"Bıraksana yahu elimi! Gittiler işte." Ali elimi bırakıp arkasına yaslandı. Gözlerini kısmış düşünceli bir şekilde bana bakıyordu. "Onlar var diye tutmadım ki elini.." Heyecandan elim terlemişti. Kalbim, maratona girmiş bir şekilde kan pompalarken yanaklarımın kızarması için pompaladığı kanın bir kısmını da yüzüme gönderiyordu. Platonik liseli aşıklar gibi hissediyordum kendimi. Sanki üst sınıflardan aşık olduğum çocuk bana çıkma teklif ediyormuş da ben de heyecandan az sonra bayılacakmışım gibi. Kendime gelmek için derin bir nefes aldım. 'E ne diye tuttun deli çocuk!' demek istesemde hiçbir şey diyemeden ona bakıyordum. O da beni inceliyordu. Tepkimi ölçmek ister gibiydi. "Neden geldin diye sormayacak mısın?" gülerek ima ettiği şeyle bende güldüm. Tanıştığımızdan beri yanıma her gelişinde 'hoş geldin' falan demek yerine 'neden geldin' diyordum. "Neden geldin?" Elinde ki çiçek buketini uzatıp sırıttı. "Sana çiçek getirmek için.." Ali'nin ayağa kalkmasıyla ona baktım. Saatine bakıp bana döndü. "Anlamına internetten bakarsın. Benim gitmem gerekiyor, Allahaısmarladık." Son zamanlarda tatlı bulduğum sırıtışıyla el sallayıp kalktı. Dilim tutulmuş gibi hiçbir şey diyememiştim. Çok değişik duygular içerisinde bırakıp gitmişti beni. Telefonumu çıkarıp beyaz frezyanın anlamına baktım. Umut, demekti beyaz frezya..

!DÜZENLENEN BÖLÜMLERİN BAŞINA "(d.)" KOYUYORUM! Öldüğünde, mezar taşına adı bile yazılmayacak olanlardık. Biz; İsimsizlerdik. Kapak: elirixgraphic / @azraaxsea 🔗🇹🇷 *İsimsiz Künyem adında ve kurgusunda yazılan tek kitaptır.* Askeri kurgudur.

Kesilen daldan yeşerir yeni çiçekler, umudu kalbinize çiçek gibi iliştirin diye... 🌿🌸

Kanlı bir yara, barut kokusu içinde kaybolan bedenler. Kan kırmızısına boyanmış hayatlar... Ay yıldızlı bayrağımız göklerde olduğu sürece kanının son damlasına kadar savaşmaya ant içmiş bir asker . "Ölüyüm, çünkü ruhum savaşlar'ın ortasında kayboldu. " Çocukluğunu yaşamayan bütün çocuklara...

Yanlız bir adam düşünün. İşkolik, kaba, sert, iri yarı. Öyle ki insanlar onun gözlerine bakmaya korkarken bir anda hayatına giren minicik bir bedenin bu adamı bir kediye dönüştüreceğini kim bilebirdi ki? ○○○○○○○○○○○○○○○ Kucağındaki minik kızına baktı içine dolan sevgiyle. "Babasının güneşi, güzeli. İyiki geldin babam. İyki girdin hayatıma. Mis kokulum.." ○○○○○○○○○○○○○○○

Aynı kapının önünde durduğumuz da kızın bana olan samimi bakışları değişti ve bana anlam veremediğim bir şekide baktı. Galiba ikimizin karıştırılma ihtimali onu sinirlendirmiş, üzmüş, endişelendirmişti. Odaya girdiğimiz de kocaman bir doktor odasında ayrı yerlere dağılmış dört aile gördüm. Karışmış beş çocuk vardı. Beş karıştırılmış çocuk... İki erkek, üç kız bebeğin hayatı değiştirilmişti bir 22 kasım gecesinde..

Kuleli Askeri Lisesi'nden beri tanışan dört yakın arkadaş, o gün özel bir görev için operasyona beraber çıkmışlardı. Biri şehit oldu. Biri askerlikten ihraç edildi ve kayıplara karıştı. Diğer ikisi artık aynı timdeydi ama görev harici tek bir kelime bile konuşmuyorlardı. *** Üstün zekâsıyla tanınan Almila, Boğaziçi Üniversitesi Matematik bölümünden birincilikle mezun olduktan sonra Oxford Üniversitesi'nden burs teklifi alır. Ancak daha bu fırsatı düşünemeden, babasının eski arkadaşı olan Cengiz Albay'ın kapısını çalmasıyla hayatı bambaşka bir yöne savrulur. Almila, iki yol arasında kalır. Ya akademik kariyerine devam edecektir ya da şehit düşen yüzbaşı babasının mirasına sahip çıkacaktır. Ve o; söz konusu vatanı olunca kolay olanı değil doğru olanı seçer. Oxford teklifini elinin tersiyle iter ve askeriyede istihbarat analisti olarak çalışmaya başlar. Ancak bilmediği bir şey vardır. Teknik istihbarat sağlayacağı timin başındaki isim, iki yıl önce şehit olan abisinin en yakın arkadaşı Pars Karadağlı'dır. Ve onları bekleyen şey; aynı ateşte yanmış iki kalbin taşıdığı güçlü bir intikam arzusu ve belki de kaderin sessizce ördüğü geri dönüşü olmayan ortak bir gelecektir.

"Ulan bari Polat de." dedi. Sesi yalvarır gibi çıkmış gözleri beklentiyle doluydu. "Mirza demiyorsan deme ama en azından Polat de." "Sen yengeye Elif diyor musun?" dedim alayla bir dizinin repliğine gönderme yaparak. "Sen Polat de. Gerekirse dünyadaki tüm kadınlara Elif diye seslenirim." dedi. Yayınlama tarihi: 01.05.2023

Hayata dair hatırladığım ilk andaydım. Yine aynı evin bahçesinde eli yüzü toprak içinde kalmış ben ve karşımda onun ne kadar zaman geçerse geçsin çözemeyeceğim bakışları. "Dönmüşsün." İki yıl sonra karşımda onu böyle görmek her şey tamamlandı hissi vermişti. Ya da her şey asıl şimdi yarımdı ve yeni başlıyordu. "Döndüm."