"Melody !" Yalnız kaldığında, kime ait olduğunu bilmediği bir ses yankılanıyordu zihninde. Fazla tanıdık gelen ama bir türlü çıkaramadığı bir ses. Kendisine sesleniyor, çabalamasını istiyordu. Kime aitti bu tanıdık ses ?

"Zaman yolcularına inanır mısınız?" Taş kağıda aşıktı. Çünkü ona bir tek kağıt sarılıyordu. Bu yüzden de önüne çıkan tüm makasları kırıyordu. Onlarınki fantastik bir aşkın hikayesi. Dokunabilmek ile iyileştirmek arasında ince bir araf vardır ya bu öyküde... O arafta evcilik oynayanların hikayesi. Dokunamadan sevenlerin, imkansızın kelime anlamına pabucu ters giydirenlerin hikayesi. İşte karşınızda; eskidikçe yenilenen antikacıların, taşla kağıdın hikayesi! 10 Şubat 2015 *** Bu hikayeyi yıllardır dört göz hitabıyla alay konusu olan kardeşlerime hediye ediyorum. O tatlı canlarınızı üzmeye inanın kimsenin hakkı yok. Hikayeyi okuduktan sonra, umarım her biriniz çerçevelerinizle gurur duyarsınız. Keyifli okumalar! ***

Gözlerimi sımsıkı kapatarak derin bir nefes aldım. Yapmak üzere olduğum şey benim için bile deliceydi. Sadece birkaç dakika sonra yüzyıllar öncesine gidebilecektim. Ve bu çok tehlikeliydi. Ama buna mecburdum. Başarmam gereken bir görevim vardı. Yanımdaki adam son kontrollerini yaparken aklımdan geçenleri okumuş gibi, "Buna mecbur değilsin." dedi. Gözlerimi açtım ama tamamen ileriye sabitlenmişti bakışlarım. Hayatımı değiştirecek olan yere... Cevap vermedim. "Neler olacağını bilmiyoruz." diye devam etti. "Hafızan tamamen silinebilir." Kararlı olduğumdan emin olmak için bildiğim şeyleri son kez hatırlatıyordu bana. "Bu durumda uyandığında tamamen farklı biri bile olabilirsin." "Bir daha hiç geri dönemeyebilirsin." Bu son sözüyle çözülmüş gibi bakışlarımı ona çevirdim. Ama bu da bilmediğim bir şey değildi. Gümüş desenli siyah sırt çantamı omzuma asarken dudağımın bir kenarı yukarı kıvrıldı. "Bir suikastçi öleceğini bilse bile görevinden vazgeçmez." dedim kararlılıkla.

Ib adlı RPG oyununun hikayesi çok hoşuma gittiği için mutlu sondan sonra ne olduğunun fanfictionunu yazmak istedim.Yani okumadan önce oyunun gameplaylerine bakabilir veya oyunu indirip oynayabilirsiniz.Ay reklam yapmış gibi oldu t.t Herneyse iyi okumalar (^o^)/

İyi notlarıyla ailesinin ilgisini kazanmaya çalışan sıradan bir kızdı. Yaşıtlarına nazaran pek arkadaşı yoktu, hatta hiç arkadaşı yoktu. Olanca sıradanlığıyla süren hayatının, doğum gününde kapısına bırakılan bir mektupla alt üst olacağını nereden bilebilirdi ki? Başka bir ülke, başka bir hayat... Buna hazır mıydı? Gerçekleri öğrenmeye hazır mıydı? ---- Yazılmaya başlandığı tarih; Nisan 2015 Bitirildiği tarih: 16 Eylül 2015

Dejavu hissini tekrar ve tekrar yaşadığınızı düşünün

Acı olan bir şey vardı; Kız onu unutmuştu. O ise hatırlatmamıştı. Daha acı olan şey ise; Onu kıza hatırlatacak kimsenin olmamasıydı.. Bir insanın hafızasının kaybolması, hatıralarının yok olması mı demektir? Öylece silinmesi.. Sanki hiç yaşanmamış gibi...

Çantalarınızı sırtlanın, yolculuğa çıkıyoruz. Küçük'ün gördüğü kabusların nedeni ne? Geleceği mi haber veriyor, geçmişten izler mi taşıyor? Yardım Çağrısı, heyecan yaşamak isteyenleri çağırıyor. -Siz siz olun, sakın şüpheli bir yardım çağrısının peşine düşmeyin. Sonra başınıza neler gelir, kim bilir... -

"Dahası sen bir rüyasın," dedi çocuk, "neden kendine yardım etmeyi denemiyorsun?" Emily herkes kadar sıradan biri olduğunu düşünüyordu. Herkes kadar sıkıcı ve alışılagelmiş bir adı, sürekli rastlayabileceğiniz türden bir görünüşü ve bisiklet sürmek gibi yavan hobileri vardı. Ne var ki bu genç kız bir gece yarısı yatağından zıplayarak uyandığında hiçbir şeyin bir daha asla aynı olmayacağından habersizdi. O artık kendini uykuların çok ötesinde ve hayallerin ulaşamayacağı kadar muhteşem bir dünyada bulmuştu. Fakat Emily'nin bu rüyadan uyanıp hiçbir şeyin göründüğü kadar harika olmadığını fark etmesi uzun sürmeyecekti. "Hayatlarımızı bir rüyayla karşılaştıranlar haklıymış. Uyanık uyuyor, ve uykuda uyanıyormuşuz." -Montaigne