Hejka poeci! Ogólnie uznałam, że będę 'recenzjowała' wasze dzieła. Zapraszam!

Jest to książka z vibem i inspirowana serialem Greenhouse Academy. Rivals Academy jak sama nazwa wskazuje to akademia pełna rywalizacji. Ale czy na pewno chodzi tu tylko o rywalizację? Była uczennica, wybitna odkrywczyni i astronautka miała zacząć tam pracę. Minął miesiąc i wszystko było dobrze, aż nagle zniknęła. Po roku znaleziono jej ciało. Była martwa, a ciało było w trakcie rozkładu. Czy aby na pewno to zwykła akademia? Czy może jednak jest tam coś co się nigdy nie przytrafiało? Kto zamordował słynną Ariadnę Woods? Alex Woods, jej syn, chcę się dostać do akedemi ze względu na drużynę koszykarską oraz przez to, że jego matka tu uczęszczała. Jednak jego siostra bliźniaczka Lidia nie chcę tam iść i mu to odradza. Czy może słusznie odmawia? A może lepiej by było gdyby poszła do Rivals Academy? Co z sprawą martwej Ariadny? Tajemnice, trudne wybory oraz rywalizacja. Czy to wszystko okaże się zgubne? A może jednak stoi za tym większa zagadka? Książka jest przekazana dla osób po 14 roku życia ze względu na wylgarny język, szczegółowe opisy przemocy i ran oraz przez tematy tan poruszane.

Nate, agent specjalny, sądził, że ochrona młodej hakerki będzie prostym zleceniem... dopóki nie dowiedział się, że dziewczyna jest w spektrum autyzmu. Isla to geniusz, przynajmniej w kwestii algorytmów. Jeśli chodzi o całą resztę, świat stanowi dla niej obezwładniający hałas, a ludzie mówią kodem, którego najwyraźniej tylko ona nie rozumie. Nate staje się kolejną zmienną zakłócającą dopracowaną codzienność Isli. On nie wie, jak czytać jej uciekające spojrzenie. Ona nie ma pojęcia, jak radzić sobie z jego otwartością. Oboje działają bez instrukcji.

𝘾𝙮𝙧𝙠, 𝙤 𝙠𝙩ó𝙧𝙮𝙢 𝙣𝙞𝙠𝙩 𝙣𝙞𝙚 𝙢ó𝙬𝙞 𝙘𝙞𝙘𝙝𝙤. 𝘾𝙮𝙧𝙠, 𝙠𝙩ó𝙧𝙮 𝙣𝙞𝙚 𝙧𝙤𝙯𝙨𝙩𝙖𝙬𝙞𝙖 𝙠𝙤𝙡𝙤𝙧𝙤𝙬𝙚𝙜𝙤 𝙣𝙖𝙢𝙞𝙤𝙩𝙪 𝙙𝙡𝙖 𝙩ł𝙪𝙢ó𝙬. 𝘾𝙮𝙧𝙠, 𝙠𝙩ó𝙧𝙮 𝙥𝙤𝙟𝙖𝙬𝙞𝙖 𝙨𝙞ę 𝙩𝙮𝙡𝙠𝙤 𝙬 𝙣𝙤𝙘𝙮, 𝙙𝙡𝙖 𝙩𝙮𝙘𝙝, 𝙠𝙩ó𝙧𝙯𝙮 𝙨𝙯𝙪𝙠𝙖𝙟ą 𝙘𝙯𝙚𝙜𝙤ś 𝙬𝙞ę𝙘𝙚𝙟 𝙣𝙞ż 𝙯𝙬𝙮𝙠ł𝙚𝙜𝙤 𝙥𝙧𝙯𝙚𝙙𝙨𝙩𝙖𝙬𝙞𝙚𝙣𝙞𝙖. 𝙇𝙞𝙡𝙞𝙩𝙝 𝙤𝙙 𝙯𝙖𝙬𝙨𝙯𝙚 𝙛𝙖𝙨𝙘𝙮𝙣𝙤𝙬𝙖ł𝙖 𝙨𝙞ę 𝙘𝙮𝙧𝙠𝙞𝙚𝙢. 𝘿𝙯𝙞𝙚𝙘𝙞ę𝙘𝙖 𝙘𝙞𝙚𝙠𝙖𝙬𝙤ść 𝙨𝙯𝙮𝙗𝙠𝙤 𝙥𝙧𝙯𝙚𝙧𝙤𝙙𝙯𝙞ł𝙖 𝙨𝙞ę 𝙬 𝙤𝙗𝙨𝙚𝙨𝙟ę, 𝙖 𝙤𝙗𝙨𝙚𝙨𝙟𝙖, 𝙬 𝙥𝙤𝙩𝙧𝙯𝙚𝙗ę 𝙗𝙮𝙘𝙞𝙖 𝙗𝙡𝙞ż𝙚𝙟 𝙣𝙞ż 𝙠𝙩𝙤𝙠𝙤𝙡𝙬𝙞𝙚𝙠 𝙞𝙣𝙣𝙮. 𝙅𝙚𝙟 𝙣𝙖𝙟𝙬𝙞ę𝙠𝙨𝙯𝙮𝙢 𝙢𝙖𝙧𝙯𝙚𝙣𝙞𝙚𝙢 𝙟𝙚𝙨𝙩 𝙙𝙤𝙨𝙩𝙖ć 𝙨𝙞ę 𝙙𝙤 𝙡𝙚𝙜𝙚𝙣𝙙𝙖𝙧𝙣𝙚𝙟 𝙩𝙧𝙪𝙥𝙮 𝘾𝙮𝙧𝙠𝙪 𝙆𝙤ś𝙘𝙞, 𝙢𝙞𝙚𝙟𝙨𝙘𝙖, 𝙜𝙙𝙯𝙞𝙚 𝙨𝙯𝙩𝙪𝙠𝙖 𝙜𝙧𝙖𝙣𝙞𝙘𝙯𝙮 𝙯 𝙚𝙠𝙨𝙩𝙧𝙚𝙢𝙪𝙢, 𝙖 𝙜𝙧𝙖𝙣𝙞𝙘𝙚 𝙬𝙮𝙩𝙧𝙯𝙮𝙢𝙖ł𝙤ś𝙘𝙞 𝙨𝙩𝙖𝙟ą 𝙨𝙞ę 𝙘𝙯ęś𝙘𝙞ą 𝙥𝙤𝙠𝙖𝙯𝙪. 𝙏𝙖𝙢 𝙠𝙖ż𝙙𝙮 𝙣𝙪𝙢𝙚𝙧 𝙟𝙚𝙨𝙩 𝙬𝙮𝙯𝙬𝙖𝙣𝙞𝙚𝙢, 𝙖 𝙠𝙖ż𝙙𝙮 𝙖𝙧𝙩𝙮𝙨𝙩𝙖, 𝙝𝙞𝙨𝙩𝙤𝙧𝙞ą 𝙨𝙖𝙢ą 𝙬 𝙨𝙤𝙗𝙞𝙚.

