Mustafa, bir çocuğun ellerinden kurtulup rüzgarda savrulan bir uçurtma gibiydi. Şans eseri bu güne kadar tellere takılmış, sonsuzlukta kaybolmamıştı. Tellere takılan tüm uçurtmalar gibi rüzgar, güneş, kuşlar ve başka şeyler tarafından yıpratılmıştı. Şimdiyse gitmeye hazırdı. Hayatını tutan bu tellerin dışında ne vardı bilmiyordu ama gitmeye karar vermişti. Takıldığı telin yanındaki evin camı açılıp da Semih, Yaz ve arkadaşları onu oradan kurtarana kadar.

ah gönlüm ah, yazımız kara...🤍🥷🏻

"körsün, duygularımı göremeyecek kadar kör"

"Kaçtığın şey içinde saklıysa eğer,gittiğin her yere onu götürürsün"