Aynada ki yansımama bakarak beni neden, Nasıl bu hale getirdiklerini düşünüyordum yine. Kapım yumruklanırken sadece bir kilit uzağımdaki insandan kendimi korumaya çalışıyordum. Her kapıyı yumruklayışında karnıma kramplar giriyor, kalbim ve yüzüm kasılıyordu. Kimse bana dokunmazken işkence çekiyordum adeta. Bana yaşattıklarıyla psikolojimi bozan, ruhumu morarttığı yerlerden söküp alan adamdan kendimi korurken bunu tek başıma yapmaktan yorulmuştum. Artık gücüm kalmamıştı. Ama o bundan daha çok zevk alır gibi bakan korkunç mavi gözlerini asla üstümden ayırmıyordu. Her zaman, her yerde üzerimde tutuyordu. Şimdi ise ölü gibi aynadan halime bakıp kendime acıyordum. Beni bu kadar korkak, bu kadar ruhsuz hale getiripte benim hiçbir şey yapamamamdan dolayı kendimden tiksiniyordum.