Seneler... Seneler sonra, dünya, nefes almanın bile zarar verdiği geri dönülemez bir felaketle sarsıldı. Ve hiçbir şey aynı kalmadı. Milyonlarca insan öldü, geriye kalanlar ise hayatta kalmak için dünyalarını yeniden kurmak zorunda kaldı. Burada doğmak ve ölmek yasaktı! Kuzeyin en uç noktası, gecenin aylarca hüküm sürdüğü o yer kuruldu. THALRON! Ve insanlar dört sınıfa ayrıldı... Din İnsanları, Asiller, Tüccarlar ve Köksüzler... Fakat yarattıkları dünya onları daha da büyük bir felakete sürükleyecekti. Çünkü duygular yok edilemezdi: Güç, Savaş, Tutku, Aşk, İhanet, İntikam, Fedakarlık ve Kader... Kaderle savaşmak mümkündü ama kazanmak asla. Çünkü kader çoktan kararını vermişti.

Akıl hastanesine yatırılmış olan Dolunay, geçmiş günahlarının ağırlığıyla baş edebilmek için kalbini mühürlemiş ve insanlığını buzdan bir kabre gömmüştür. Yıllar boyunca hiçbir şey onu bu kış uykusundan uyandıramamıştır; ta ki, kalbinin sahibinin dönüşü, karanlığa bir kıvılcım çakıp bütün unutulmuş anılarını tutuşturana kadar... Şimdi, kül olmuş aşkıyla, sevgili dostlarının hayaletleriyle ve en büyük korkusu olmuş katiliyle karşı karşıyadır. Masadaki sandalyeleri saymıştır. Dostları eksik, düşmanı ise tam çıkmıştır. Görülecek hesapları vardır. Felaketini getirmiş katiliyle, ikisini de büyütmüş o soğuk topraklarda yüzleşecektir son defa. Bu kez, Dolunay bu savaşı kazanmalıdır. Çünkü kaybedecek bir şeyi kalmamış düşmanı, bu savaşı kazanmak için değil, her şeyi yok etmek için savaşacaktır. Kapak, Instagram üzerinden @dilhunsu ve @dilhunguzeli 'e aittir.

"Senin bu güzelliğinle ben ne yapacağım?" diye mırıldanarak saçlarımı avuçladı. Ardından dudaklarını nazikçe dudaklarıma değdirdi. Öyle hafif bir öpücüktü ki sanki dudağımın üzerinde bir kelebek kanat çırpmıştı. "Hı?" dedi tekrar ve bir kez daha öptü, bu kez biraz daha uzun, biraz daha içten. "Ne yapacağım ben bu güzellikle, söyle." diyerek üçüncü kez dudaklarıma kapandı. "Seni niye bu kadar çok seviyorum acaba hiç bilmiyorum." dedim kıkırdayarak. Sesim, söylediklerimden utanmışım gibi alçalmıştı. O ise buna karşı dudaklarını gülümseyerek araladı ve alnımı usulca öptü. "Sana nasıl bu kadar çok âşığım hiç bilmiyorum." dedi ve o cümleyi söylerken sesinin titrediğini fark ettim. Sanki bu söz dilinden değil kalbinden düşmüştü. O an gözlerimi açtım ve kahverengi gözlerine baktım. | yetişkin unsurlar bulunur |

Şimdi düşününce o güne geri dönsem yine o arabaya biner miyim diye sorguluyordum. Bana attığı ilk mesaja cevap verir miydim? Bu yaşadıklarımızı yaşayacağımızı bilsem hayatımdaki ilk keşkeye dönüşen adama büyük bir aşkla tekrar bağlanır mıydım? Tüm bunların yaşanacağını bilsem bile yine o arabaya binerdim. Yekta benden gitmiş olsa bile onun arkasında bıraktığı şey benim için paha biçilemez değerdeydi. Şimdi buradayım, Yekta'nın karşısında. Kucağımda bir yaşına basmak üzere olan kızımla beraber. Kızım. Kızım diyordum çünkü Asya hiçbir zaman Yekta ile bizim kızımız olmamıştı. O sadece benim kızımdı. Yekta'nın Asya'nın üzerinde gezinen bakışları, gözlerinde ve yüzünde edinen o şaşkınlığı beni öfkelendiriyordu. Oysa ben Asya'nın yüzünü ona göstermeyecektim. Yekta hayatı boyunca Asya'nın yamacına bile yaklaşamayacaktı. Bunu hak etmiyordu. Yekta şu an kızımı görmeyi hak etmiyordu. Kader bir şekilde yollarımızı kesiştirmese dünyanın bir ucunda birbirimizden habersiz bir şekilde yaşamaya devam edecek, belki de birbirimizin adını ağzımıza almayacaktık. Çünkü ben iki yıldır onun adını ağzıma almamıştım. '310324 🔗

"Gönlümde bir sen varsın, bir de senin hayâlin; ikisi de birbirine haset eder..." ❗️Kitapta Rahatsız edici öğeler bulunmaktadır. +18'den kastım Smut değildir. Kadını aşağılama gibi bir durum söz konusu değildir.

