"Yıldızlara bak,çok güzeller" "Hıhı" "Peki yıldızları sever misin?" "Evet,hemde çok. Peki ya sen?" "Ben mi? Ben yıldızlara bayılırım." Derin bir nefes verdim. "Yıldızlar bana yolumu gösterir." "Yolunu gösteren Yıldızlar? Sevdim bunu. Ben sana bir soru sorabilir miyim peki?" Başımı salladım "Tabii,sorabilirsin" Ne soracaktı acaba? Boğazını temizledi ve ciddi bir ifade ile "Şu karanlık hayattaki yolumu gösteren yıldızım olur musun?" Gülümsedim "Bir teklif mi bu?" Tam sırıttığı sırada arkadan bir silah sesi yükseldi. Ve ardından Ece'nin çığlığı.

"Ölüler artık isteselerde ağlayamazlar Kabalcı'nın Kızı... Cesetlerinin saçları çürürken , etleri larvalanırken , göz oyuntularına böcekler yuva yaparken ve beden toprağa karışıp erirken canları yanmıyor mudur dersin?" Yüzünde ki gülümsemede kalmaya devam ettim. Yaşadığı tüm o kanı , vahşeti , acı dolu çığlıkları , acımasızlıkları , kötü kokuları... Ve aşkı , tutkuyu , hülyaları... Her birini aynı anda taşıyordu onun gülümseyişi. Gülümsüyordu , her şeye rağmen. Sabrediyordu , o yine de günü kurtarmaya çalışıyordu. Fısıldadı. "Fikrimce canları yanıyor..." Ve yüzünde ki gülümseme bir anda kayboldu. Kan toplayan irislerine ve tuhaf , büyülü yüzüne tepeden bir şey damladı. Bir kan damlası... Sol gözünün altından çenesine , doğrudan akarken ben birşeyleri anlamaya başladım. Biz rol gereği değil , gerçekten de bize vaadedilen bu kaderin dilencisiydik. Biz Kader Dilencileri'ydik... Kimi kaderinden kaçar , kimi onunla savaşır. Ama "Kader Dilencileri"... Onlar onu yeniden yazar. Bir banka düşünün... Kurulduğu günden itibaren cehennemden bir haber olan insanlığa cehennemi yaşatan , nice hayat bitirip nice hayatı da dirilten... Kendi kaderlerini beğenmeyip isyanda bulunan insanlar , bir gün onlara ; sadece bir adamın parası ile tüm ülkeye hükmedeceği gerçeği söylenseydi inanırlar mıydı buna? Kendikilerini beğenmeyip hâlâ başkalarından kader dinlenmeye devam ederler miydi? Bankalar... Bir banka ne kadar güvenilirdir?

İşaret ve orta parmağıyla önünde ki o bile ona kısa gelen mikrofona iki kere vurdu. Başından beri ondan ayırmadığım suskun gözlerimi sanki ilk defa onu görüyormuşum gibi tekrar bakışlarımı ona diktim. İki elini arkasında birleştirdi. Üniformasının bile gizleyemediği pazuları daha da şişmişti. Adeta ben askerim diye bağıran geniş omuzları şaha kalkmıştı. Keskin çenesini kaldırdı. Göz kapakları aşağı çekildi. Böylece bize daha yüksekten baktığının bir başka kanıtıydı. İfadesiz, sert bakışlarını bizde gezindirdi. Dudakları aralandı. Ve o tok, sert, erkeksi sesi kulağımı doldurdu. "Ben Yüzbaşı Kunter Alpay Karakan. Mahallenizde yaşanan terör saldırısı sebebiyle evleriniz kullanılamaz hale gelindiği tespit edilmiştir. Bunun nihayetinde, siz 18 sivil halkı bir süreliğine burada misafir edeceğiz." Her cümlesi adeta resmiyetinin sesi olmuştu. Her cümlesi benim bile ismini bulamadığım başlığın yazısı gibiydi. Tok sesin sahibi o adamın hayatımdaki başlığının başrolünü oynayacağını bilmiyordum. Bilemezdim. Kız çocuğu elinden tutacak bir el ister. Şafak çöker, kızıl baş çeker. Kara örtü, göze çarşaf olur. O adamın, kız çocuğunun içindeki lâlin tetiği, onun kaderinin başlı başına bir alın yazısı olduğunu asla bilemezdim. Dikkat ⚠️ -Karakterler arasındaki yaş farkı oldukça fazladır. Bundan rahatsızlık duyuyorsanız okumanız tavsiye edilmez. "Peri kızlarının hikayesi."

