"Ateşle Oynayan Kadın", iki yaralı insanın birbirine çarparak iyileşmeye çalıştığı ama o çarpışmanın da yeni yaralar açtığı bir hikâye. Miray Ahu, hayatı boyunca çoğu zaman sevilmediğini hissetmiş, neşesinin arkasına gözyaşlarını saklayan bir dansçı. Dans ederken özgür ama içinde hep annesinin eksikliği ve babasının yükü var. Ateş ise küçüklüğünde her şeyini kaybetmiş, hayatta kalmak için duygularını susturmuş bir adam. İçinde hâlâ küçük bir çocuk var ama onu kimse görmüyor. İkisi de yalnız. Ama yalnızlıkları birbirine benzediği için değil, birbirlerine dokundukça daha da büyüdüğü için. Ahu sevilmek istiyor. Ateş ise korumak. Ama sevmenin korumaktan farklı olduğunu bilmiyor. Bu hikâye sadece bir aşk hikâyesi değil. Bu, sevmeyi bilmeyen bir adamın sevmeyi öğrenme ve sevilmediği için sevilmekten korkan bir kızın bunu kabul etme hikâyesi. İkisinin de elleri yanık ama hâlâ birbirine dokunmak istiyorlar. Çünkü bazı insanlar sadece birbirine çarparak yanar.🩰🔥

İntikam... Dünyanın en güçlü ve aynı zamanda en kırılgan duygusu. İçimdeki ateşi yok etmekle onun ışığında kör olmayı dengelemeye çalışacağım. Ama bu görev, daha önce karşılaştıklarım gibi değildi. Bu sefer ki görevim diğerlerinden farklıydı. İçlerine kolayca sızdığım küçük çetelerden çok daha tehlikeli bir görev için seçilmiştim. Katliam Örgüt Lideri Asır Yankı Kansu'nun hayatını bitirmek adına seçilen bir kurbandım. Ya da hayatını yok edeceğim o adam benim seçilmiş kurbanımdı. Hayatımı tehlikeye atacak görevi normal de kabul etmezdim. Ama o sadece görev için bana verilen kurban değildi... O, benim bu dünya da ki en büyük düşmanımdı. Çocukluğumu, kardeşimi elimden alan acımasız bir katildi. Hayır cevabını kabul edebilecek türden bir adam değildi. Şeytanla yarışacak bir adamsa hiç değildi... O şeytanın ta kendisiydi. Onun gözlerinde taşıdığı ateşi söndürmek için hayatımı tehlikeye atmaya kararlıyım. Gözlerimde çaresizlik maskesi takarak sızdığım o dünyada hayatta kalmak zorundaydım; ta ki bana sunduğu teklife dek... İntikam soğuk yenen bir yemekti ve yılların acısını intikamımla birleştirme zamanım gelmişti. Çaresiz bir kızın rolü ne kadar zor olabilirdi ki? Değil mi? Ama yanılmışım... Gözlerimi açtığımda oynayacağım çaresiz rol bir anda gerçeğe dönüşmüştü. Artık hayatta kalıp beni dünyasına tutsak eden adamı yok etmeye kendimi adamıştım. Kurt ve kuzu postunun altına gizlenen gri tilkinin oyunu şimdi başlamak üzereydi. Bu mücadelede yalnızca bir kazanan olacaktı. Peki, zafer kimin olacak? Kurt mu yoksa kuzu postunun altına sinen gri tilki mi?

Hatırlıyor musun beni?" diye sormaya korktum hep. Artık tek bir şey istiyorum: son kez hatırla ve öp beni, Ateş gülü.