Petek Kirmen hafızasını kaybetmiş bir şekilde sadece ömür boyu hapis yatan azılı suçluların bulunduğu bir hapisanede gözlerini açıyor. Geçmişine dair hiç bir şey hatırlamıyor. Peki Petek ne yapmıştı da böyle bir yerdeydi? Ya da bir şey yapmış mıydı ki? • Suç #2 Macera #127 Dark Romance #15 Aksiyon #42

Sessiz bir initli döküldü dudaklarımdan. "Daha yüksek sesle inle,sesini duymama izin ver!" Sert bir sesle,bacak aramdan başını kaldırıp konuştuğunda arkama yaslandım. Göğsüm şiddetle inip kalkıyordu. Halam, bizim bu halde olduğumuzu görürse kesinlikle kalpten giderdi. "Korkuyorum." Diye fısıldadım, gizli bir heyecan barındıran sesimle.Onunla salonun ortasında işi pişirmek üzereydik, gecenin bir yarısı, halama yakalanma korkusuyla... "Bence de korkmalsın. Bu gece sana yapacaklarımdan... Korkmalısın." •√➦❝1990'lı yıllarda geçen bir hikâyedir! Yetişkin içerik ve yaş farkı barındırmaktadır! • • ➦köyaşkı#1 | 31.02.2023 zorakievlilik#1 | 03.02.2023 mutluluk#1 | 22.04.2023 eskidönem#1 | 18.09.2023 köy#2 sevda#4 tutku#6 genelkurgu#10 | 07.11.2023

"Sayha, kalbin susmayan duasıdır.." . . .

Elf & Vampir Hedefi sadece çiçek toplamak olan Veronica, başına geleceklerden habersizdi. Onun yardımına koşan adam aslında avını koruyan bir avcı olabilir miydi? Sonuçta her avcı, avını diğerlerinden korurdu. Peki Veronica düştüğü bu yolda avlanacak mıydı? Yoksa bir anda avcının hayatını mı değiştirecekti? "Herkes senin kanını isterken ben nasıl koruyacağım seni? Özellikle ben isterken..." _________________________________________

- Hamile misin?" diye sordu tek nefeste. Sesi titremişti. Bana zarar vermemek adına sıktığı yumruklarını gördüm. Bir açıp bir kapatıyor bembeyaz olmuş parmak boğumları göze batıyordu. Tereddütle kafamı sallayınca bakakaldı öyle. Dondu kaldı. Sonra idrak etmekte zorlandığını belli edercesine derin bir nefes verip ellerini başının arkasına koyarak bana arkasını döndü. Ensesindeki saçlarını sertçe çekiştirip bıraktı. Ağzının içinde birşeyler geveleyip tekrar döndüğünde öfkeden kan çanağına dönmüş gözleriyle karşılaşmıştım. - Neden söylemedin bana?" Kendini dizginlediği, öfkesine mukayyet olmaya çalıştığı öyle belliydi ki. Hiddetle inip kalkan göğsünde kalbinin nasıl şiddetle çarptığını duyabiliyordum. Tüm bu öfkeye rağmen gayet sakin şekilde sorduğu soruya karşılık yutkundum, cevap veremedim. Ağzımı açacak cesareti bulamıyordum kendimde. - Niye söylemedin!?" dedi saniyeler sonra bu defa duvarları titreten ses tonuyla bağıra bağıra. İrkilip yerimde titrerken gözlerimi kırpıştırdım arkamdaki duvara iyice sinip. - Dilini mi yuttun Yeliz?! Cevap ver! Niye söylemedin bana? Niye?" Yanında duran demir rafa tekme atıp düşmesini sağlarken tekrar aynı şekilde bağırıp bu defa bir de üzerime doğru gelmeye başlayınca çözüldü dilim sonunda. - Korktum." **** Kitapta şiddet ve yetişkin içerikli unsurlar yer almaktadır. Bunlar güzelleştirilmiyor hepsinin sadece hayal gücümün ürünü olduğunun altını çizmek istiyorum. Konusu, kurgusu ve kapağı da olmak üzere kitabın her tür hakkı ve yapımı şahsıma aittir. Kitap Şarkısı/ Günü Gelir Yazar/ MeryemDoannn