İnsan ne dilediğine dikkat etmeli, zira kalbinden geçen iyi ya da kötü hiçbir dilek gerçekleşmeden peşini bırakmaz, derler. Ben, ölüm diledim. Bir ölümle başladı her şey. Bir başka ölüm onu izledi. Ve bir diğeri...

"Savaşmaya hazırdım. Ama seni planlamamıştım. Güvenmek, gözlerini kapatıp düşmanın avuçlarına yürümekti... Ve ben çoktan yola çıkmıştım..."

"Bu yanlış bir seçim güven bana.."

helelel

İki düşman birbirilerine aşık olursa ne olur ??

Mobian halkı birbirine güven duyarak mutlu ve huzurlu bir şekilde yaşarken bir anda herkesin içine bir korku doğdu Haberlerde cinayetten başka bir haber duyulmamaya başlanmıştı. Aralarında gizlice gezen sinsi bir katil vardi. Peki kimdi bu katil? Bilmiyoruz. Amacını biliyor muyuz? Belki ama genede hayır. Peki kim bu katil? Aralarından birimi? Yoksa başka bir yerden mi? Acaba hain de var mı aralarında? Hadi siz okuyun ben yazayım. 3mx0 sunar...

[DEVAM EDİYOR.] Bilgisayarında ayarladığı ilk testten olumlu bir sonuç aldı Tails. Fizik Sonic'in fiziği ile tamamen uyuşuyordu. Tilki yutkundu, yine de bu yeterli değildi. Bir robot da olabilirdi, veya bambaşka bir şey. Sessizce beklemeye devam etti. Sonra bir ses duydu, mırıltı gibi. "Buradaymış.'' diyordu sanki birisine. Karşı taraf da bir şeyler demiş olmalı ki onun da yanıtı gecikmedi. "Ufak bir tur yeterli olacaktır.'' Fakat tilki o esnada duyduklarını algılayacak durumda değildi. İkinci test, boğuk da olsa gelen sesi orjinal haline gelmesi için yapılan ufak bir ayarlamadan sonra yeşil bir tik aldığında Tails ekrana bakakalmıştı. Bu oydu. Biricik abisi, kardeşi, bu hayatta en çok değer verdiği kişi, hiç düşünmeden canını onun için feda edebileceği kişiydi. Onun ailesi haline gelen kirpiydi. [Sonic Fan-fiction.] Kapaktaki çizimin sahibi; @/Hyeon_sonic [Twitter/X]

[TAMAMLANDI.] "Neden hâlâ onların peşinde olduğumu bilmiyorum." "Bilmene gerek yok, onlar düşman. Kötüler ve ellerindeki zümrüdü kullanıyorlar. Onlar daha fazla güç elde etmeden yok etmeliyiz." Göz devirdi. "Biz demeyi kes, burada sadece ben varım." Tabii yine onu susturmayı başaramadı. "Biz varız, Sonic. Seninle ben, biriz." [Sonic Fan-fiction.] Kapaktaki resmin sahibi; @/unhinged_sonic [Twitter/X]

[TAMAMLANDI.] "Onlar, benim ailemdi." Sonic önündeki bitmiş kayıt ekranına bakarken içinde dolan öfkeyi duyurmak istercesine mırıldandı. Arkadaşları durumu fark ettiğinde onu durdurmaya çalıştı ama çok geçti. Bu kez kirpiyi durduramayacaklardı. Sonic, geçmişinin intikamını alacaktı. [Sonic The Hedgehog Fan Story] (Kurgunun tüm hakları Tails'ın pofuduk kuyruklarında saklıdır.)

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.