Onca kalabalığın arasında telaşlı gözleri adamı buldu. Yorgundu, derin bir düşüncenin izlerine rastlanıyordu gözlerinde. Mantığı elverse, diyecekti ki, o da benim gibi düşünmüş tüm gece; beni düşünmüş. Ve hatta diyecekti ki, belki kararsız kalmış, belki gitmemeyi düşünmüş. Fakat mantığı elvermedi, yüreğini susturdu. Genç kızın düşünceleri, zihninde hızla dönerken, adam, yorgun gözlerini kalabalığın üzerinde gezdirdi. Nihayet, kızı gördü. Yüreği aydınlandı. Kız ona bakan bir çift gözün büyüsünde kendini unuttu. Aydınlığı görmüştü adamın gözlerinde, heyecanı görmüştü. Ve dahası görmüştü genç kız; onun o iri, yeşil gözlerinde bir cenneti görmüştü. Yüreği aydınlandı. Hem demiyor muydu zaten yazar: "...benim bütün geçmişim sen bir nazar edersen aklanır, çünkü senin gözlerinde bir cennet bakışı var." * * * "..Evet, gittim ben. Cesaretimi kalkan edemedim kendime, korkaklığıma yenilip gittim ben. Kaçtım. Ama şimdi af diliyorum senden Zeynep. Vaktinde farkına varamadım, doğru, ama anladım işte kıymetini. Bana hesapsızca sunduğun o kalbin değerini, bana bakan gözlerinin mucizesini, adını seslemenin ferahlığını anladım. Senin adın umut oldu bende Zeynep, Zeynep'im. 'Can kuşum, umudum, canım sevgilim.' Affet beni."

Siz hiç kendinizi bir yaprak gibi hissettiniz mi? Gözlerimi kapatıp o gün olanları her hatırladığımda aynı hissi yaşıyorum. Rüzgârda iradem dışında savrulan bir yaprak gibiydim. Uzun süre boyunca sonunu hiç göremeden ve ne olacağını hiç bilemeden, hayatım yön değiştirip durdu. Sonra bir nehre düştüm ve yaşamım, o coşkun akışın yön vermesiyle devam etti. Yine seçimim dışında bir yolculuğa devam ediyordum ama en azından gittiğim yön belliydi. Akıntıyı karşı koyma isteğim ise cidden komikti. Bir yaprağın koskoca nehir karşısındaki şansı nedir ki? Belki de benim hayatla ilgili, herkesin kendi hayatında dönüm noktası dediği ilahî mesajım bu zor yolla gelmişti. Mesaj... Evet, her şey bir mesajla başlamıştı zaten. O gün gelen ve aptal bir gençlik heyecanıyla ardını hiç sorgulamadan cevapladığım bir mesaj... Kadir, kız arkadaşından gelen mesaj üzerine onun istediği yere gider ancak içine çekildiği şey beklediği gibi romantik bir buluşma olmayacaktır. Çünkü gittiği yerde onu bekleyen kişi sevgilisi değil Aslı'dır. Herkesin Deli Kız diye bildiği Aslı...

Gece boyu izledim; Çadıra düşen gölgesini. Peçesini indirişini, Sigarayı yakışını.. Üfleyişini geceye.. Yer yer çadıra dönüp bakışını.. Nefes alıp verişini.. Gözlerinde hiç korku yoktu, deli cesareti okunuyordu yüzünün her köşesinden. Büyük kalabalıklarda dahi kaybolmayacak bir güce sahipti. Herkese göz gezdirirdiniz de onun duruşu dönüp tekrar bakmanıza neden olurdu. Bu farklılık gizlenemeyecek türdendi. Siyahlara bürünmesi gecede kaybolmasına yetmiyordu. Karanlıklar içinde bir karanlık, ama günden daha aydınlık.. [Gerçek kişi ve olaylarla bağlantısı yoktur. Tarihi bir değer taşımamaktadır ! Yazar Cadillac değil, at sürmek istediği için fi tarihini seçti. ] Tüm hakları saklıdır. ~31.12.2015~

"Araf vakti." diye fısıldadı kadın. "Ben arafta kaldım. Ben sende kaldım." Derin bir iç çekerek, son süzülen göz yaşınıda elinin tersiyle sildi. Kendine yaklaşan adamı görmezden gelip arkasını döndü. Bir kaç saniye sonra adamın elleri, kadının ince beline dolanırken, tekrar sitem dolu sözcükler kadının dudaklarından döküldü. "İstanbul'dan buraya, bu kahrolası Ürgüp'e gelişimiz sadece üzücü bir cenaze içindi." Duyguları, geçmişiyle bir olup üzerine bir yağmur havası gibi kasvetle çökerken adama doğru dönüp kaşlarını, acının yoğunluğuyla çattı. "Biz buraya cenaze için geldik. Senin şirketin başına geçmen, senin nişanlı bir adam olman ya da benden vazgeçip başkalarıyla olman için değil." Son cümlesiyle omuzları tekrar sarsılan kadın, kendini adamın kollarının arasında buldu. Gözleri hayatın yorgunluğuna karışan gözyaşları sebebiyle kapanırken mırıldandı. " Sen benim sıkışıp kaldığım bir araf değil bilhassa cennetimdin. "

"Uzak dur!" incecik, biçimli kaşlarını çattı. "Yaklaşma! Yoksa kötü olur. Ne yapmaya çalışıyorsun yine ya! Ne istiyorsun?!" kollarını çaprazlayarak omuzlarını tuttu. Göğüslerini gizlemeye çalışıyordu, ama farkında değildi böyle daha çok göze çarpıyorlardı. "Uzak kalamıyorum." boğazımdan kopan hırıltılara engel olamıyordum. Yutkundum. "Anlatamadığım şeyler var, Gaye. Anlayamazsın. Yanında ama uzağında olmam lazım. Ne seninle oluyor ne sensiz. Çıldırmak üzereyim. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum!" başımı eğdim. "Seni aklımdan çıkaramıyorum. Çıplak gördüğüm kadınların hiç biri senin gibi değildi." "Benim gibi çirkinine az rastlanır." kısık, çok kısıktı sesi. Dudakları titriyordu. "Bunu her seferinde yüzüme vurmasan keşke." İtiraz etmek istedim. İzin vermedi. ~~ ~~ ~~ ~~ Aşk buydu işte. 3 kişi olmak, tutkuyu ve sevgiyi paylaşmak, zorluklara göğüs germekti. Aşk bende şimdilik 6 harf demekti, Serhan.

Âşkı hiç Yaşamamış, sevmeyi aşk zanneden bir kadın" DEVA " Hırslı ve Kuvvetli, Âşkı sadece feneri söndürdüğü bedenlerden ibaret gören bir adam" ATEŞ " Bir hata sonucu kaybedilen, iki hayat ve bu hataya Kefaret gösterilen bir âşk..... Yeminini Âşka kurban veren bir kadın.... Telif hakları Kültür Bakanlığı tarafından onaylanmış olup Yazara aittir.