Ömrünü adadığı erkek ona ihanet ettiğinde bir insan ne yapmalıdır? Pelin'in hayatı boka sarıyordu. Hayal ettiği işi yapamadığı gibi çocuk istediği eşinin başka bir kadından çocuğu olduğunu öğrenmişti. Hayatından ne istediyse hiçbir zaman elde edememişti. Aslında hayatının hangi nokta da ters gitmeye başladığını biliyordu. Lise yılları.... Ama geri dönüş yoktu öyle değil mi? Bir gece annesinin evinde kalırken ev telefonunun çaldığını duydu. 90'lardan kalma telefonun hala çalıştığını bile bilmiyordu. Aldığı uyku ilaçlarının etkisi bedenini ele geçirirken telefonu kaldırdı ve kulağına götürdü. Sonrası ise karanlık. Kendine geldiğinde annesinin evindeki yatağında uyandı. Ne olduğunu çok geçmeden anlamıştı. 1998 yılındaydı. 17 yaşındaki haline geri dönmüştü. Geriye hayatını değiştirmek kalıyordu. Üstelik eğer başarılı olursa okulun popüler çocuğunun da hayatını kurtarabilirdi. Tabi bunu yaparken ona aşık olmazsa. Bunu başarabilir miydi?

"Fazla vaktinizi almayacağım, direkt konuya gireceğim. Birçok şeyin farkındayım. Bana karşı beslediğiniz duygularınızın da, her görev emrinde dönüşümü beklediğinizin de, her yara aldığımda acı çektiğinizin de hepsinin farkındayım." Gözlerini gözlerimden ayırmadan sıkıntılı bir nefes çekti ciğerlerine. Kelimelerini özenle seçtiği o kadar belliydi ki, söyleyeceği şeyi söylemek aynı zamanda da bunu beni kırmadan yapmak için kendisini frenliyordu. "Kendinize bunu yapmayın. Size defalarca söyledim, benim hayatımda böyle bir şeye yer yok." Birkaç gündür ağlamaktan kuruyan gözlerim son cümlesiyle tekrar dolarken ona belli etmemek için başımı yere eğdim. Zorlamayacaktım, onu sevmem için onun sevgisine ihtiyacım yoktu. Ben onu, onsuz da severdim. "Anladım." dedim fısıltıyla. Eğer yüksek sesle söyleseydim ses tellerimin titrediğini anlardı. Karşısında sevgi dilenen aciz bir kız gibi durmak istemiyordum. Birini sevmek hiçbir zaman acizlik değildi. Zaaftı, her insanın tadamayacağı ama tadanın da binlerce kez şükredeceği bir duyguydu. Yaşamı boyunca bir insan için olup olabilecek en güzel zaaftı sevgi. "Başka bir şey yoksa eğer.. İyi günler." Dolu gözlerimi görmesin, bana acımasın diye başımı kaldıramadım. Yanından geçeceğim sırada kolumu tutan iri kemikli, nasırlı elleri tüm vücudumu ateşe vermiş gibi titretmişti. Sesli yutkunuşunu ve kolumdaki elinin titrediğini hissettim. Baş parmağı kolumun üzerini bilinçsizce okşarken yerde olan gözlerim kolumdaki elini buldu. Bir an için fikrini değiştirdiğini sandım ama o bunu fark ettiği gibi elini hızlıca geri çekti üzerimden. "Vazgeç.." diye mırıldandı acı çeker gibi. Sesi kısık ve pürüzlüydü. "Beni sevme. Ben ruhu olmayan, yaşamayı bilmeyen, acı hissetmeyen bir adamım. Sana acı vermek, bu hayatta isteyeceğim en son şey bile değil." 🔴 (Minimum Aksiyon/Bol Aşk)

-Tamamlandı- Elimdeki bereyi yavaşça çekti parmaklarımın arasından, suratımın etrafına dağılmış saçlarımı düzeltip kendi beresini kafama geçirdi. Düz bir çizgi halindeki dudakları kıvrıldı, gözlerine bir ışıltı yayıldı. Saçlarımı sevip yanaklarımı avuçlarının içine aldı. "Ne düşünüyorsun?" diye sordum kısıkça. "Sana ne kadar çok yakıştığını." Yüzümü yüzüne doğru çekti, dudaklarını alnıma dokundurup uzun soluklu bir öpücük bıraktığında ellerimi yanağımdaki ellerimin üstüne kapadım. "Başka?" dedim ona alttan bir bakış ederken. Dudaklarına yayılan serseri gülüşün ardında gözlerini tavana çevirdi, alt dudağına gevşekçe dişlerine geçirdi. "Bu eve, yanıma ne kadar çok yakıştığını." *** Kitap eğlenceli bir aşk hikayesini ve gündelik yaşamı içerir. Okuyacaklara duyurulur! Olumsuz örnek olabilecek davranışlar ve yetişkin içerik barındırmaktadır! Kapak Tasarımı: @hestianinkalemi 💜 Tüm hakları saklıdır. *Canım Kadına ithafen. @nanelilokum

