•DÜZENLENECEK• (Sezon finaline kadar finalden sonra baştan sona düzenlenip, ekleme ve çıkarma sahneler olacaktır) •yaş farkı •madde •tetikleyici unsur •psikolojik baskı •yetişkin içerik içermektedir. }{ Bir adam vardı kalbi buz tutmuş, yalnızlığa mahkum, şeytanın ta kendisi... »Ben, hepsinin gözlerimden dahi korktuğu adamım Loris... Her birine diz çöktüren ben! Nasıl oldu da onun tek bir bakışına kulu oldum söyler misin? Nasıl küçük bir kız çocuğuna yenildim? Her şeye kuşkuyla bakan ben, ona nasıl bu kadar eminim?« }{ ❗️KİTABIN KURGUSUNU, ÖZELLİKLE İLK BİRKAÇ BÖLÜMÜ YAYINLAMADAN BİRKAÇ YIL ÖNCE YAZDIĞIM İÇİN KESİNLİKLE YAZIM YANLIŞI, KURGU GİDİŞATI, KARAKTERLERİN TEPKİLERİ GİBİ BİRÇOK ŞEY FİNALDEN SONRA DÜZENLENECEK. BUNU BİLEREK OKUYUN LÜTFEN. VEYA DÜZENLENMESİNİ BEKLEYİN ÇÜNKÜ BAHSETTİĞİM BÖLÜMLERİ -DÜZENLENMEMİŞKEN- ATLATTIKTAN SONRA BIRAKMAK İSTEMEYECEĞİNİZE EMİNİM❗️ Bu, yazar olarak benim tavsiyem. Uyarsanız çok sevinirim ve şimdiden teşekkür ederim.

𝙋𝘼𝙉𝙏𝙃𝙀𝘼 𝙑𝙀 𝙋𝙀𝙏𝙍𝙊𝙑𝙄𝘾𝙃 𝙈İ𝙍𝘼𝙎𝙄 𝙎𝙀𝙍İ𝙎İ, İ𝙇𝙆 𝙆İ𝙏𝘼𝙋𝙏𝙄𝙍. {𝙀𝙩𝙠𝙞𝙡𝙚𝙧𝙞 𝙠üçü𝙠 𝙙𝙚 𝙤𝙡𝙨𝙖, 𝙍𝙤𝙢𝙚𝙤 𝙫𝙚 𝙅𝙪𝙡𝙞𝙚𝙩 𝙧𝙚𝙩𝙚𝙡𝙡𝙞𝙣𝙜'𝙙𝙞𝙧.} 🗝₊˚⊹ Rusya'nın, Romanov ailesine soyu dayanan en asil ailelerinden Petrovich'lerin son oğlu bir suikasta kurban gider. Yakov Petrovich'ten, öldürülen son Petrovich oğlanından 20 sene sonrasında ise, onun bir imparatorluğa çevirmek için uğraştığı örgüt kendi içerisinde bölünmüş, Çekya gücü yeniden ele almıştır. Panthea isimli uluslararası organizasyonun içerisinde, Rusya'nın söz hakkı azalmış ve babasının üretmek adına senelerini harcadığı formül artık tamamen İtalyan Cosa Nostra'sının eline geçmiştir. Her şeyin bittiğini sandıkları yerde, Petrovich'leri bir zehirin bu kadar da kolay öldüremeyeceğini anlayacaklardır. Çünkü Petrovich'ler zehiri gözlerinde ve yüreğinde taşır. Yakov aslında son Petrovich değildir ve Rodeon Kostyev ailesinin mirasını devam ettirecektir. "𝓑𝓲𝔃𝓭𝓮𝓷 𝓫𝓲𝓻𝓲𝓷𝓲 𝓼𝓮𝓿𝓶𝓮𝓴 𝓫𝓲𝓻 𝓲𝓭𝓪𝓶 𝓬𝓮𝔃𝓪𝓼ı 𝓿𝓮 𝓼𝓮𝓷 𝓸 𝓼𝓮𝓱𝓹𝓪𝔂𝓪 çı𝓴𝓶𝓪𝓴 𝓲ç𝓲𝓷 ç𝓸𝓴 𝓱𝓮𝓿𝓮𝓼𝓵𝓲𝓼𝓲𝓷." 🗝₊˚⊹ İsmim Rodeon, Rodya da derler. Dostoyevski'nin en ünlü romanı Suç ve Ceza'daki karakterin isminden geliyor. Tek bir harfi farklı, babam i harfini sevmediğinden olsa gerek onu e ile değiştirmiş. Ama sen bunu bilmiyorsun, sen benim ismimi bilmiyorsun. Ben ise, senin hakkında her şeyi biliyorum. Kimseye söylemediğin günahlarını ve herkesten sakladığın armağanlarını. Küçük kuğu, uçmayı öğrendiğinde geleceğin ilk yer benim kollarım olacak.

"Ah, saçları; ölümü üzerine giyinip boğazıma sarılan saçları." Tenlerinde ateşten bir mızrak, ruhlarda yanığın asil dumanı. Alınan her solukta, almaya yemin içilen canlar vâr oldu, canlar ceset oldu. Her ceset, kanlı parmaklarla açılan mezara idam edildi, aç istekler ölümün kucağına yuvarlandı. Kaderin ağır bir tebessüm sunduğu iki ruh biraraya gelmekten kaçınamadı. Siyah saçları adamın göğsüne sarıldı, saçlarındaki şehveti adamın sıcağında vâr etti ve intikam oyunu diz üstü yere çöktü. Aşk, kadının saçlarına sarıldı. Tutku, adamın ellerinde yemin içti. "Ah, elleri; ruhumun ölüsünü üzerine giyinip bedenime sarılan elleri."

