"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Hayatı cam kırıklarının ayağına derin kesikler atarak onu yaraladığı acıyla sadece kardeşi için hayata tutunan bir genç kız kardeşini bulmak için geçmişi ruhunun karanlığında kaybolmuş bir adamdan yardım istemek zorunda kalıyor. Yeni tanıdığı bu kızın çekimine kapılan adam ise kızın ne yaptığını bilmeden ona yardım ediyor. Birbirini yaktıklarının farkında bile değiller. Mutlu sonu istemiyor onlar. Beraber sonları olsun istiyorlar. Fakat onların hayatı isteyip alamadıkları şeylerle dolu. "Sana söylemiştim. Uzak dur yıkılacaksın, yakacağız birbirimizi demiştim. Niye dinlemedin ki beni? Ben beraberimde mutluluk getiren birisi değilim. Getiremedim de. Hoşçakal gökyüzüm. Biraz olsun hayatında önem verdiysen bana mutlu ol. Benim aksime o sana mutluluk verecek. Ona bir şans ver karanlık sonum olur mu? Ben yokum artık. Sana pek söyleyemesem de seni çok sevdim. Bizimkisi ismi konulamayanlardandı koyamadık ismini. Bizdik işte. Sen ve ben değil biz."

Onlar birbirini tamamlamak için doğan iki insan değildiler.onlar birbirini paramparça ederek dipsiz bir belirsizliğin kollarına fırlatılmak için doğan iki ayrı ama aynı ruhtular. Onlar için aşk çok farklı bir tattı. Belki de onların tatma şekli farklıydı.Aşkın tadı onların hala damağında kalmıştı. Ama ne tatmaya zaman vardı ne aşkın onların peşini bırakmaya... "Seni ölümden bile daha fazla sevdiğimi söylemiştim.Senle ben bulutlara yol gösteren rüzgarlar, insanları yaşamaya iten sebepler, akılda yol alan,geleceği aydınlatan fikirler, bu aşkı yazmak için uğraşan genç kızın düşüncelerine hakim olan ama birbirine karşı bile savaşamayan iki savaşçı ruhlarız." Bu bir varolmuş yokluğun, donarak kül olmuş alevin,hayata karşı bilinmedik bir yelken açmışlığın hikâyesi... 28.02.2016 tarihinde yazılmaya başlanmıştır. Tüm hakları kaçınılmaz bir döngünün en odak noktasında saklıdır.

#1 Romance (18.03.2019) #3 Love (28.03.2019) Wattys2015 & Wattys2016 Kazananı ❝Mayıs Sinekleri, ilk sevişmelerinde ölürlerdi. Eşlerine son armağanları, son nefesleri olurdu. İhanet nedir bilmezlerdi onlar, birbirlerine sadık kalarak göçüp giderlerdi bu dünyadan. Mayıs Sinekleri, aldatılmış bir adamın tek tesellisiydi âdeta. Geçmişi, hislerini köreltirken bir kalbi olduğunu unutmuştu o adam. Yenik düşmüştü, çaresiz kalmıştı, kimsesizliğe mahkûm edilmişti. Kimseye güveni yoktu onun, o duygularını çelikten bir mezara gömmüştü. Dengesizdi, vurdum duymazdı, korkutucuydu. Yaşadıkları onu bambaşka bir adam olarak yeniden yaratmıştı. Bütün kadınlar onun gözünde aynı kefedeydi artık. Kurnazlardı, yalancılardı ve acımasızlardı. Her birinden nefret ediyordu. Fakat bir gün kader onun karşısına bambaşka bir kadın çıkarttı. O bir armağandı, ama adam her defasında o armağanı acımasızca kırdı. Önyargıları gözünü bürümüştü, bu yüzden gerçekleri göremiyordu. Oysaki o kadın, ihanet nedir bilmeyen, son nefesine kadar adama sadık kalacak kişiydi. O kadın, adamın Mayıs Sineğiydi.❞