Medusa-07
Δεν την ακούμπησε ποτέ.
Κι όμως, τη διέλυσε.
Την ήθελε σιωπηλή. Πειθαρχημένη. Στα όρια της υπακοής.
Εκείνη τον κοιτούσε πίσω από τα κάγκελα - και ήδη έσταζε ανάγκη.
Δεν ήταν άντρας. Ήταν εξουσία.
Δεν ήταν φύλακας. Ήταν τιμωρία.
Του ανήκει. Όχι επειδή την άγγιξε. Αλλά γιατί της έμαθε να υποτάσσεται στο βλέμμα του.
Κάθε του εντολή ήταν πιο ερεθιστική από χάδι.
Κάθε του σιωπή, ένα μαστίγιο στην ψυχή της.
Και κάθε βράδυ, όταν το κελί της σκοτείνιαζε,
φανταζόταν τα χέρια του γύρω από τον λαιμό της.
Όχι για να την πνίξει.
Αλλά για να την κρατήσει εκεί. Στο απόλυτο όριο.
Ανάμεσα στο "παρακαλώ" και στο "αφησε με".
Εκείνος κρατά το κλειδί.
Εκείνη... τη καρδιά της κλειστή.
Lust Under Lockdown - δεν είναι έρωτας. Είναι ανάγκη. Είναι εξουσία. Είναι λύτρωση μέσα στον πόνο.