Liva, hayatının tam ortasında sıkışıp kalmış, umutsuz ve hayata karşı küstah bir genç kadındır. Öyle ki, en büyük dileği bir mafya tarafından kaçırılmak ve bu boktan hayattan kurtulmaktır. Ta ki, o dilek gerçekleşene kadar... Bir gece, Mafya grubu DARBE'nin üyesi Diren'in yaptığı basit bir hata yüzünden, Liva kendini tehlikeli bir suç örgütünün mesajlaşma grubunda bulur. Orada, soğukkanlı lider Barlas'ın planlarını, grubun abisi Evren'in zekâsını, sessiz tetikçi Aras'ın tehditkârlığını ve komik Rüzgar'ın gevezeliğini öğrenir. Liva'nın varlığı, grubun operasyonunu tehlikeye atınca, Barlas'ın emri kesindir: Küçük hanım ortadan kaldırılacak. Fakat Liva, bu tehlikeli oyuna boyun eğmek yerine, onları tehdit etmeyi ve kurallarını hiçe saymayı tercih eder. Kapısına dayanıp onu almaya gelenlere dudaklarına gloss sürerek meydan okurken, o sert adamlara tek bir gerçeği fısıldar: "Bir kadına ne yaparsanız yapın, o her zaman parlamaya devam eder." Şimdi, hayatının en büyük dileği gerçekleşti. Ama Liva, bir kurban değil, bu karanlık dünyanın kraliçesi olmaya ne kadar hazır?

"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara'ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara'da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza'nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara'ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .

*Bu kitap Martı Yayınları aracılığıyla basılmıştır.* 🕷️ Kainat Kızılkaya, ruhu hasta bir babanın elleriyle büyüttüğü bir çocuktu. Ve şimdi, o babanın kendi elleriyle yarattığı en büyük düşmanı. Kainat'ın içinde yıllardır büyüyen güç hırsı, onu geri dönüşü olmayan bir yola sürükler. Bu yolun ilk durağı ise yeraltı dünyasının en tehlikeli örgütlerinden biridir. Örgüte girebilmek için tamamlaması gereken tek bir görev vardır: bir sevkiyat. Ve Kainat, her zaman olduğu gibi kestirme yolu seçer. Plan yapmaz. Manipüle eder. Yalan söylerken gözünü bile kırpmaz. Ama bu defa işler düşündüğü kadar kolay ilerlemeyecektir. Çünkü karşısına Yaman Haris Batıkan çıkar. Kainat, onun ilgisini, zaaflarını ve çevresini kendi lehine kullanarak işi bitirmeyi planlar. Fakat her manipülasyonun bir bedeli vardır. Ve bazen, kimin oyunu başlattığı değil, kimin daha iyi oynadığı belirleyici olur. "Sadece sen Haris'le tanışmaya fazla heveslendin, Kainat."

İlk hamleydi... Oyunlar oynandı ve ölümler yaşandı. Şah'ın günahına bulanarak Kasım'ın o fırtınalı yedisinde bir Vezir seçildi ve ilk kayıp o gün verildi. Gökyüzü annesi ölen küçük bir kız çocuğuna ağlarken, bir kadın öldürüldü ve bir kadın delirdi... İkinci hamleydi... Yeminler edildi taraflarca, ölüm antlaşmaları imzalandı kanlı mürekkebin ıslattığı nüshalarda. Oyunlar ve ölümler iki elden dağıtıldı, sınanacakları yer yeniden yaratıldı. Bir kadın, meczup rolü oynayan... Merhametini öldürerek ilk kurbanını seçti. Son hamleydi... Oyunlar ve ölümler mutlak bir sadakatle bağlandılar bu kanlı savaşın galibine. Yaşananlar yaşandı ve bitti. Tüm bunlar olurken ihanetler edildi, ölündü ve öldürüldü. Aşk... Aşktan da geçildi... Kasım'ın 7'sinde annesi ölen ruhu kana doymuş kız çocuğu, delirmiş bir katile tahavvül etti. Azla yetinmedi ama çoğa da yetemedi, kazandı ve de kaybetti... "Şah ve Mat." Öyle ki bazıları, sonda ne olduğunu asla öğrenemedi... Kurgunun bütün hakları tamamen şahsıma aittir ve saklıdır. Kopyalanması ve çalınması halinde yasal işlem başlatılacaktır. NOT:Wattpad'de KIZIL SERPENÇE adıyla yazılmış ilk kitaptır. Kitaptaki karakterlerin ve bahsi geçen oluşumun gerçek hayatla hiçbir alakası olmayıp yalnızca kurgudan ibarettir. Serpençe;Farsça'da güçlü kimse.

