Her şeye karşı şüpheli olan bir kız, Hayatında hiç tatmadığı duygular, Ve bu duygular uğruna yaktığı hayatlar. O hiç bir zaman anne şefkatini tatmadı, bir babanın güveni kalkan olmadı ona, tek isteği yalancı duygularla da olsa kendini kandırmak... ŞÜPHE.

Sabahın beşi. Sessiz tavan sohbetleri. Ve hayatım en az, aklımdan geçen onlarca düşünceyle gözümü bile kırpmadan izlediğim tavan kadar gri. ★ Onun benden haberi bile yokken bir kedi vardı aramızda, sevgimizi bölüşen.

Ayça, kimseyle paylaşmadığı, kendinden bile saklayıp hatırlamamaya çalıştığı anları "Nasıl olsa bir daha karşılaşmayacağız." düşüncesiyle şans eseri tanıştığı Çağan'a anlatır. Ancak bilmediği bir şey vardır ki karşılaşmaları o günle sınırlı kalmayacaktır. ... "İlk karşılaşmamızda aklımı, ikinci karşılaşmamızda kalbimi doldurdun... Şimdi bakıyorum da sadece aklım ve kalbim değil, bütün benliğim seninle dolu. Ve ben bu durumdan hiç olmadığım kadar memnunum." ... Tür: Genç Kurgu-Romantik 170725 | @gbader

(+18) Aleda Karael ve Ivan Mikhail Ramonov'un karşılaşması, kaderin elleriyle şekillenen bir oyunun ilk hamlesiydi. Aleda, her adımında ölümle burun buruna gelmiş, geçmişin acılarıyla yoğrulmuş bir Boksördür. Ivan Mikhail Romanov ise, Rusya'nın derin karanlıklarında adı duyulmamış bir gücün sahibi, bir mafya lideridir. İkisi de birbirinden farklı ama bir o kadar birbirine çekilen. Bir anlaşma, sırlarla dolu bir müttefiklik, onları yavaşça birbirine yaklaştırırken, aralarındaki gerilim her geçen saniye daha da büyüyordu. Ve ne zaman iki karanlık ruh bir araya gelirse, aralarındaki ateş, her şeyi yakıp kül ederdi. Her karar, her adım, her dokunuş... Hepsi birbirini takip eden, yıkıcı bir sırrın peşinden sürükleyecek. Beni okumaya devam et, çünkü bu hikaye... yeni başlıyor.

İntikam... Dünyanın en güçlü ve aynı zamanda en kırılgan duygusu. İçimdeki ateşi yok etmekle onun ışığında kör olmayı dengelemeye çalışacağım. Ama bu görev, daha önce karşılaştıklarım gibi değildi. Bu sefer ki görevim diğerlerinden farklıydı. İçlerine kolayca sızdığım küçük çetelerden çok daha tehlikeli bir görev için seçilmiştim. Katliam Örgüt Lideri Asır Yankı Kansu'nun hayatını bitirmek adına seçilen bir kurbandım. Ya da hayatını yok edeceğim o adam benim seçilmiş kurbanımdı. Hayatımı tehlikeye atacak görevi normal de kabul etmezdim. Ama o sadece görev için bana verilen kurban değildi... O, benim bu dünya da ki en büyük düşmanımdı. Çocukluğumu, kardeşimi elimden alan acımasız bir katildi. Hayır cevabını kabul edebilecek türden bir adam değildi. Şeytanla yarışacak bir adamsa hiç değildi... O şeytanın ta kendisiydi. Onun gözlerinde taşıdığı ateşi söndürmek için hayatımı tehlikeye atmaya kararlıyım. Gözlerimde çaresizlik maskesi takarak sızdığım o dünyada hayatta kalmak zorundaydım; ta ki bana sunduğu teklife dek... İntikam soğuk yenen bir yemekti ve yılların acısını intikamımla birleştirme zamanım gelmişti. Çaresiz bir kızın rolü ne kadar zor olabilirdi ki? Değil mi? Ama yanılmışım... Gözlerimi açtığımda oynayacağım çaresiz rol bir anda gerçeğe dönüşmüştü. Artık hayatta kalıp beni dünyasına tutsak eden adamı yok etmeye kendimi adamıştım. Kurt ve kuzu postunun altına gizlenen gri tilkinin oyunu şimdi başlamak üzereydi. Bu mücadelede yalnızca bir kazanan olacaktı. Peki, zafer kimin olacak? Kurt mu yoksa kuzu postunun altına sinen gri tilki mi?

"Yakıp kül ettin beni. Şimdi dönüp küllerimle oynayamazsın."

