Altı yaşında bir kızın dünyası bir gecede yıkıldı. Larissa, ailesinin gözleri önünde katledilmesiyle hayata acının en karanlık yüzüyle karşı karşıya geldi. Yıllar sonra, kalbini sarmalamış zehirli sarmaşıkların arasından bir plan doğdu: intikam. Artık o sıradan biri değil. Dijital dünyanın gölgelerinde dolaşan, en güvenli sistemleri diz çöktüren, ülkenin dört bir yanını alarma geçiren bir hacker. Kimliği meçhul. Ayak izi bırakmıyor. Ve onu yalnızca bir kişi görebiliyor: Başkomiser Pars Kandemir. Herkesi elinde kukla gibi oynatabilen biri vardı. Larissa mıydı? Hayır... Larissa Elis. Bu hikâye sadece bir intikam ya da aşk hikâyesi değil. Bu, karanlığın hüküm sürdüğü fısıltılar. Avcı ve av kimdi? Ya ikisi de aynı kişiyse? ___________________________________________ Kitap tarafıma aittir çalınması veya kopyalanması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Dicle ve Fırat'ın arasında bulunan, Güneydoğu Anadolunun en güzel şehirlerinden biri olan Mardin. Birçok insan buraya tatile gelmek için can atardı. Gelenler burada yaşayan insanların sıcaklığına şaşırırlardı. Kendine has mimarisiyle yapılmış evler, oteller her geleni kendisine hayran bırakırdı. Her şey göründüğü kadar güzel miydi gerçekten bu şehirde? Hep mi dışardan göründüğü kadar mutluydu insanlar? Bu hikayedeki insanlar gerçekten uzaktan göründüğü kadar mükemmel mi acaba? Haydi gelin birlikte görelim. Yayın Tarihi: 08.07.2023

Kocam gözlerimin önünde öldürüldü. Kendi hayatını tehlikeye attığı yetmezmiş gibi benimkini de kolayca harcadı. Senelerdir beni her anlamda aldattığını öğrendim. Evimi hiç tanımadığım adamlar bastı. Sanırım beni de ortadan kaldırmaya çalışıyorlardı. Sonra dövmelerle kaplı, gördüğüm en güzel gözlere sahip, devasa bir adam geldi ve beni kurtardı. Şimdi onun yanındayım. Aylardır beni takip ettiğini öğrendim. O tehlikeli. Korkutucu. Bir katil. Ve beni bırakmaya gücünün yetmeyeceğini söyledi. Karanlığı üzerinde taşıyor, tıpkı adı gibi. Karan. Hayatımda ilk kez korkunun ne anlama geldiğini öğreniyorum ve asıl kaçmam gereken tehlikenin yanı başımda olduğunu hissediyorum. Yine de kaçamıyorum. Ona çekiliyorum. Karanlığında hapsoluyorum.

Aslında aklımın almadığı bir hikayem vardı benim. O gün o camiiye girip de onların kutsalı olan ezan sesinden rahatsız olduğumu söylediğimde bana nefret eder gibi bakan o adama günün birinde deli gibi aşık olacağımı bilmiyordum. İşin komik yanı o adam da bunu tahmin dahi edemezdi. Birbirinden ölümüne nefret etmesi gereken, tamamen zıt kutuplarda olan iki insan nasıl olmuş da bir araya gelmişti ki? Dedim ya benim hikayem akıl almaz bir hikayeydi. Dinine sımsıkı bağlanmış olan bir adama aşık olmak zordu. Hele de benim gibi hiçbir dine mensup değilsen daha da zordu. Ama değiyordu. Onun tek bakışıyla karşılaşabilmek bile tüm bu zorluğa değiyordu...

Beş yüzük, dört adam ve bir kadın. Beş mıntıka, onlarca hayat ve kana bulanmış kocaman bir masumiyet. Kahkahalar atıldı, kartlar dağıtıldı ve oyun başladı. Herkes uğruna canını vereceği mıntıkayı seçti, planlar yapıldı, gereken canlar alındı. "Fedakarlık yapıldı sadakat kanıtlandı. Bu saatten sonra canın, canımdır." Oyun bitti, kartlar açıldı ve hayatlar alev aldı. ☄️☄️ Yaşadıklarımı hak etmiş miydim? Bilmiyorum. Peki bu bir şeyi değiştiriyor mu? Hayır, başıma gelen her şeyi yaşamak zorundaydım. Yine de sadece o an o sokakta olduğum için başıma gelenler çok çok fazlaydı. Katlanır mıydım? Evet, bu hayatta çok şeye katlanmıştım, buna da katlanırdım. Fakat bunun bir sonu var mıydı? İşte orasını bilmiyordum. O ara sokakta ne mi olmuştu? Yanıma yaklaşan arabanın içinden çıkan uzun boylu ve kalıplı bir adam beni arabanın içine zorla sokmuş ve bayıltmıştı. Gözlerimi bir odada açtığımda ise karşıma çıkacak kişi benim hayatıma büyük bir darbe vurarak saltanatının sefasını sürecekti. 🔥🔥

