utancım olarak kalacak.. -------------------- Artık yavaş yavaş kendimi toplumdan soyutluyordum. Attığım her adım bu zayıf bedene defalarca acı veriyordu. Aldığım her nefes ciğerlerimi parçalarcasına yakıyordu. Antlaşmanın bana düşen kısmı buydu sanırım. "Sonsuz acı"... Elde ettiğim şey karşısında adil bir bedel miydi bu? Yoksa şeytan beni de mi kandırmıştı? Katlandığım bunca şey sadece acı çekmem için miydi? Fiziksel olarak sağlıklıydım oysaki. Peki ruhum? oda bedenim kadar sağlam mıydı? Yoksa çoktan Şeytana köle olmuş muydu? Geri dönüşü var mıydı bu sonsuz çukurun? Yoksa sürekli düşmeye devam mı edecektim? Her saniye daha derine..

Masal değildir . Bir varmış, bir yokmuş. .Şehrin en güzel evinin içinde bir kız yaşarmış .Parfümü değil de sigara kokusunu dolarmış bedenine .. Ama babası kızı sigarayı sadece kendisiyle sevmeye zorlarmış.. "Sigarayı sadece benimle içecek ve başka bir erkeğe kokunu vermeyeceksin ! " dermiş. . Çünkü herkesin sigarasının dudaklarında farklı koktuğuna inanırmış. Kızı da hayatında en kıymetlisiymiş. . Günlerden bir gün kız bıkmış. .Evden ayrılıp uzaklardaki annesine gitmek istemiş. . Zalim baba kabullenememiş.. Bedeninde sigaranın bu denli güzel koktuğu kızını bırakmak istemiyormuş..Giderse kötü kalpli insanlar canını yakabilirmiş onun.. İşte o sıralarda kız, kurtarıcısı sigaranın dudaklarında en güzel koktuğu adama , Gardiyan 'a mahkum edilmiş ... "Sigaranın kızıl alevinin renginin bazen onun gözlerine yansıdığını düşünüyorum . Yoksa hiç bir göz bana bu kadar güzel görünmezdi ...."

Lisedeki ilk yılımdan sonra her zamanki Bodrum tatilinin düşüncesi, benim için fazlasıyla sıradandı. Ama sıradan olmayan bir şey vardı ki o da yan evdeki çocuktu. (Tüm hakları yastığımın altında saklıdır)