Dikiş tutmayan yaralarım vardı. Kabuk bile bağlamadılar. Ona kadar. Sırtıma saplanan hançerlerin sızısı göğsüme vurdu, haykırışlarım yeri göğü inletti. Bu bir lanetti. Parmak uçlarımda yanan şey; geçmişti. Göğsümde harlanıp alev alan şey ise; gelecekti. Ve ben; bana hiç kimse değil de kimsem olan bir adama kaderimi emanet ettim. Kurguda geçen kişi, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünüdür.

"Ben seni bu evden emin ellere telli duvaklı gelin edeceğim, ne gözüm arkada kalacak ne de tereddüt edeceğim..." Annemle göz göze geldiğimizde gözlerinin dolduğunu gördüm. Elimi ona doğru uzattığımda sıkıca tuttu. "Sen her zaman bu evin tek kızı olarak kalacaksın. Ne zaman özlersen kapımız ardına kadar açık olacak, ne zaman kalbin sıkışırsa başın dara düşerse baban burda olacak..." Annemin elini daha sıkı tuttum, babamın göğsüne daha çok sokuldum. Gözümden babamın gömleğine damlayan yaşla konuştum. "İyi ki varsınız..." Kapak tasarımı; @ezmervan

"Tarihin zaten iyiydi senin ama, anlatayım yine de..." Gözlerime baktı, karşımızda uçsuz bucaksız, can verdiğim ve can aldığım dağlar vardı ama o bana öyle bir bakıyordu ki yaşam da ölüm de onun gözlerindeydi. "Yani demem o ki; Pirus Zaferi, yıkıcı büyüklükte kayıplar pahasına kazanılan bir zafer demek. Yani sen ne kadar bir zafer elde etsen de, öyle kayıplar vermişsindir ki o zafer bir hiçtir aslında. Tanıdık geldi mi?" Üsteğmen Burçin Elvi; gözü kara, hırslı ve en çok da başarılı bir subay olmasının yanında bir köy karakolundaki Lodos Timi'nin gözbebeği komutanıdır. Sıkışıp kaldıkları bir çatışmanın son demliklerinde, gecenin sabaha varan karanlığında karşısına çıkacak olan Üsteğmen Göktuğ Tunay onun "pirus zaferi" olur. Geçmişse onların peşinden koşmayı hiç bırakmaz.

"Bu bir Milat, Kıyamet." *** "Tatlı dile, güler yüze Doyulur mu, doyulur mu?" Sesli kahkahalar eşliğinde Neşet Babaya eşlik ediyordum, rakı bardağını kafama diktim ardından gözlerim karşı masaya kaydı. Dirseklerimi masaya yasladım, elimdeki rakı bardağını masaya indirdim usulca. Geldiğimden beri bakışları bakışlarımdan ayrılmayan adama gülümsedim nazlı nazlı. Daha sakin ve yumuşak ve sessiz çıkmaya başladı sesim, "Aşkınan bakışan göze Doyulur mu, doyulur mu?" Kollarını göğsünde bağlamış, bal gözlerin sahibi bana cürretkar bakışlarla bakmaya devam etti, bir ara dudağının köşesi kıvrılır gibi oldu yanımda oturan insanlar umurunda değildi o kendinden emindi. Geceyi onun kollarında bitireceğimden emindi. *** Hikaye tamamen kurgudur. Gerçek olay ve kişilerle alakası yoktur.

Menekşe, bir askerin vicdanıyla sarıp sarmaladığı, şefkatiyle bağrına bastığı, getirildiği toprağı vatan bilmiş solmuşken yeşertilmiş o kız çocuğuydu. O gönlünü cevval bir yidiğe vermiş sevdasıyla büyümüş ve kışın ortasında açmış bir çiçekti... 🌺 Geçimlerini gül yetiştiriciliği ile sürdüren çocukları hiç olmamış Tozkoparan çifti ayrılığın hüznünü hissettmişti. Süheyla, Subay olan eşini kardeş vatanın dağlarına göreve gönderirken içinde büyük bir sıkıntı vardı. Genç subay, Karabağ dağlarında öldürdüğü teröristin yanında bir kız çocuğu olduğunu görünce, ona sırtını dönüp gidemedi. Kız çocuğu üşümüş ve günlerdir hiçbir şey yememişti. Eşinin çantasına koyduğu gül reçelinden bir kaşık uzattı. Bir bakışıyla yüreğine işlenen küçük kızın bakışlarını ardında bırakıp gidecekken duymayı planlamadığı o sözü işitti. "Baba!" Her şey bir gül reçeli ile başlamıştı. Başlama tarihi: 8 aralık 2023 Telif hakkı saklıdır...