Siz: Ya benim eve bir paket donut yollar mısınız?! Siz: Dün eve aldım tadını beğenmedim değiştirmek istiyorum PolisKarakolu: Burası bir pastane değil Siz: Yani? PolisKarakolu: Yanisi pastanede isteyebilirsiniz? Ayrıca yediğiniz ürünü değiştirmeniz mümkün değil?! Siz: Hani pastaneci değildin nerden biliyorsun iade edilmediğini?! PolisKarakolu: Tahmin ettim ve lütfen karakolumuzu bu tarz saçma sebepler için rahatsız etmeyin! Siz: Soçmo soboplor içon rogotsoz otmoyon! Siz: Bak zaten donut sevemedim bir de bana rahatsız etmeyin diyorsun?! Siz: Telefonu Faruksu'ya ver çabuk PolisKarakolu: Faruksu? Karakolda böyle biri yok Siz: Bul o zaman?! Onu da ben mi ögreteceğim,sözde polis olacaksın?! PolisKarakolu: Çok biliyorsanız yapabilirsiniz. Herkes yapabilseydi biz zaten olmazdık. ‼️⚠️Küfür bulunmaktadır. Rahatsız olacaksanız okumamanızı öneririm.⚠️‼️ ❗İlk yazdığım kurgudur. Mantık hatası, uyumsuzluk, yazım hatası gibi şeyler olabilir. Düzenlemek istemedim çünkü bazı şeyler yerinde güzeldir. Bunları bilerek okursanız çok sevinirim.❗ 🚓 Eğlence amacıyla yazılmış bir kurgudur fazla ciddiye almayınız.🚔 👮🏻‍♂️Tamamlanmış Hikaye🚨 1#Texting (21/11/2022) 1#Macera (22/11/2022) 1#Aile (05/12/2022) 1#Ehliyet (04/01/2023) 1#Arkadaşlık (05/12/2022) 1#Romantik (21/11/2022) 1#Oyun (15/11/2022) 1#Donut (14/11/2022) 1#Polisiye (05/01/2024) 1#Polis (04/01/2024)

Ben dewran Urfa'nın Çolak ağası dewran. Yıllarca evlenmem dediğim kardeşimin kaçması sonucu Deli kızın birinin Çolak halimle berdel benim kabulumdur deyip beni evliliğe ikna etmesiyle başladı herşey. ********** Ben mihra Mardin'in öksüz kızı. Amcası ve yengesinin emanet serçesi abisinin küçüğü mihra. Bir kere gördüğüm kara gözlere vurulan abimin kız kacirmasiyla berdel benim kabulumdur deyip o kara gözler ile evlenen mihra. ********** Biri Çolak olduğu için mutluluğu kendine çok görendi. Biri yetim büyüyen bir şerefsizin hayatını kararttigi kızdı. Hayat onları en yalnız olduğu zamanda bulup birleştiren oldu. ******** 21.03.23 yazım başlangıcı. Yâre-i dil adında ilk kitaptır kullanılması durumunda yasal işlem yapılacaktır. XN5791ZB

Karısının ölmesiyle tüm dengeleri değişen ve kızının öğretmeniyle yeniden aşkı tadan bir baba ile aşkı hiç ummadığı bir adamda bulan bir öğretmenin öyküsü... Not: Mafya kitabı değildir. Yetişkin okurlar için uygundur. Yetişkin içerikli sahneler içerir. Ön yargılarınızı bir kenara bırakın ve hikayenin ilk bölümlerine göre hüküm vermeyin! Bu kurguda geçen kişiler, olaylar ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Başlama Tarihi: 16.06.19