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

Finalden sonra kaldırılacak...

Aşk ve gizem, birbirine sarılmış iki silah gibi tehlikeli ve vazgeçilmezdi. Her adımda daha da derinleşen bir oyun vardı, ama sonunda kim kazanacaktı? Bir oyun başlamıştı, kuralları belirsizdi ve her yanlış hamle daha büyük bir tehlikeyi doğuruyordu. Gizemli bir güç, onları yönlendiriyor, ama peki ya kaybeden gerçekten kaybedecek miydi?

"Bu gece kapılarını iyi kilitle." Kalbim göğüs kafesimi delip geçecek derecede atarken kulaklarımda söyledikleri yankılanıyordu. Korkarak yutkundum. Yardım aramak amacıyla bulunduğumuz dar sokakta gezdirdim gözlerimi, kimse yoktu. Kolumu avcunun içinden kurtarmaya çalıştım, bırakmadı. Gözlerimi buz mavisi gözlerine diktiğimde dişlerimin arasından kesik kesik tıslıyordum. "Bu da ne demek oluyor?" Kısa süreliğine gözleri eğlenen bir hâl alsa da uzun sürmeden eski ifadesizliğine bürünmüştü. Birbirine kenetlenen dudaklarını tekrardan araladı ve karanlık dar sokakta sadece ikimizin olmasına rağmen fısıldadı. "Seni ziyarete geleceğim demek." Bu kurgu 2015 yılında yazılmıştır. ®Tüm hakları saklıdır.

Pars, Atlas'ın önce ilk aşkı, sonra oyun arkadaşı oldu. Oynadıkları oyunun ipleri ayaklarına dolandı. Biri kaldı diğeri kaçtı. Çok zaman sonra kapı yeniden çaldı, postacı kapıya bir kaset bıraktı. Kasette Atlas'ın abisinin, Aras'ın katilinin sesi vardı. Atlas duyduğu sesin, Pars'ın peşine düştü. 🩸 "Pars..." dedim. "Seni öldüreceğim." "Lütfen..." dedi, gözlerini gözlerimden çekmeden. "Atlas, lütfen öldür beni."

Cadı orada, dağların ve denizin birleştiği yerde duruyor, Büyünün ve Çeliğin Savaşının ortasında doğmuş, Bu savaşın onları yok edeceğini herkes biliyor. Kuzgunların ve Kurtların İttifakında büyümüş, Ateş Tanrıçası'nın Gözyaşlarıyla güçlenmiş, Bu gücün onları birleştirebileceğine kimse inanmıyor. Beyaz bir kuzgun sol omzuna konuyor, Siyah bir kurt yanına geliyor, Ya hepsini birleştirecek ya da herkesi yok edecek. ⋅ ✦ ⋅ Bir zamanlar yeryüzünün kaderini yalnızca tanrıların hükmü ve büyü belirlerdi. Büyülü ırklardan oluşan gümüş soy, doğayla uyum içinde yaşardı. İnsanların yaratılışıyla doğayla uyum mücadeleye dönüştü. Çeliğin hakimiyetinde yeni bir çağ başladı. Onların taptıkları tanrı Savaş'tı, mücadele etmek onların kanlarında ve kemiklerinde vardı, kaderlerine yazılmıştı. Büyülü ırkların çoğunu kendilerine bağladıklarında ve yeni ülkeler kurduklarında onlar için Çeliğin ve Büyünün Dengesi kurulmuştu. Yeryüzünde pek çok tanrı güçten düşmüş, büyü zayıflamıştı. Güneş ve Işık Tanrısı Rav tanrıların yeryüzünde zayıflamasına göz yummuştu. Artık tanrılar yeryüzüne karışmayacaklardı ve Rav onları altın sarayında, altın tahtından yönetecekti. Gümüş soy kendilerine verilen bölgelerle yetinecek ve savaşmayacaktı. Yeni düzen böyle başlamıştı. Ancak tüm tanrılar onunla hemfikir değildi. Ana Tanrıça Mora kader ipliğine yeni bir düğüm attı ve soyunu yeniden dünyaya gönderdi. Yüzyıllar geçecekti ama onların zamanı gelecekti. Bu düğüm çözüldüğünde Beyaz Kuzgun kim olduğunu öğrenecek, bir tanrıça yeniden doğacak, bir büyücü karanlığı yeniden yeryüzüne getirecek ve bir prens ülkesinde büyüyü yeniden öne çıkaracaktı. Çeliğin ve Büyünün Dengesi kırılmalı, Karanlığın ve Büyünün Çağı yeniden başlamalıydı. 28.10.2021

#aksiyon 1 Karanlık kör bir kuyu gibi, Tenimde cehennemin alevi... Bir aşk ne kadar karanlık olabilir? Korkunun karşısında karanlığın kanatları altında nasıl nefeslenebilir? Denizi gözlerine hapsetmiş olan adam gözlerime baktığında elleri yanaklarıma tutundu. Dudakları dudaklarımı bulduğunda bedenimi sertçe bedenine bastırdı. Tenim alev aldı. Uğursuz rüzgar esti, bedenimde asılı ruhum sallandı. Zihnimin keskin kıyılarına çarpan soğuk sular yükseldi. Deniz taştı. Cehennem harladı. Sular aktı. Ne cehennem söndü ne de soğuk su yandı. Geri çekildiğinde aynı bakışı yeniden gözlerime baktı. "Anlasana Yılmazer. Alev o minik kalbinde çaktı ama beni yaktı." Kurgu ve kitap tarafıma ait olup çalınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Kitapta kurum ve kuruluş ve mekanlar tamamen hayal ürünüdür.