❝Ve Tanrı, kadını yarattı.❞ Örümcek ağına takılı kalmış hayatlar; sıfırıncı noktada başlar. Bir kadının gazabı işkenceye dönüşüyorsa bu sizin kurduğunuz oyunun sonu demektir. Yakanızı bırakmayan ve şeytanın tutsağı olmuş, ipleri bileklerindeki intihar izini taşıyan elleriyle boğazınıza bir yılan gibi sarılır. Bırakmaz ölene dek. Öfkenin soluğunu taşıyan o gözlerdeki yabancılık ensende hissettiğin karanlık. Kukla mı olmak istersin yoksa kuklacı mı? Moskova da Eflak Akademisi'ndeki peş peşe tıpkı bir silah gibi patlayan yalanlar ve yalanları takip eden kısır döngü karşı konulamaz gerçekleri altın tepside sunuyor. Kendilerini Tanrı olarak gören hükümetin sahip olduğu bu yalanlar artık bir yılan kadar sinsi, gerçek olamayacak kadar da yoksun. Yer altı dünyasına kadar uzanan, nehir gibi akan kanın içinde boğulan bu gerçekler kasırgayla büyük bir yıkımı getireceğinden bihaberler. Tutkuyla atılan adımların götürdüğü yer Azrail'in ölüm kokan kolları, kıyametin başlangıcı. Günahkâr yabancı şimdi senin yeni savaşın, hatıralarının en büyük düşmanı. Kan kokan bileklerinden bir düğüm oluştur, o düğümle karşındakini kendine boyun eğdir. Savaş, bunu gerektirir. 28 haziran 2024🕷️

Aynanın tam karşısına geldiyimde şok geçirmişdim. Zira bu ben değildim. Ben bu kadar güzel bir kız değildim. Ama aynanın yansımasında gördüyüm kız şu zamana kadar gördüyüm en güzel kız ola bilirdi... Simsiyah beline kadar uzanan dalgalı gür saçları, pamuk gibi beyaz parlak ve pürüsüz teni, tıpkı saçlarının rengi gibi kara iri şekilli gözleri, kara kaşı ve uzun kıvrımlı kirpikleri ve dolgun kırmızı dudakları... İnsanın yüzünü baktıkca bakası geliyordu bu kızın. Bundan ziyade uzun, ince kıvrımlı bir bedeni vardı. Sanki bir kalemden çıkmışdı bu kız. Bakanın bir daha bakmak isteyeceyi bir sanat eseriydi. Kimdi acaba bu kız? Eyer bir erkek olsaydım çoktan aşık olmuşdum bu kıza. Lakin fark etdiyim şeyle yeniden dona kaldım. Ben şu an bir aynanın karşısına duruyordum. Ben bu kız kadar güzel deyildim ki? Yahu ben hiç güzel deyildim! O halde bu yansımadaki kız kimdi? Benim yansımamın yerine ki keçmişdi? Ben bu düşüncelerle boğuşurken yansımadaki kızın konuşması ile düşüncelerimden ayrılma zorunda kaldım. "Zamanı geldiyinde ait olduğun yerde olacaksın." "Anlamadım, nasıl yani?" "Anlayacaksın." Kız bunu dedikden sonra her taraf silikleşmeye başladı. Etraf durmadan dönüyordu sanki. Nefessiz kalmaya başlıyordum. Elimi boğazıma götürürek derin nefesler almaya başladım lakin olmuyordu. Dayanamayıp yere çökdüm ve o an her şey yıkılmaya başladı...

"Derin polisi ara!" Diye bağırdı Irmak. "Emir bir şey yap!"Diye bağırdı Irmak'ın karşısındaki çocuk. "Bacağım kırıldı galiba."Diye yakındı Sarp denen çocuk. "Ben arıyorum polisi."Diyerek telefonuna yöneldi Ada. "Sakince konuşabilir miyiz?"Diyerek merdivenlerden indi çekik gözlü çocuk. "İndirsene bacım şunu!"Diyerek Irmak'a bağırdı karşısındaki çocuk. "Sus geçiririm kafana!"Diyerek yükseldi Irmak. "Hepiniz susun!" Sinirle bağırdığımda sonunda herkes sesini keserken Ada'nın polisi aramak üzere olduğunu görüp elindeki telefonu aldım. "Kimse polisi aramıyor," Diyerek Ada'ya yönelik konuştum. Ardından Irmak'a dönerek elindeki vazoyu işaret ettim. "Ve kimse kimsenin kafasını kırmıyor. İndir şunu." Aklıma gelen şey ne kadar sinirimi bozsa da bulunduğumuz durumun başka bir açıklamasını düşünemiyordum. Ya gerçekten sapıklardı ve eve gizlice girmişlerdi ya da evi aynı anda kiralamıştık. Mümkünse tabii.

Okuduğu okulda sınıf arkadaşlarından biri tarafından tacize uğrayan Buket oradan bir şekilde kendini kurtarır. Akşam vakti market dönüşünde ara sokaklardan birinde kendisine taciz etmek üzere olan o çocuğu şehrin aranan seri katili tarafından öldürülürken bulur. Katil'in kendisini gördüğünü gören Buket, oradan hızla uzaklaşır. Ama eve döndüğünde kendini bir mesaj bekliyordur. 055*; Polise gitmeyi aklından bile geçirme. 055*; Ya da geçirebilirsin. 055*; Onlar beni ararken ben bir kansız şerefsizin daha nefesini kesmiş olurum. [KÜFÜR, CİNSELLİK VE İŞKENCE SAHNELERİ İÇERİR!] #Text 1 (27.08.25] #GenelKurgu 1 [26.08.25] #SeriKatil 1 [26.08.25] #Sevmek 1 [15.09.25] #GençKurgu 1 [28.08.25] #Aşk 2 [30.08.25] #İntikam 1 [06.09.25] #Aksiyon 1 [20.09.25] #Mizah 1 [30.09.25]