Ama aşk başkaydı, bambaşka. "İki cihan bir araya da gelse o adamla evlenmem!" dedi Sahra. Ne olacağını bilmiyordu, bilseydi demezdi.. Böyleydi aşkın tonu, rüzgarlarını çevirdi. "Onunla yattım ve beni sevmeyen bir adama bekaretimi verdim!" dedi Berfu. Geride hayatı boyunca yaşanacak pişmanlıklar bıraktı..

"Abimlerle okey oynamak için geldiğini sanıyordum."demem ile sırıtmasına devam ederek hayır dercesine kafasını salladı."Sence bende buraya sadece okey oynamak için gelmiş bir tip mi var?" "Evet."diyerek dalga geçip güldüğümde bakışları dudaklarıma indi. Kafamı olmaz derecesine salladım. "Peki sence bende durmadan beni öpmene izin verebilecek bir tip varmı?" "Evet."dedi benimle aynı şekilde. "İyi alıştın bakıyorum." "Sen alıştırdın beni ne yapayım. Geçenlerde beni sömüren sendin hatırlatırım."dediğinde kaşlarım çatıldı. "Benden başka kimse yapamaz! Öpemez zaten!"dediğimde eğlenen sesiyle konuştu. "Emin misin güzelim?" "Evet eminim!" "Biliyor musun?"diye mırıldandı."Neyi?"diye sordum. Gülümseyip yanıtladı. "Beni ilk öpenin sen olduğunu."

Aynı mahallede beraber büyüdüğüm, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyen, yıllarca beni kendi kardeşi gibi gören ve koruyan, yıllardır ve hâlâ abim gibi görüp sevdiğim birisi şimdi karşıma geçmiş bana aşık olduğunu söylüyordu. Ben şimdi ne yapacaktım? Bir daha onun yüzüne, ailesinin yüzüne nasıl bakacaktım? O benim abim gibiydi, abimin arkadaşıydı, ailelerimiz çok yakındı, aynı mahalledeydik yıllardır. Gerçekten, ben şimdi ne yapacaktım? Kitap Kapağı için @irrelevantbird'e çok teşekkür ederim, emeğine sağlık <3

"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri içimde bir ateşi yaktı, yandığımı hissettim. Bu his, elimi kolumu bağlamıştı sanki. "Hayır!" taviz vermeyen katı sesi benliğimde yankılandı, yankılandı... Üstüme daha da eğilerek çenemden tutup kendi yüzüne doğru yaklaştırınca heyecandan titredim. Hiç bilmediğim bu duyguyu, pembe nevresim takımımın içinde, yirmi sekiz yaşında olan Dinçer abiyle yüzlerimizin arasında milimler varken yaşamak... Hele ki hala abi diyordum, boğazıma taş gibi oturdu. "Ben senin bu dünya da ahirette de elini tutacağın tek adamım.." ◾

Yeni evlerine taşınan Lena bu sefer hayatında nasıl değişikler olacak ......... Mahalle abisi olan Buğra ile aralarında ne olacak Okulunda ki grupla aralarında ne olacak Herşey Lena 'nın yeni bir hayata başlamasıyla oluyordu. Her mahalle abisi iyi biri mıdır sizce ?

Erkek egemenliğinin hakim olduğu topraklarda , bir yaşam uğruna feda edilen, hayallerine ve umutlarına zalimce balta vurulan gencecik, masum bir kızın hikayesi.. & Ait olduğu topraklardan acımasızca söküldüğünde küçücük bir tomurcuktu. Susuz bırakılmış ve günden güne solmaya yüz tutmuştu narin yaprakları. Gece, üzerini örten bir kefendi. Gün ışığı ise acımasız bir zebani... Acılarının günün birinde ona baharı getireceğini bilmeden hoyratça harcıyordu gözyaşlarını. Her gün ve her gece... Aldığı her soluk nefret kokuyordu. Öfke ve hayal kırıklığı kol geziyordu damarlarında. Bu topraklarda daha niceleri solup gitmişti onun gibi biliyordu. Birileri nefes almaya devam edebilsin diye kaç masum göz göre göre nefessiz bırakılmıştı. İlk değildi. Son da olmayacaktı. Bu toprakların yazgısı böyleydi. Umudu ve inancı günden güne törpüleniyordu. O ele avuca sığmaz haşarı kalbinin, her gün biraz daha karanlığa gömüldüğünü hissediyordu. Öylesine umutsuzdu ki; içine hapsolduğu karanlığı kabullenmeye ve kendini kaderin ellerine bırakmaya hazırdı. İçi, fırtınalı bir sonbahar gibiydi. Solgun, hırçın, dağınık ve soğuk... Mucizelere inanmazdı. Ancak doğmasını istemediği bir günün sabahında mucizesi onu buldu. O gün zifiri karanlığına minicik bir ışık huzmesi ilişti. Öylesine muhtaçtı ki; öyle yalnız ve yaralı... Hiç düşünmeden gördüğü o ufacık, cılız ışığın gölgesine sığındı. O ışığın uğrunda sürüklendi, parçalara bölündü, tükendi. Ama yine de pes, etmedi. Yaradan'ın ona armağan ettiği umuda sıkıca tutundu. Yorgun ruhu umut vadeden o küçücük ışığın ruhuna koca bir ilmek attı ve onu kalbinin en derinine ilikledi. O andan sonra umut dolu yanı karamsar yanına el salladı. Ve güneş, tüm sıcaklığı ile soğuk yalnızlığının üzerine doğup, karanlığını ışığa boğdu. *

