Okulunun basketbol takımının sosyal medya yöneticisi olmak zorunda kalan Açelya ve takımın sessiz oyuncusu Cihangir'in hikâyesi. ★ Sosyal anksiyetesi yüzünden zor zamanlar geçiren Açelya, bir gün arkadaşının ondan yardım istemesiyle kendini hiç olmak istemediği bir yerde bulur. Rutinlerinden uzakta ve ilginin odağında olmasını gerektirecek bu yer, okulunun basketbol takımının tam da yanı başıdır. Takımın sosyal medya yöneticiliğini yapmaya çalışırken onu zorlayacak iki şey vardır: Birisi anksiyetesi, diğeriyse basketbol takımının sessiz yıldızı Cihangir'dir. ★ ❝ Pota altında bütün ışıklar üzerimdeyken bile, bütün gözler senin üzerinde. Benim gözlerim de dahil. Ne kadar güzel olduğunun farkında değil misin? ❞ ♡ Gençlik Rüyası Serisi'nin ilk kitabıdır.

Yetişkin okurlar içindir! "Beni ilk gördüğünde ne düşündün?" Başını yana eğerken işaret parmağıyla dudağının altındaki çizgiyi kaşıdı. "Buraya ne kadar aykırı durduğunu." Kadir ağır hareketlerle ayağa kalkınca tam önümde durdu. Masada oturmama rağmen benden çok büyük duruyordu. Yüzüne bakmak için başımı geriye atmak zorunda kalmıştım. Bana doğru eğildiğinde aramızdaki tansiyon o kadar hızla yükseldi ki... Mesafeyi iyice azaltırken boğuk çıkan kalın sesiyle konuşmaya devam etti. "Aykırı ve güzel..." dedi yavaşça."Çok güzel." Kuruyan dudaklarım aralandığında bana doğru bir adım daha attı ve aralana bacaklarımın arasında durdu. "Zararlı olan her şey gibi..." Dilimi alt dudağımda gezdirdim. "Sana zarar vermek istemem." Biraz daha yaklaştığında dolgun dudakları dudağıma dokunuyordu. Kalbim göğüs kafesime şiddetli darbeler indirirken kısık sesiyle cevap verdi. "Ama ben isterim." • Gitmek mi zor kalmak mı? Kalana zorsa gidene ölümdü.

Üç ay bir insanı sadece uzaktan bakarak tanımak için çok mu kısaydı? Gülüşünü görmüştü, öfkesini, oburluğunu, kız arkadaşlarının yanındaki asilliğini, sevmediği birine bakarken kalkan sol kaşını, yalandan güldüğünde nasıl da çene kaslarını sıktığını, gözyaşlarını görmüştü. Evinin kapısının önünde hüngür hüngür ağladığını.. Sonra yanına gelen bir köpeğin başını okşayarak ona çantasındaki pet şişeden su içirmeye çalışırken kahkahalara boğulup da köpeği marketten aldığı sosisle ödüllendirdiğini.. Perşembe günleri modunun düşük olduğunu görmüştü, cuma günleri mutluluktan uçtuğunu, pazar günleri ise gün boyu neşeyle cıvıldadıktan sonra evine dönerken muhtemelen ertesi gün iş başı diye tüm cıvıltısının bir enkaz altında kalıp da huysuz bir kadına dönüştüğünü.. Giyim tarzındaki değişimleri, at kuyruğunun yüzünün muhteşem hatlarını ortaya çıkardığında çenesiyle boynunun birleştiği noktadaki minik siyah beni.. Deva'nın her stres olduğunda eliyle o beni yokladığını görmüştü... Tüm bunlar yetmez miydi?

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Adamın gözlerindeki kararlılık onu ürküttü. "Bu yanlış.." dedi yine de. Adamsa çoktan kararını vermişti. O hareli yeşil gözleri dimdik baktı gözlerine. "Yanlışsa yanlış Eva. Ben razıyım sen benimle misin onu söyle.." dedi. Bilmiyordu. Başları beladan yeni kurtulmuşken annesinin ölümü şaibeli bir bebeğin onu annesi bilmesi ne kadar mantıklıydı? Bilmiyordu..

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

Kitap oldu. Üç kitabı basıldı. Seri, beş ana kitaptan oluşuyor ve 2025 yılı içinde final yapacak. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

'Umudun gece ise, ay'a tutun.' ∞ (15/08/2018; Başlama tarihi.)

En fazla ne kadar ileri gidebilirsin ki? İstediğin şeyi almak konusunda... belki de, en çok bunun için; neleri göze alabilirsin? Hayat bu; seçimlerinin ne kadar aykırı olduğunun önemi yok. Bir gün, kendini hiç anlaşamadığın bir adamla anlaşma yaparken bile bulabilirsin... dedik ya, hayat bu ve kimin aykırı olduğunu düşünmek için vaktin de yok. En azından, Tamay için her şey böyle. Birbirlerini beklenmedik bir evliliğin içinde bulan ikili, belirli bir süre geçtikten sonra boşanmak konusunda anlaşırlar. Yine de, her şey planlandığı gibi gitmez; aralarındaki ilişki beklenmedik bir şekilde değişmeye başlar.

Okyanus mavisi gözlerinin içerisinde kaybolmak isterken kendimi tamda orada buldum. "YÜZBAŞI KARAY!" Adını duyduklarında tüyleri diken diken olur, yüzünü görenlerin hepsi ölüdür. Rüyalarında rengi olurdu; siyah, beyaz, mor ve gri. Benim rüyam tam olarak siyahın en koyu tonlarında. Savaş bitmedi. Sadece perde değişti. Binalar kül, şehirler enkaz... Gökyüzü karanlık. Ama o hâlâ ayakta. Silahı elinde, künyesi boynunda. Yüzbaşı Karay için emir yok, birlik yok, komuta zinciri yok. Sadece hayatta kalması gereken bir gece ve gerçeği öğrenmesi gereken bir kâbus var. Birde sevdası... Her adımda pusuda bir düşman. Her gölgede eski bir sır. Ve rüyalar artık sadece uykuda gelmiyor. Kurşunların, ihanetin ve karanlığın hüküm sürdüğü bu dünyada, ya uyum sağlarsın... ya da unutulursun. Hazır mısın? Çünkü bu bir rüya değil. Bu, son savaş. Kitabın tüm hakları / bu1yazar adlı kullanıcıya aittir