Abisini bulamayan Liva, bir anda yalnışlıkla Atlas'a sarıldı. Atlas, şaşkınlıkla, kendisine sarılan kıza bakıyordu. Liva, başını kaldırıp, "Abi..." diye fısıldadı. Atlas, derin bir nefes aldı, ve konuştu "Söyle abisi" --- Başlama tarihi: 26.01.2025. Tüm hakları saklıdır. Senaryo çalınması durumun da gerekli işlemler başlatılacaktır.

Ahu:*Bir fotoğraf gönderildi.* (01.30)

Yarı texting bir hikayedir. +18 sahneler ve fotoğraflar içerir rahatsız olan okumasın. okurken bol bol yorum yaparsanız çok sevinirim 🌟

"Tesadüf sadece" komik bir şaka yapmışım gibi gülümsedi. Aramızdaki mesafeyi hiçe sayarak bir adım daha attı. "Tesadüf değil, kader." "Yanılıyorsun yüzbaşı sadece saçma bir tesadüf." "Aylar önce kollarımda olman da mı tesadüftü?" ✮⋆˙ !!!TAMAMEN DÜZENLENECEKTİR BÖLÜMLER KALDIRILDI ÜÇ GÜNDE BİR YAYIMLANACAKTIR!!! 27 𝐴𝑔̆𝑢𝑠𝑡𝑜𝑠 2022 𝑇𝑢̈𝑚 𝑡𝑒𝑙𝑖𝑓 ℎ𝑎𝑘𝑙𝑎𝑟𝚤 𝑔𝑖𝑧𝑙𝑖𝑑𝑖𝑟!

Eski sevgiline bir akım yapmak isteyip yanlış numaraya yazarsan ne olur?

|DÜN GECE| GECE:ay derya ben çok güzel gecelik aldım baak(02.30) *fotoğraf GECE: bak birtane daha aldım onu'da atayımmı. (02.33) Savaş Abi:siktir! Çok güzel olmuş ama göğsün için bir beden küçük değil mi ya. (02.33) GECE:Savaş abi!?(02.34) (Gece çevrimdışı) (Gece çevrimiçi) (Gece yazıyor) Gece:ben deryaya atacaktım yanlışlıkla elim şey etmiş(02.45) Ne diyordum ben ya yine saçmalamıştım derya diye savaş abiye attığım fotoğrafı sildim...

- Ahh...abim gelicek yapamayız.. Üstümdekileri delice yırtarak çıkardı. - Abini boş ver gece. Bugün gelmeyecek güzelim Erkekliğini boxer'ından çıkarıp kadınlığıma dayadığında iç çekerek inledim. - ııhhm ahh... demir dayanamicam doldur içimi hadi ver onu bana.. Bunu söylememle elini bacağıma atarak araladı. Tam yerleşib sertçe içime girdi. -ahhh demirr

"Geçecek mi peki?" Diyebildim yalnızca hafif çıkan sesimle. Yüzüne bakmak istemiyordum çünkü eğer bakarsam, gözlerinde duymaktan korktuğum cevabı görmekten çekiniyordum. "Geçmeyecek," dedi dudaklarından dökülenlerin yüreğimi bin bir parçaya ayırdığından habersizce. "Ama alışıyor insan." "Sen alıştın mı?" Dedim. "Alıştım." Dedi. "Nasıl peki acıya alışmak?" Bir süre öylece gözlerime baktı. O an anlamıştım. Gözleriyle konuşup anlatmaya çalışmasını gerektirecek kadar zordu belki de onun için sorduğum sorunun cevabı. Gözlerinin çırpınışına daha fazla dayanamayıp önüme döndüğüm sırada aramıza bıçak gibi saplanan gerçek dudaklarından dökülüverdi. "Ölüm gibi." Acı biz gibiydi demek ki...