Bir sabah uyandınız ve dün gece gördüğünüz rüyanın hiçbir değişiklik ve eksik olmadan birebir aynısını yaşadınız. Ayrıca tek sefere mahsus değil, sık sık bu şekilde gördüğünüz rüyalar gerçekleşti. Ne yapardınız? Tek amacınızın biraz dinlenmek olduğu bir uykuya daldığınızda, rüyalarınızda geleceği görmeniz mümkün müdür? Kadere inanır mısınız? Peki ya meleklerin varlığına? Bir insan bir meleğe aşık olabilir mi? Yeryüzüne inmiş, kendi varlığından habersiz bir melek. & Geleceği, rüyalarında gören bir insan. ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ''Adın neydi senin?'' dedi başını önündeki kağıtlardan kaldırmadan. ''Melek,'' diyerek gülümsedi kız. Dudaklarının kenarında huzur yatıyordu.

"Hatırla Rüzgar! Bir hayalet olarak girdim hayatına. Yani aslında hiç olmadım. Beni görünür yapan sendin..." "Bir hayalete sarılamazsın, dokunamazsın, hissedemezsin. Bir hayalete aşık olamazsın. Ama ben sana oldum..." "Kimsin sen Duru?" "Arafta kalmış biriyim. Sevdiği ve geçmişi arasında kalmış biri." "Hangisini seçeceksin peki?" "Bizim için, sevdikleri için tüm hayatını feda eden kişiyi. Ölüm Meleğini..." İkizler her ne kadar ailelerinden farklı olarak sevgiyle, ilgiyle, beraberlikle büyüseler de, onlarda geçmişin izlerinden kaçamadılar. Gerçekler hayatlarının en büyük sınavı olacak. Seçimleri ise en büyük kayıpları... Hikaye devam ediyor...

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------

Onun için üzülmemen,onu düşünmemen,onu hayatından silmen gerekir.Gerekeni yapanlar hayatlarını son derece mutlu bir şekilde yaşayabilir.Peki ya bizler ? gerekeni yapamayanlar kendilerini şiirlerin,kitapların,filmlerin içinde kaybettirirler. Gelin gerekeni yapanlardan olalım.