"Derin polisi ara!" Diye bağırdı Irmak. "Emir bir şey yap!"Diye bağırdı Irmak'ın karşısındaki çocuk. "Bacağım kırıldı galiba."Diye yakındı Sarp denen çocuk. "Ben arıyorum polisi."Diyerek telefonuna yöneldi Ada. "Sakince konuşabilir miyiz?"Diyerek merdivenlerden indi çekik gözlü çocuk. "İndirsene bacım şunu!"Diyerek Irmak'a bağırdı karşısındaki çocuk. "Sus geçiririm kafana!"Diyerek yükseldi Irmak. "Hepiniz susun!" Sinirle bağırdığımda sonunda herkes sesini keserken Ada'nın polisi aramak üzere olduğunu görüp elindeki telefonu aldım. "Kimse polisi aramıyor," Diyerek Ada'ya yönelik konuştum. Ardından Irmak'a dönerek elindeki vazoyu işaret ettim. "Ve kimse kimsenin kafasını kırmıyor. İndir şunu." Aklıma gelen şey ne kadar sinirimi bozsa da bulunduğumuz durumun başka bir açıklamasını düşünemiyordum. Ya gerçekten sapıklardı ve eve gizlice girmişlerdi ya da evi aynı anda kiralamıştık. Mümkünse tabii.

Karakaya ailesi, sabaha karşı çalan telefonla oğullarının görevde yaralandığını öğrenir ve apar topar hastaneye koşar. Ancak bilmedikleri bir gerçek vardır ki, o da oğullarını hayatta tutan kişinin görev sırasında ona siper olan en yakın arkadaşı Sungur olduğudur. Sungur ağır yaralanırken, Alp ve Karakaya ailesi ilk kez soğuk hastane koridorunda bir araya gelir. Çığlıkların hastaneyi inlettiği esnada, sedyenin üzerinden düşen Sungur'un kanlı künyesi, Karakaya ailesinin en büyük kızı Efsan Mira'nın gözüne çarpar. Genç kadın, her şeyden bihaber künyeyi kaldırır ve saklar. Yıllar sonra, geçmişle geleceği birbirine bağlayan o küçük metal parçası Efsan Mira'nın hayatını baştan sona değiştirecektir. Abisinin hayatını kurtaran Sungur'a duyduğu minnetin yavaşça aşka dönüştüğünü fark ettiğinde ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Bir künyenin taşıdığı geçmiş. Bir fedakarlığın gölgesinde büyüyen minnet. Ve o minnetten doğan bir aşk. --------------------- Yayın tarihi: 12.05.2024

"Ki ben artık herşeyini kaybetmiş bir kızdım. Her bir yanım kimsesizdi. Ailem gitmişti benim. Ve bizi ayıran ölümdü. Ölümün çaresi yoktu ki." Liya bir gün dayısıyla kavga eder ve tek sığınağı olan mezarlığa,ailesinin yanına gider. Oradan ayrılırken bir şehit mezarı görür. Abisinin de asker olmak istediğini hatırlar ve gözleri dolar. Elinde kalan çiçekleri o mezara bırakır. O sırada ise yüzbaşı ve tüm tim onu izlemektedir. "Bu kız kim ve neden kardeşimin mezarının üstüne çiçek bırakıyor."der Yüzbaşı. Yüzbaşının hiç akrabası yoktur. Kıza baktığında birşeyler anımasamaya çalışır fakat olmaz. Birkaç yıl önce işkenceye uğradığı için hafıza kaybı yaşamaktadır. Liya ve Yüzbaşının geçmişi bir tarafta dururken gelişen tatsız bir olay onları tanıştırır. Hoşgeldiniz benim biricik dünyama. Dünyamıza...