"Seninle ilgilenmek sabır işi. Ve ben sabırlıyım...",dedi ve derin bir nefes verdi. "Ama sınırlı." diyerek devam etti. Sesinde bir tını vardı; hem dizginlenmiş bir arzu hem de ket vurulmuş bir öfke gibi. "Sana zarar vermek istemem. Ama seni istiyorum. Delicesine. Seninle olmak, seni tanımak, seni çözmek... O bir oyun değil. Bu... bu başka bir şey." Biraz daha yüzünü yüzüme hizaladı, nefesi tenime değdi. Elini kaldırıp çenemi tuttu, gözlerimin içine uzun uzun baktı. "Beni delirtiyorsun," dedi, sesi daha da kısılarak. "Ama kendimi tutuyorum. Çünkü seni ürkütmek değil, seni sarmak istiyorum. Sınırlarında dolaşmak değil, sınırlarını ezberlemek istiyorum." Parmakları yanağımda gezindi, sonra enseme dokundu. Avucunun sıcaklığı içime işledi. "Rahat durmuyorsun, farkındayım. Bunu seviyorum. Ama bil... Rahat durmadığın her saniye, içinde tuttuğum fırtına daha da büyüyor ve sabrım taşıyor ve bu sandığından daha zor. Ve bir gün, sen hazır olduğunda..." Duraksadı. Gözleri, gözlerimin ta içine saplandı. "O fırtınayı ve sabrı bir kenara bırakıp seninle itinayla ilgileneceğim, güzelim. Ne seni kıracağım, ne de senden eksileceğim. Ama seni, her halinle-sakin ya da isyankar-sahiplenmekten asla geri adım atmayacağım. " Bir anlık sessizlik. Sonra başını eğdi ve boğuk bir tonda fısıldadı: "Hazır ol. Çünkü sabrımın sonu, seninle başlıyor." Hassiktir. Bu adam beni çatır çatır siker. Hem de ne siker. O an... Zaman gerçekten durdu. O cümleyi fısıldadığında, tüylerim diken diken oldu. İçimde bir şey, belki kalbim, belki dizlerim, yerle bir oldu. "Sabrımın sonu, seninle başlıyor." Bu cümle, içime aktı. Damarlarımda gezindi. Bir sıcaklık olarak boğazımda düğümlendi, sonra kalbime saplandı.

Yetiştirme yurdunda büyüyen Sedef, bir gece kimsesiz yirmi dokuz çocukla birlikte "damgalanır".Artık bu kimsesiz çocukların tamamı Yarasa'dırve damgacıyı gören tek çocuk Sedef'tir.Sedef, o gece yaşananlardan sonra yurttankaçarak sokaklarda yaşamaya başlamış ancakkötü şans peşini bir türlü bırakmamıştır. # *ALINTILAR* #

The aliens kill every human they catch, or in rare cases, put trackers on them to discover their hidden villages. When Natalie is caught in an ambush, she is unexpectedly released. But there is no tracker. The Saursunes have an entirely different motive this time. *** Run. Don't look back. When Natalie is trapped in an alien ambush, she is unexpectedly released. The first human to ever be let go. The Saursunes invaded centuries ago, and everyone knows that getting caught is certain death. Natalie is confused but grateful to be alive. As a porter, one of the few humans with the rare ability to teleport between special crystal formations, she must leave the safety of her desert village every day to help gather food. When other villages increase their raids on the Saursunes' farms, the aliens retaliate by hunting down every human they can find - except Natalie's group. Instead of trying to kill her and those helping her, they bring them food instead. Is it a trap? Or something else? Natalie isn't sure, but one thing is certain: the Saursunes aren't done with her yet.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."