Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

İnsanlar hep mi böyleydi? Yoksa kendi hatalarını örtmek için mi böyle davranmayı mı tercih ediyorlar? Bakalım M'ars da işler nasıl yürüyor?

Gençlik denizinde kıyıya vurmuş bir genç kız... "Salıncağa aşık olmuş bir adam ve kadın..." #752 Genç Kurgu 17/12/2016

Zihinsel engelli bir kız; Selin... Ve aklından şüphe ettiren deli dolu bir oğlan; Ahmet... Zorunlu bir bakıcılık görevi ile, tuhaf bir macera başladı. Ve Ahmet, artık kendini aştığını, sıradışı ve sevimli olaylara tanık olduğunu gördü. Ama bu sevimli tuhaflıklar, mesela; onu uyutabilmek için saatlerce ayağında sallaması, sırtına alıp metrelerce koşması, canı istemediği yemeği karşısındakinin kafısına atıp brokoli yemeyenin üstünde tepinilmesi, Ahmet'in hoşuna bile gitmeye başladı. Fakat her şey, Ahmet'in ve Selin'in didişmelerinden, kahkaha ya da tükürük-ısırma savaşlarından ibaret değildi. Kuyruğunu kaçırmış aşklar, düşmanlıklar, iddialar, görevler ve daha bir sürü macera, zor vakitler, seni bekliyor Ahmet. Ve tabii ki sevimlilik perisi Selin, sen de bu işlerin içindesin! *** Tür; psikoloji. Kitap durumu; askıda.

"Göz altında ki morluklar..." diye mırıldandı, "Aşık olunası." "Gözlerinde ki gamzeler," diye mırıldandım, "Aşık ölünesi." 19 Kasım Cumartesi. 22:57

Her şey bir ölümle başladı. Ölüm, nefreti takip etti. Nefret, intikamı körükledi. Ve aşk hepsini alaşağı etti. Yüksek kayalarda uçan kartal, kayanın en dibinde yaşayan küçük kıza âşık oldu. Onların aşkı, çığlık. Onların aşkı, feryat. Onların aşkı, acı. Onların aşkı, ölüm. Onların aşkı, VAVEYLA. Karanlıkta atılan her çığlık sahipsizdir. Ben senin karanlıkta attığın çığlığım. Seninleyim ama senin değilim.

Karanlık ruhlarını bilinmezliğe adayan, geçmiş gibi geleceklerinin de kaybolduğu odalarda yaşamını devam ettiren iki yaralı ruh.

Bir katil, acımasız, akıllı, alımlı ve soğukkanlı. Asla yüzünü göstermemiş, her işlediği cinayetle olay olmuştu o. Cinayetleri işlediği şehirlerde insanlara korku salmış, kimse yüzünü görmemesine rağmen kabuslarına girmişti. O bir katildi. O, Öznur'du. O, kaçaktı. Polis olan Özgür'ü her defasında kapana kıstıracak, çıkmazlara sürükleyecek kişiydi. Kaçan Öznur, kovalayan Özgür. "Zorlu bir kovalamaca bekliyor seni polis. Beni yakalamak için o kadar uğraşma, kendine göz kulak ol sen. Bir bakmışsın, seni kovalayan kişi benim!" Başlangıç:06.08.2016 *Not:İlk defa polisiye bir şey yazıyorum. Kusurlarımı mâruz görün lütfen. Ayrıca pek polisiye şeyler okumam,hayal ederim. Eğer bir hikâyem bir kitaba benziyorsa uyarın lütfen.* Kapak için Wattpad Cover Studio sayfasına teşekkürler! Not: Yabancı ile uzaktan yakından bir alâkası olmadığını bilmem kaçıncı kez tekrar belirtmek istiyorum. Bunun hakkında mesaj panoma çökenler için, yakında bu kadar sakin kalacağımı sanmıyorum. Teşekkürler.

15 yaşındayken hayat nasıldır, bilirsiniz. Okul, dersler, aile ve sosyal medya. Her gün yaşadığı aynı monotonluktan sıkılmak da bunların içerisine dahil. Fakat bu genç kız, vücudundaki tersliklerin bir süredir farkında. Araştırmaya karar veriyor ve bulduğu sonuçları ailesiyle paylaşıyor. Hastaneye gittiklerinde, bir sürü işleme tabii tutuluyor. Sonuçlar geliyor; kanser kanında. Bade, daha ne olduğunu anlayamadan hastaneye yatırılıyor. Koluna girip çıkan iğneler, serumlar, saçları olmayan maskeli çocuklar ve çaresizce bekleyen ailesi... Korkuyor. Hem de hiç olmadığı kadar. Ve elindeki tek şansın güçlü olmaktan ibaret olduğunu da biliyor. Eline laptopunu alıyor ve yazmaya başlıyor. Sahip olduğu blogundaki takipçilerine hikayesini anlatıyor. Ve hikayesinin başına şu notu düşüyor; "Birazdan okumaya başlayacağın hikaye; kanser bir kızın hayatı olacak. Hayır, hayır. Bu bildiğin ve yalanların yazıldığı kanser hikayelerinden biri değil. Bu hikayenin bir özelliği var. Ne mi? Birazdan okuyacaklarının gerçek olması." ❁ [Bu isimle yazılmaya başlanan ilk hikayedir.] [Yayınlanma Tarihi: 29.06.16]

Kaybettiklerimizi dudaklarımızın arasında buluyorduk. Ne tuhaftır, oysa ciğerlerimize karışan nefeslerdi, arzunun kıvılcımlarını aleve veren. Birbirimize beslediğimiz şefkat, yıktığımız ruhları daha fazla parçalamaktan başka bir şey yapmıyordu. Bu... Ölümle sevişmek gibi hissettiriyordu. -- Dar-ı dünyayı, buğulu bir tuvalin arkasında izleyen ve parmak uçlarına bulaşan boyalar ile kendi dünyasını yaratan sanatçı; kendisini, kendi kabusunda boğan bir kız. Cehennem alevini nefesinde taşıyan bir adamın parmaklarından dökülüyor notalar. Her biri toprağa kanlı bir bıçak ile ekilirken ölümün senfonisi çınlıyor, geçmişin kollarından. Ölü bir adam hayatı, ölü bir kızın nefesinde buldu.