Sıcak çölün ortasında, güneşin yakıcı ışınları yüzüne vurdukça, bedenindeki yorgunluk daha da ağırlaşıyordu. Aklı bulanık, meczuplaşmıştı belki, ama kalbinde yankılanan Aziz İsimler hâlâ dilindeydi. "Ya Gafur..." Bir adım daha attığında, dizine saplanan keskin acıyla dudaklarından küçük bir inilti kopup çıktı. Sıcak kumun üzerine yığıldı. Gözlerine dolan kum parçalarına aldırmıyordu, ama yanaklarından süzülen yaşlar, hem gözlerindeki yanmanın hem de kalbindeki sızının şahitliğini ediyordu. Sessiz hıçkırıkların arasından bir fısıltı yükseldi: "Ya Rahman..." Ve ardından, titrek bir sesle ekledi: "Leylâ'mı nereye götürüyorsun?" Sabır, çöl gibi geniş, bazen korkutucu ve acımasızdı. Yavaşça, bu acının içinde kaybolduğunu hissediyordu Cüneyd, tıpkı bir zamanlar kaybolan Leyla'sı gibi.

Sene 1451 Tahta yeni çıkmış ve halkın güvenini kazanması gereken Fatih Sultan Mehmet'in en büyük destekçisi Sadrazam Kethüdası Cüneyd Efendi'dir. Fatih'e sonsuz bir sadakatla bağlıdır ve ona asla ihanet etmez. Fakat saraya esir olarak gelen ve muhbir olduğundan şüphelendiği Zeynep satranç tahtasında ki sürpriz bir taştır

"Seni senden alsalar, bendeki seni alamazlar."

Bir #minmer kurgusudur. Bu hikaye, tamamen hayal ürünüdür ve Kızıl Goncalar dizisinin karakterleri ile olayları üzerine yazılmış bir fanfiction'dır. Bu yazı, dizinin yaratıcıları ve ilgili tüm hak sahiplerinin eserlerine dayanmadan, sadece yazarın kişisel yorum ve hayal gücünden ibarettir. Karakterler, diyaloglar ve olaylar orijinal eserin bir parçası olmasına rağmen, hikaye tamamen özgündür ve ticari amaç gütmemektedir. Kızıl Goncalar dizisinin telif hakları ve tüm diğer haklar ilgili sahiplerine aittir.