Byli szczęśliwi... Ona właśnie siedzi na łóżku w swym pokoju i patrzy na zdjęcia, ich zdjęcia... Jedyną pamiątkę jaka jej po nim została. Wspominała go, bo tylko to jej pozostało i czasem bolało.. Każdy pocałunek, każdy uścisk, każde spojrzenie sobie w oczy, jego śmiech, jego głos, jego oczka niczym czekolada...ON. Brakowało jej JEGO. A on? Patrzył na nią z góry, wiedząc, że nadal go kocha, tak jak on nadal kocha ją...

To będzie historia dwójki przyjaciół i ich rodzeństwa. A dokładniej: Sławny duet przyjedzie na wymianę uczniowską do Polski. Jak im sie tu spodoba ? Znajdą nowych przyjaciół czy nie będą mogli odgonić się od fanek ? Życzę miłej lektury ♡ #904 - 14.04.2018 #812 - 18.04.2018 #638 - 19.04.2018 #412 - 21.04.2018

W pewnym momencie, kiedy wydaje ci się, że masz wszystko czego mogłaś chcieć, coś się zaczyna psuć. Tak samo było też u mnie. Początek - 10.12.2018 Koniec - 5.04.2019

CZĘŚĆ PIERWSZA ZAKOŃCZONA CZĘŚĆ DRUGA W TRAKCIE ''[...]Ja- Martinus... Blondyn z radośniejszym uśmiechem na twarzy rzucił słodkie *hm?* i czekał, co mu chce powiedzieć. Ja- dostałam udaru słonecznego ale... Czym jest dla ciebie miłość? Chłopak patrzył się na mnie z zastanowieniem. Myślał jaki tekst rzucić. W końcu oparł się o wygodny fotel. Popatrzył przez chwile na swoje Vansy, które już nie były tak czyste jak rano... Rano... Rano ja też miałam śnierznobiałe File a teraz są lekko żółte z brudną podeszwą... Rano... Rano mnie pocałował... I to rano mi utkwi na zawsze w pamięci... Nasze oczy się spotkały. Czułam się bezsilna co do niego. Niepewnie wzięłam frytke od jego i zjadłam. Chłopak parsknął śmiechem. Martinus-to jest miłość[..]"

(KSIĄŻKA NIE BYŁA JESZCZE SPRAWDZANA) Szłam sobie ulicą z słuchawkami w uszach, nie patrzylam koniecznie gdzie szłam, rozmyślałam nad tym co będziemy jeść aż ktoś mnie potrącił ramieniem. Podniosłam głowę i ujrzałam piękne brązowe tęczówki i jasne roztrzepane włosy. Marti... To nie możliwe. -Przepraszam, nie patrzyłem gdzie idę. -Nic się nie stało. - ledwo odpowiedziałam. Odwrócił się i poszedł dalej a ja zrobiłam tak samo po krótkiej chwili gapienia się w niego. Weszłam do domu, ściągnęłam kurtkę i zostałam otoczona silnymi ramionami. -Jak minął ci dzień? - zapytał mój chłopak. -Dobrze. - wtuliłam się w niego. Zjedliśmy razem kolację którą zrobił ale nie mówiłam dużo, co pewnie zauważył. -Coś jest nie tak, powiedz mi. Martwię się o ciebie. Zawsze dużo mówisz, opowiadasz. - usiadł obok mnie i znów przytulił. -Po prostu... To nie ma sensu. - rzuciłam. Bo taka prawda. -Że co? -To że dziś na ulicy potrącił mnie człowiek którego poznałam parę lat temu ale kompletnie zerwaliśmy kontakt. Znaczy, wydaje mi się że to był on. W każdym bądź razie, nie był z tąd więc nie miał po co wracać. Miałam o nim zapomnieć. Ale zawsze musi być jakiś element który mnie do niego wraca. Przywraca każde wspomnienie. Miał zniknąć... ××××××××××××× 22/09/18 → #3 gwiazda 30/09/18 → #1 mac #1 mactinus 28/01/19 → #1 mmer #1 norway #1 tinus 26/04/19 → #3 martinusgunnarsen #3 marcusgunnarsen #1 mactinus 19/04/20 → #2 trofors 🙏🙏🙏