Biri umutsuzdu diğeri umut oldu, Biri sevgisizdi diğeri sevgi oldu, Biri güçsüzdü diğeri güç oldu, Biri güvensizdi diğeri güven oldu, Biri kördü diğeri göz oldu, Biri kalpsizdi diğeri kalp oldu, İki yürek aynı ateşin içinde pişti adı aşk oldu! ***** Koca bir yumru boğazıma otururken, kalbime büyük bir sızı çöreklendi. Nefes alamadım, omuzlarım aşağı düştü. Uzun zamandır bu kadar güçsüz düştüğümü hatırlamıyordum. Başımı kaldırdığımda güç bela yutkundum. "Ben tek bir kişiye aitim ve o kişi de yıllar önce öldü. Kalbim, ruhum, her bir uzvum o gün onunla birlikte soğuk toprağın altına gömüldü benim. Hala nefes alıyor olabilirim ama ondan gayrısına yokum ben!" Acının harladığı sert sözlerimle sertçe yutkundu. Daha sonra meydan okurcasına tek kaşını havaya kaldırdı. "Varsın Meva, şu an tam karşımdasın ve gözlerin çoktan kalbime mühürlenmiş durumda. Ne kadar kaçmaya çalışsan da bir faydası yok artık! " ***** Ruhu Araf'ta sıkışıp kalan genç bir adam Cennet'e (Meva'sına) ulaşmak için neler yapabilir? Her şey bitti dediginiz anda ya her şey yeni başlıyorsa!!! &&&&&&&&&&&&&&&&&&&& Bir askeri sevmek miydi zor olan? Yoksa hep asker kalacağını bilmek mi? Genç kızın kalbi gibi gözleri de hiçbir zaman geri dönmeyeceğini bildiği bir adama mühürlendi. İki yürek de öldü ama sadece biri gömüldü! MEVA TÜRKER ÷ ARAF DİNÇER Kapak tasarımı ↪ bsudeee Kitapta küfür ve yetişkin unsurlara yer verilmektedir okurun dikkatine!!! ♡AŞK-I MEVA adındaki ilk ve tek kitap♡ Tür:Romantik Kitap şahsıma ait olup her türlü hakkı kendimde saklıdır! Kitap hakkında en ufak bir alıntı, benzerlik ya da çalıntı tespit edildiği takdirde yasal haklarımı almak adına gereken işlemler yapılacaktır!!

05**: 500 gram çiğ köfte ve yanında büyük boy ayran istiyorum, Lavanta Çiçek'e getirirsiniz. Çiğ Köfteci: Ne çiğ köftesi? Askerim ben

-Tamamlandı- "Sadece dün!" dedi ve durdu. Kelimeler şuan onun için darağacında sallanan bir ipe diziliyordu. Birazdan dudaklarından dökülen kelimeler ile ip iyice kıvama gelecek ve boğazını sıkacaktı. "Evet sadece dün aldığım bir haberde adı sanı duyulmayan bir istihbaratçı ifşa olmuş Yüzbaşı! Nasıl ölmüş bilmiyoruz bile. Gülşah bugün ölse, yarın kahraman olur, yiğit olur, Şerife bacının torunu olur, rütbesinin eş değeri olan Kara Fatma'nın kızı sayılır!.." "Ama bak o isimsiz kahramana? Kimse bilmez, kimse işitmez, televizyonda bir dakikalık haberi bile geçmez! Biz bu devlet için ne canlar veriyoruz, Tuğrul. Sen de onca askerini sırtında taşıdın..." Dediği an ayağa kalktı. Tuğrul da onu takip ederek yerinden kalktığında iki eli yanlarında put gibi duruyordu. Eksik hissettiği sözünü tamamladı, Yarbay. "... gerekirse, Gülşah'ı da taşıyacaksın!" *** UYARI; Küfür, şiddet ve cinsel içerik barındırmaktadır. Okumak istemeyenlere duyurulur. Kapak Tasarımı: @rumiys ♥️♥️ Başlama Tarihi: 03 Temmuz 2020 Bitiş Tarihi: 29 Haziran 2022

Bugün tam bir ay oldu buraya geleli. Dört duvarın arasındayım. Küf kokuyor burası, biraz da is. Derin bir koku çekiyorum içime, işte diyorum kendime; İşte benim yaşama sebebim bu. Zar zor sığdığım yatak bu gece bana dar olmakta kararlı, uyku denen o lanet şey girmiyor gözüme. Bedenim bir külçeden farksız, dört gündür uyumamışım. Yine girmiyor. Gözümü her kapattığımda cesetler beliriyor o karanlıkta. Ceset denmez ona, olsa olsa leştir o. Derdi amcam yanımda olsaydı. Haklı, leşti her biri. 'İlk günler kusarsın sürekli, uyuyamazsın, rüyana girer kabus ederler.' Demişti amcam, şimdi söylediği her şeyi yaşıyorum. Apansız bir ürperti geliyor engel olamadığım, rüyalarımı kabus ediyorlar epey bir vakittir. Bunların hepsi birkaç aya mazi olacak, biliyorum. Ne artık rüyama girecekler, ne de leşlerini görünce kusacağım. Ben artık öldürmek için yaşayacağım. Ben kim miyim? Ben Dinçer, Dinçer Demirsoy. Başka da hiçbir şey değilim zaten. Hayatta bir şey olmak için işte şimdi tam da buradayım. Tek bir kelimeyle anlatamadığım bu şehirdeyim. Ölü kentteyim, ölü zırhlarının içindeyim, leşlerin her gün daha da arttığı bir mezarlıktayım.

Başkomiser Kürşad Karahisarlı. O mahallenin ağabeyi, herkesin saygı duyduğu delikanlısıydı. Karahisarlı soyadıyla nam saldığı mahallesinde hayatına birden giren Özlem ile kalbinden vurulmuşa dönmesi çokta geç olmayacaktı. (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.