"Bazı fedakârlıklar kalbi değil, ruhu esir alır." Ağabeyinin hayatı bir kurşun kadar yakındır ölüme. Kurtuluş ise bir tek yoldadır: berdel. Rojbin, tanımadığı bir adamla, Aziz'le evlenmek zorundadır. Ne hayalleri sorulmuştur ne de rızası... Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu, kaderin ve törenin arasında sıkışmış iki insanın hayatta kalma savaşı. Rojbin, sevmeyi değil, susmayı öğrenir. Gözleriyle haykırır, diliyle susar. Ama bazı suskunluklar, en büyük isyandır... Ey töre! Kaç yüzyıl daha Kanla yazılacaksın? Kaç kadın daha Senin için susacak?

BİR EVLİLİK İLE KAÇ KİŞİNİN HAYATI KURTULABİLİR?

~Kitap çocuk gelinler'e ve tüm kadınlara ithaf edilmiştir.~ Sessizliği bozan şey, Çetin ağa'nın sitem dolu sesiydi. "Benimle neden evlenmek istiyorsun?" Ağzımda biriken kanı yuttum. Kanlanmayan diğer kolumla ağzımı sildikten sonra,"Çünkü seni seviyorum." dedim. -Seni sevmiyorum, onu seviyorum. Onun hayatı benim için her şeyden kıymetli.- Ellerini saçlarına atarak, "Lan sen beni nereden tanıyorsun da seviyorsun!" diye sordu. Yine gülümsedim. "Seni tanımayan varmı Çetin ağa?" Ellerini iki yana açtı. "Ben nasıl tanınıyorum lan? Söylesene nasıl? Dur ben söyleyeyim; ben gaddarlığımla, zalimliğimle tanınıyorum. Hatta artırayım zalimliğimden dolayı sevdiğim kadını alamamamla biliniyorum. Senle evlensem, seni mutlu edeceğimi mi sanıyorsun? Seni seveceğimi mi sanıyorsun lan!" Bende ellerimi iki yana açarak bağırmaya başladım. "Baksana çok mutlu bir hayatım var," elimle dudağımı gösterdim. "Bak çok seviliyorum." kaşlarımla arkamdaki evi gösterdim. "Gaddarlık, zalimlik nedir bilmem de!" Gözlerimden patır patır akan yaşları elimin tersiyle silerek, bakışlarımı gökyüzüne çevirdim. Çetin ağa bir adım atarak aramızdaki mesafeyi azalttığında bakışlarımı ona çevirdim. İşaret parmağını havaya kaldırarak tehditvari sallamaya başladı. "Sen gaddarlık ne bilmiyorsun, sen zalimlik ne bilmiyorsun. Sen bu zalim babanın sevgisine muhtaç kalacaksın. Beni seviyorsun öyle mi? Beni sevdiğine pişman olacaksın. Sen bu akşam benim hayatıma, beni sevdiğini söyleyerek öylece girdin ya, seni öyle sevmeyeceğim ki beni sevdiğine pişman olacaksın!" ♾ +18 CİNSELLİK VE ŞİDDET İÇERİR! (Kitapta kendisine şiddet gösteren; hor gören adama, aşık olan kadın okumayacaksınız.) Wattpad'de Narin adında yazılan ilk ve tek kitaptır. İnstagram : morsakayikhikayeleri Başlangıç / 07.03.2021 Bitiş / 14.08.2021

{Önemli bir duyuru paylaşmak istiyorum. Kitabım yetişkinler içindir. 18 yaşın altındakilere önermiyoruz..} Sevgili dostlar.. BERDEL Hikayesi herkesin yazdığı gibi bir hikaye değil. Yarısı gerçek hayattan uyarlandı. Mutluluk aslında yanı başımızdadır. Oysa bizler onu hep uzaklarda ararız. Başımızı çevirdiğimiz zaman o mutluluğu göreceğiz belki ama başımızı hiç o tarafa çevirmeyiz ki.. Şuan aslında karşımda yaralı bir insan vardı. Bedenen yara almamıştı belki ama ruhen acı çekiyordu. [Yorumlarınız ve voteleriniz benim için çok değerli.]