"Bazı çiçekler topraktan değil, ateşten doğar; çünkü güzellik her zaman huzurdan değil, direnişten filizlenir." "Ateş Çiçeği" açmak üzere... Ama onlar hâlâ kapanda. Bir sabah, gözlerini tanımadığı bir gökyüzünün altında açtı. Ne dünya aynıydı, ne de kendisi. Bu yeni evrende onu yedi yabancı bekliyordu - her biri kadim güçlerin vârisi, her biri kaderin bir düğümünü taşıyordu. Birlikte eğitildiler, sınandılar... ve bir hain tarafından kandırılıp karanlık bir kaleye hapsedildiler. Efsaneye göre, Ateş Çiçeği yalnızca yürekleri hakikate erenlerin önünde açar. Ve o çiçek açtığında, evrenin dengesi sonsuza dek değişecek. Zaman azalıyor. Güven kırılgan. Ve ihanet, en beklenmedik yerden gelebilir.