Luhan ailesini kaybettikten sonra aşırı çalışıp Seul'ün en prestijli okuluna kabul edilir. İlk günden okulun zorbası ve aynı zamanda okulun playboyu olan Kris'in radarına takılır. İkili ev arkadaşı olursa neler olur ? Luhan~~ Neden herşey benim başıma gelmek zorunda ? Önce ailemi kaybettim. Şimdi ise okulun playboyunun oyuncağı olup, tüm okula rezil oldum. Herşeyin iyi tarafından bakmak la- SİKTİĞİMİN ÇOCUĞUYLA AYNI EVDE KALMAK NEDİR ?! Kris~~ Yeni çocuk, yeni ev arkadaşı... Eğlenceli olacağa benziyor.

© Tüm Hakları Saklıdır. Karanlık Aşk ile başlayan macera Veliahtlar ile devam ediyor! Asal, Masal, Hale ve yoncanın dördüncü yaprağı Bahar... Üç yapraklı olduğunu sanan yonca dördüncü yaprağını keşfettiğinde hayatın kanayan dizlerinden çok daha fazlası olduğunu öğrenecekti. Yaprakların her biri, kendi hikayelerini yazmak isteyince dostlukları ve aşkları ile sınanacaklardı. * * * Dirseğimin üzerinde doğrulunca baktığım yerin çim değil de yoncalardan oluşan bir alan olduğunu fark ettim. "Batıl inançlarım yoktur ama hiç kimseyi de basit bir karahindibadan şans isterken görmedim. Şansa ihtiyacın varsa dört yapraklı yoncaya sahip olmalısın." Beni duymuş muydu? Ne yaptığımı görmüş müydü? Onu bunu bırak, inanmamasına rağmen benim için dört yapraklı yonca mı arıyordu? "Dört yapraklı yoncaya inanmam," dedim. "Çünkü daha önce hiç görmedim." "Bence şansı getiren, dördüncü yaprak."

Almanya'ya gitmemle hayatımın degismesi, neredeyse ayni anda oldu. Yeni okuluma alısmak bir yana bir de evde beni bekleyen bir cocuk vardi. KUZENİM!

Parlayanların buluşma noktası Facebook grubumuz: Gamze Aydeniz Hikayeleri Instagram hesaplarımız: @gamzeaydenizz @aydenizdongusuu @curetkar_yakut Bir şeyler olduğu kesindi... Bıçak gibi keskin, aynadaki yansımalar kadar bencil, nefesle aynı doğrultuda olmazsa olmaz bir şeydi. Görmezden gelmeyi denedi genç kız. Görmedi, duymadı, bilmedi... Bir süre sonra aslında olayların tam ortasında olduğunu fark etti. Nefes alamadı, boğuldu. Dedesi Çağdaş Bey, anneannesi Nigar Hanım, dostu Meral ve Uras... Bilinmeyenlerle boğuşurken kaybedeceklerinin farkındaydı. Aydeniz kabullenmişti bunu artık. Ne kadar kaçmaya çalışırsa çalışsın muhakkak yakalanacaktı. En iyisi hayatında şiddetli depremlere neden olan sırları öğrenmeye çalışmaktı. Aşkı, ailesi, zamanı ve değer verdiği herkes... Tanıdığı herkes bir şekilde genç kızın koluna yapışıyorlardı. Herkesin bu döngüde bir yeri vardı. Bu döngünün bir de adı vardı. Aydeniz Döngüsü... Ay ve denizin birleşip, parladığı yerde doğan bir aşk hikayesi.

Çok eski zamanlardan kalma bir yatılı okul... Bilirsiniz o zamanların, ağır şartlar, katı kurallar ve işkence içeren aklınıza gelebilecek her türlü zulüm yapılmaktaydı. Çoğu öğrenci bu zulme katlanamayıp, intihar edenler mi dersiniz, bu işkenceler sonucu dayanamayıp ölenler mi dersiniz... Ve o zamanlar da bedenler çürüyüp kaybolsa da ruhlar hep o okulun çevresinde bedenlerini aramaktadır. Bu okul birçok ölümle sonuçlanan vakalardan sonra mühürlendi. Taa ki aradan 150 yıl geçip, okulun düzenlenmesi gerekene kadar... Eski halinden hiçbir eser yoktur. Duvarları yıkık dökük, merdivenleri eskimiş pencere pervazları rüzgardan nasibini almış... Ama bir şey değişmemiş. Ruhlar... Tıpkı bıraktığınız yerdeler...

"Biliyor musun bir gün buradan gideceğim." Gülüyorum. "Nereye?" Düşünüyor. "Bilmem. O an nereye gitmek istersem." Tekrar gülüyorum. "Gel Rüya, gidelim buradan." "Nereye olduğunu bile söylemedin ki." "Sonsuza kadar mutlu olacağımız bir yer olsa..yetmez mi?" Nasıl bilebilirdim o zaman..cenetten bahsettiğini.

Merhaba ben Ada. 17 yaşında şarışın mavi gözlü 1.75 cm boyunda zayıf bir kızım. Size bu sene başımdan geçmiş olan bir anımı anlatmak istiyorum . Ben bu sene yaz tatilin de Adana'ya babaannemin yanına tatile gidecektim. Ben hiç gitmek istemiyordum. Çünkü orada her şeyime karışıyolardı. Giyinmeme , müzik dinlememe , makyaj yapmama. Babamla annem ayrı oldukları için bu sene gitmek zorundayım. Çünkü annemin işleri nedeniyle babam da kalmam gerekiyor. Babam da Adana da oturuyor. Ben de işte bu yüzden Adanaya gitmek zorundayım. Zaten her şey benim başıma geliyor. Adana da ne var ki ? Bodruma anneannemin yanına gitsem bundan iyi ama annem bu sene de babaanneme gidip onda kalmalıymışım. Çünkü babaannem darılıyormuş. Sen bunca sene beni arama torunum ne yapıyor nasıl diye sorma sonra da ben gelmiyorum diye bana darıl. Önce sen babaanne olarak görevini yap sonra benden torunluk görevimi bekle. Neyse annem sabah odama geldi. Bugün Adana ya uçuyordum. Evet babamın yanına gidiyordum.

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》