✄ rp hesap: @parsokuyan

Herkesin bir gayesi vardı yaşamak için. Kimininki mutlu bir hayat kimininki para kimininki eğlence bu böyle uzayıp gider. _Peki hayattaki amaçları aynı ama yöntemleri farklı olan iki kişi._ _Adalet ve intikam_ Cumhuriyet Başsavcısı Aysima Akın Kendini tek bir hedefe adamış güçlü, genç ve güzel bir kadın. İntikamı ailesi için adaleti tüm dünya için hukukla sağlayacağını düşünen o kadın. Yüzbaşı Toprak Toktürk Ömrünü vatanına ve geride kalmış ailesine adamış bir görev adamı. İntikamı ailesi için adaleti ise bileğiyle sağlayacağını düşünen o adam. _Peki ya görünenin ötesinde neler var. Herkes Ay'ın parlak tarafını görürken mare olan tarafında hangi gizemler var? Kim bilir?_ #savcı kategorisinde birinci 17/05/2025 #bordobereli kategorisinde birinci 18/06/2025

Söyle o kalbine başkasını sevmesin. Yoksa kalbinin de kendinin de katili sen olursun... "Saymaya başla!" Kesik nefeler alırken titriyordu. Gözleri korkuyla adama baktı. "Bir, iki, üç..." Sertçe yere inen balta ile avazı çıktığı kadar bağırdı. Kan soluk tenine renk getirirken çığlığı taş duvarlarda yankılandı. Gözleri karardı. Midesi alt üst olurken hıçkırıklarla ağlıyordu. "Yeter! Dur, yeter!" Bağırışı duvarlarda yankılandı. Kulaklarına çarpan kendi sesi bile yabancıydı. Titreyen ellerini üzerindeki yabancı ellere bastırdı. Zayıfça üzerindeki elleri itmeye çabaladı. "Tekrar say!" Korkudan nefesi kesiliyordu. Gözleri kan çanağına dönmüştü. Yanağından süzülen kanı hissediyordu. Kimin veya neyin kanı olduğunu anlayamayacak kadar beyni uyuşmuştu. Gözlerini sımsıkı kapatırken bunun bir kâbus olduğunu düşünmek istedi. "Tekrar say! Yoksa daha kötüsü olur!" Bunun boş bir tehdit olmadığını biliyordu. Hıçkırıklarla ağlamaya devam ederken kafasını aşağıya eğdi. Bunu görmek istemiyordu. "Bir, iki, üç..." Balta bir kere daha sertçe yere indi. Bağırışı duvarlara tokat misali çarptı. İğrenç kan kokusu burnuna doldu. Yüzündeki sıcak kan kusmasına neden oldu. Bu kabus ne zaman biterdi, bilemiyordu. Kollarını kurtarmak için çırpındı. Başarısızlık ile daha çok ağladı. Adam ona doğru adımladı. Onun çenesini sertçe tuttup kendisine bakmasını sağladı. Onun gözlerine bakarken titriyordu. Adamın kanlı eli onun çenesindeydi. Kabus kurtulunamayacak kadar karanlıktı. "Sevdiğin her şeyin sonu bu olacak..." "Her sevdiğin bir gün toprak olacak ve hepsi sadece senin yüzünden olacak ufaklık..."

zenginlikte doğan her çocuğun fakirliği tatması ya da fakirlikte doğan her çocuğun zenginliği tatması gereken bir dünya...

"Sadece yemek yiyecektim." O restorana ilk adımımı atarken ne aşk, ne gizem, ne de geçmişin karanlık dehlizleri vardı aklımda. Ama sonra o geldi. Karan. Garson çocuk. Sessizdi, ama gözleri anlatıyordu. Ve ben, her siparişimde biraz daha karıştım ona. "Bu sadece bir tatlı mı?" "Hayır," dedi, gözlerime bakarak. "Bu akşam seni biraz daha tanımamın bahanesi." Önce basit geldi her şey. Ama sonra... Her bakışı, sanki daha önce kaybettiğim bir şeyi hatırlatıyordu bana. Ve her sözü, daha önce kimsenin dokunmadığı bir yerime değiyordu. Sakladığı bir şey var. Kendimden bile gizlediğim bir şeyin yankısı gibi. Ama biliyorum... Bazen bir yabancının gözlerinde, en çok kendini görür insan. Ve en çok ondan korkar. Ya da en çok ona tutulur.