Az önce Eylül'ün tuttuğu boşta kalan elini yeşil kalın askeri kemerinin üzerine koyup lafa girdi. " Gel ben sana espriyi göstereyim."dedi. Elini kemerinin üzerinden çekip göğsünün üzerinde yazan yazıyı işaret etti. " Bak bakalım burada ne yazıyor?"dedi sesindeki alaycı tınıyla. " Arslan."dedi karşısındaki adam kısık çıkan sesiyle. Ardından Eylül'ün yaka kartını gösterdi Toprak parmak ucuyla. "Peki burada ne yazıyor." "Eylül Arslan." "Aynen öyle." dedi Toprak başını aşağı yukarı sallayarak. Ardından elini kaldırıp yüzüğünü gösterdi. " Bu."dedi sorgulayan sesiyle. " Yüzük." Eylül'ün elini tutup kaldırdı. " Bu."dedi tekrar. Aynı cevabı aldığında ellerini indirip birbirine kenetledi. Ve tekrar kaldırıp herkesin gözüne sokarcasına konuştu. " Birleştir bakalım ne çıkacak ortaya."dedi. Ardından masaya göz gezdirip karşısındaki adama dikti bakışlarını. Birkaç saniye cevap vermesini bekleyip adamın omzundaki elini sıktı. " Evlisiniz."dedi adam fısıltıdan farksız sesiyle. " Doğru cevap." dedi Toprak alayla. Adamın omzundaki elini çekip yüzünü Eylül'e çevirdi. Birkaç saniyeliğine yumuşayan bakışlarını tekrar buza çevirip masaya döndü. Birbirlerine kenetlenmiş ellerini gösterip: " Duyduğunuz gibi biz evliyiz. Daha öncesinde bilmiyordunuz çünkü bilmenize gerek yoktu. Şimdi öğrendiğinize göre herkese afiyet olsun." dedi. Masadan yükselen hayret nidalarını umursamazken masadaki yerine ilerledi. Eylül'ün elini bırakmadan yanındaki sandalyeyi çekip:" Geç güzelim." dedi. Yanlarındaki birkaç kişi duydukları ile küçük çaplı bir şok yaşarken onların gözü sadece birbirleri üzerinde idi.

"Lamia ben seni kardeşim olarak görmüyorum." Dedi isyan eder gibi. "Ben şu son zamanlarda senin, benim ve kardeş kelimesinin geçtiği cümleleri sevmiyor. Olmuyor denedim. Dedim bu kız benim en yakın arkadaşımın kardeşi, bu kızın ailesi bana güvenerek kızı bana emanet ediyorlar, tek başımıza bırakıyorlar. Kalbime çok söz geçirmeye çalıştım ama yapamadım." "Öyle değil." Dedim, onun gibi. Durdu. "Can beni seni abim olarak görmüyorum. Ben aklım başına geldiğinden berri, kendimi bildim bileli, ben sekiz yaşından sonra seni bir daha abim olarak görmedim." Sertçe yutkundu. "Kalbime söz geçirmeye çalışmadım. Özgürce sevdim seni." "Lamia," "Can," "Öpiyim mi?"

"ADEN" İSMİYLE YAYINLANMIŞ İLK KİTAPTIR. Yıllar sonra ortaya çıkan gerçek iki aileyi de derinden sarsarken hayatları tepetaklak olan iki genç kız yeni hayatlarında büyük mücadeleler verecektir. "Bu aile benim. Senin biyolojik olarak kızları olman hiçbir şeyi değiştirmez anladın mı?" dediğinde boğazıma oturan yumruyu zar zor yutkundum. "Bir şeyleri değiştirmeye niyetim yok Güneş. Buraya kendi isteğimle gelmedim." dediğimde yüzüne yerleşen alaylı ifadesi ile yüzünün tam ortasına bir yumruk geçirmek istedim. Yakışırdı... "İyi en kısa sürede gideceğine emin ol. Ne annem ne babam ne de abilerim seni istiyor. Bir an önce def olup gideceksin. " dedi ve odadan çıkıp gitti. Bense her zaman olduğu gibi yapayalnız kaldım küçücük odada. Boğazımın tam ortasına oturan yumru gözlerimi yaşartırken şansıma bir kez daha ana avrat küfür ettim. Bu hayatın benimle ne alıp veremediği var bir anlasaydım keşke... *** Aden Saygın'ın hayat hikayesine hoş geldiniz. Bir nebze klişe, bir nebze dram biraz eğlenceli ve asabi abilerle dolu bir hikaye sizleri bekliyor. Buyurunuz hikayemize efendim...

Nasip,Cenab-ı Hakkın kulu için çizdiği nimettir değil mi? Her kul nasibini bekler her nasip ise kula ulaşmayı. Nasiplerin en güzeli de seni haramdan sakınandır. Sakındı,sakındırdı. Kendiyle birlikte birini daha koydu Allah yoluna. Nasibini helali yaptı. Müstesna bir sevgi ile aldı kulu kalbine. Ona layık olan en güzel eşti belki de... Başlangıç:25.06.2023 Bitiş:17.08.2023