İstanbul'un işlek caddelerinin birinde küçük, şirin bir kahve dükkanı işleten Mayıs, kendi ekonomik özgürlüğünü kazanmak için mücadele ederken dükkanına kahve almak için gelen Şafak Milas ile yolları hiç beklemediği bir anda tekrar kesişir. İstanbul'da geride bıraktığı hayatın izlerini silmek için mücadele eden Mayıs, geçmişinde yakasına yapışmış her insana hak ettiğini yaşatmak için bir yemin etmişken Şafak Milas'ın kırık şemsiyesinin altına sığındı; tüm varlığını afetlerden koruyan o şemsiyeyi, yuvasının çatısı bildi. Kimisinin şemsiyesi oldu kimsesizin çatısı. ☂ "Bu ikimizin savaşı, dördümüzün zaferi olacak." dedi. Gülümsedi, gülmemi bekler gibi baktı gözlerime. Güldüm. "Bu ikimizin savaşı, dördümüzün zaferi olacak." dedim.

Kemal Karaman kendi halinde bir mimardı. Aşık olacağını pek düşünmüyordu.Yıllar önce eşini şehit vermiş dul bir kadın olan Sezen Güler ile karşılaşana kadar bundan oldukça emindi. Onlar kalplerine düşen koru keşfedip birlikte biz olmayı başarabilecekler midir? *dildar: birinin gönlünü çalmış, sevgili İsimsiz Arzular adlı kitabımın yan kitabıdır. Bağımsız olarak okunabilir. (Tamamlandı) ©Tüm Hakları Saklıdır.

Alara Yılmaz babasının antrenörlüğünü yaptığı milli erkek voleybol takımının kaptanına aşık olur... '300423

''O kadar imkânsızdın ki benim için...'' İçine çektiği derin nefes sessizliğin kol gezdiği çocuk parkına ses olurken ellerini, oturduğum bankta sırtımı yasladığım tahta parçalarının iki yanından omuzlarıma temas edecek yakınlıkta yerleştirip devam etti sözlerine. ''...ama ben o gözlerde gördüm Defne. Yıllardır hayalini bile kurmaktan korktuğum o anlardaki gibi bana baktığını gördüm ve ben o bakışları ömrümün sonuna kadar görmek için canımı bile veririm.'' Öyle baskındı ki her kelimesi, dudakları arasından çıkan her cümle bir yemindi sanki. Bedenini bedenimin üzerine eğdiğini hissettiğimde hareketsizce oturmaya devam ettim. Nefesi saçlarımın arasındaydı ve ben arsızca o nefes oradan hiç ayrılmasın istiyordum. Tam başımın üzerine temas eden dudaklarla beraber kalbim, sanki özgürce uçmaya âşık bir kuşmuş da küçücük bir kutuya zorla kapatılmış gibi kanat çırparken kanatlarına zarar verdiğinin bile farkında değildi. Canım yanıyordu hatta daha da yanacaktı biliyorum ama yine de istiyordum işte... Her şeye rağmen canımın yanmasını. ''Korkuyorum.'' Titrek ve cansız çıkan sesimi belki de duymamıştır bile diye düşünürken aldığım cevapla benim seslerimi en iyi onun duyduğunu bir kere daha anlamıştım. ''Seni bekledim, beni gör istedim ama yapamadım. Şimdi sen beni görmüşken bu yolda karşıma ne çıkarsa çıksın gözüm görmez, kulağım işitmez. Ben, bana aile olsun istediğim kadın için ailemi bile karşıma alabilecek bir adamım. Korkutacaksa bu korkutsun seni.'' ... Kurgunun ilerleyen bölümlerinde argo, küfür ve yetişkin içerik barındıran sahneler bulunabilir! ... ⭐️Tamamlandı: 8 Şubat 2024

"Bu senin düğün istemeyen halin miydi?" diye sordu Yavuz duruşunu bozmadan. Nefesini düzene sokmaya çalışan İnci "Sana nikahı bastım diye dans ettim bu kadar, evet." dedi dalga geçerek. Bir şey söylemedi Yavuz. Önündeki su dolu şişeye uzanıp bardağına doldurdu, fakat doldurduğu suyu eline alamadan İnci'nin bardağı kapıp kafasına dikmesiyle sabırla yutkundu. "Sen nasıl bir manyaksın ben anlamadım ki!" Güldü İnci. "Nasıl bir manyak olduğumu çözebileceğin kadar kalmamayı umut ediyorum hayatında." diye yanıtladı Yavuz'u. Bedeninin duruşunu bozmadan boynunu çevirip kıza kısa bir bakış attı Yavuz. "Bir yerde kalabilmen veya ayrılabilmen için orada olman gerekir. Sen benim hayatımda değilsin." dedi ters sesiyle. Kıkırdayarak bardaktaki sudan biraz daha içip "E süper o zaman." diyerek ayağa kalktı İnci. "Hadi burada uslu uslu oturmaya devam et sen."