▪️Romantizm #2 - 23.07.2022 ▪️Romantizm #5 - 4.12.2019 ''Merhamet, bir erkeğe ancak bu kadar yakışabilirdi.'' ©Tüm hakları saklıdır. ⚫ Bu hikaye yaşadığı her gününe şükretmesini bilen, varlığı ve yokluğu gören, adaletli, dirayetli ve hayatın ondan aldıklarına rağmen yaşama duygusuna tutunan bir adamın hikayesi... Bu hikaye tattığı yeni duygularıyla nasıl baş edemeyeceğini bilmeyerek ateşe yürüyen bir kadının hikayesi... Bu iki hayatın oluşturduğu sagu, gözyaşları eşliğinde güzel bir serüvene yol açarak, bilinmeyen tüm gerçekleri ve duyguları ortaya çıkaracaktır. Ve şimdi, gerçek masumiyeti okumaya hazır mısınız? ⚫ Sözleri kalbime tatlı bir zehir gibi akıyor, dokunduğu her yer alev alıyordu. Ona benim istediğim gibi olmasa da, kalben bir yakınlık kurduğumu kendisinden duymak ruhumu aydınlatmıştı. Ne olursa olsun mutluydum sevdiğim adamın kollarında şuan. ''Bu da...'' dedi bende ki yumuşak bakışlarını saniyelik çekerek. Elimdeki kar küresine baktı sonrasında ve işaret parmağını içindekileri göstermek adına yuvarlak cama dokundurdu öylece durarak. ''Bizim bu yoldaki ilk anımız.'' Gözlerimin en içine bakarak gülümsediğinde söylediği ince detay kalbimi tekletmişti. Şuan onun hayatında önemli biri olduğum, onun tarafından kanıtlanmıştı. Gülümsedi tek gamzesinin bu güzel anımıza ortak olmasına izin vererek. ''İyi ki doğdun...'' dedi gözlerindeki yeşili bağrıma basa basa ve ekledi. ''Ve iyi ki buldun beni.''

Gözlerimi sımsıkı kapatarak derin bir nefes aldım. Yapmak üzere olduğum şey benim için bile deliceydi. Sadece birkaç dakika sonra yüzyıllar öncesine gidebilecektim. Ve bu çok tehlikeliydi. Ama buna mecburdum. Başarmam gereken bir görevim vardı. Yanımdaki adam son kontrollerini yaparken aklımdan geçenleri okumuş gibi, "Buna mecbur değilsin." dedi. Gözlerimi açtım ama tamamen ileriye sabitlenmişti bakışlarım. Hayatımı değiştirecek olan yere... Cevap vermedim. "Neler olacağını bilmiyoruz." diye devam etti. "Hafızan tamamen silinebilir." Kararlı olduğumdan emin olmak için bildiğim şeyleri son kez hatırlatıyordu bana. "Bu durumda uyandığında tamamen farklı biri bile olabilirsin." "Bir daha hiç geri dönemeyebilirsin." Bu son sözüyle çözülmüş gibi bakışlarımı ona çevirdim. Ama bu da bilmediğim bir şey değildi. Gümüş desenli siyah sırt çantamı omzuma asarken dudağımın bir kenarı yukarı kıvrıldı. "Bir suikastçi öleceğini bilse bile görevinden vazgeçmez." dedim kararlılıkla.

Sırlar yıllarca saklanan ama elbet bir gün ortaya çıkmaya çalışan birer yaramaz çocuk gibidirler. Fakat çoğu zaman ortaya çıkmaları büyük felaketlerin geleceğinin habercisidir. Aymira o gün hayatına başlarken kaderini büyük bir sırla değiştireceğinden bihaber yeni güne sevinçle adım atmıştı. Bütün hevesini kursağında bırakacak mektup ile karşılaştığında, satırlar dudaklarının arasından kaçan her bir kelimeyle silinip giderken, mektup bir mum gibi hayalleriyle beraber eriyordu parmaklarının arasında. Altüst olan yaşamının daha yeni başlayacağı bilinciyle geleceğe dair yaptığı bütün hayallerini yakıp küllerini savurmuştu sonsuzluğa doğru. Artık omuzlarında ona eşlik edecek yoldaşlarıyla beraber dünyanın tarihi kaderi vardı. Aydınlığın içinde doğmaya başlayan Karanlığı, geldiği yere geri hapsetmesi, yıkılacak ümitleri yeniden inşa ederek geleceğe yön vermesi gerekiyor. Aymira yalnız değildi. Yine de siyah ve beyazı, yanlışla doğruyu ayırmak bu yolculukta çok zor olacaktı. Kararlılığını koruyarak ilerleyeceği bu yolda ona yoldaş olmaya var mısın? Hazır olun! Çünkü Karanlık Hükmetmeye Geliyor!

Beren doğduğu günden beri, normal insanlar tarafından garipsenecek kötü olaylar yaşamaktadır. Rüyalarından sıçrayarak uyanması ile başlayan bu korkunç durum bununla sınırlı kalmaz ve kızın başına beklenmedik şeyler de gelmeye başlar. Beren, içine düştüğü bu dipsiz kuyuda kaybolmaktan korkarken o gece gördüğü rüya her şeyi değiştirir. Çünkü yalnız değildir. Onunla aynı kaderi paylaşan başkaları da bulunmaktadır. Beren'in karanlığına tutsak olmaya hazır mısın? Instagram: barisugar Bilim Kurgu #1 © Tüm hakları saklıdır.

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Beni tanıyan herkes, şu hayatta tahammül edemediğim iki şeyin karanlık ve uykusuzluk olduğunu bilir. Geceleri karanlık fobim yüzünden ışıkları açık bırakarak uyurum ve kendi isteğim dışında uyandırılmaktan nefret ederim tahmin edebileceğiniz üzere... İşte tam da sıradan bir gecede, sıradan bir rüya görürken telefonuma gelen mesaj sesiyle rüyalar aleminden kopmak zorunda kaldım. Fakat beni uyandıran mesajı atan bu insan, ailemden ya da arkadaşlarımdan biri değildi. "X KİŞİSİ..." ~ Mizah içinde #2 - 22.03.2017 Mizah içinde #5 - 18.03.2017 Mizah içinde #11 - 13.03.2017