Chłopak kulił się w swojej celi, nie miał imienia, przynajmniej już nie. Kiedyś jego ojciec wołał go nim, jednak minęły lata od kiedy ostatni raz je usłyszał i w końcu zatraciło się ono w jego pamięci. Teraz jego ojca nie było, a nawet jeśli by się spotkali ten nie mógłby go poznać. Tak niewiele pozostało po jego ukochanym synu, którego utracił. Drobne, jednak umięśnione ciało wychudło, ukazując kości, rumiana cera stała się blada, pokryły ją plątaniny blizn, strupów i ran, które nie chciały się zagoić. Z ciepłych, płonących radością i ciekawością świata oczu pozostało tylko jedno, a jego blask dawno znikł, zastąpił go strach i ból, rozpaczliwe wołanie o pomoc, litość, a nawet o śmierć. Wiecznie niesforne ciemne kosmyki krótkich włosów, urosły, sięgając dołu pleców, stały się brudne, tłuste, zlepione krwią. On cały był brudny. Porządne ubrania zamieniły się w szmaty, ledwie okrywające jego ciało. Głos, który śpiewając zamieniał krzyki w cisze, którego zdawały się słuchać nawet szumiące drzewa umilkł. Kiedyś jeszcze krzyczał w rozpaczy z bólu, jednak teraz nie miał nawet krzyku. Palce niegdyś delikatnie ciągające struny, potrafiące utkać melodie, które oczarowywały wiatr, drżały okaleczone. Z dawnego bohatera stał się niewolnikiem... A nawet czymś gorszym, podlejszym... Kiedyś jeszcze wierzył, że się uwolni, że powróci do ojca. Ale zabrano mu wiarę, zabrano nadzieję, dumę, honor, intymność, tak samo jak zabrano to co kochał najbardziej: wolność. A jednak coś się zmieniło i do jego celi znów zaczęły wpadać promienie słońca, przypominając mu o istnieniu świata na zewnątrz... Czy możliwe, że jeszcze kiedyś uda mu się do niego wrócić? Że jeszcze raz ogrzeje twarz, patrząc w błękitne niebo... może nawet się uśmiechnie?

Każde prosektorium ma swoje sekrety. Felicja Wogel znała je wszystkie - aż do momentu, gdy jeden z nich otworzył oczy i zaczął mówić. Wampiry? To brednie. Jednak jeden z nich właśnie znalazł się na jej stole i najwyraźniej nie zamierzał dać się grzecznie rozkroić na części pierwsze. Jak nieprofesjonalnie by to nie zabrzmiało - wygląda na to, że doktor Wogel zabierze nieco pracy do domu. A skoro jej praca to właściwie sama śmierć... To nie może skończyć się dobrze.

Nikt nie przypuszczał, że powrót do miejsca przesiąkniętego znienawidzonymi wspomnieniami może tak wiele zmienić. Rachel Flair to niespełna siedemnastoletnia dziewczyna z talentem do przyciągania kłopotów. W jej życiu zdarzył się jeden niepozorny wypadek, który wywołał lawinę zdarzeń - obudził to, co miało zostać pogrzebane na zawsze. Wszystko zaczęło się od tej jednej nocy, gdy przypadkowo spotkała kogoś, kto od tamtego dnia podążał za nią niczym cień. Zbiegi okoliczności doprowadziły do konsekwencji, które ponieśli wszyscy. Pierwsza część tomu "Echo czasu" z serii "City of Destiny"

Cykl krótkich artykułów o pracy przy redakcji i korekcie tekstu. Pojawią się też wskazówki dla autorów (np. porady dotyczące zapisu dialogów, poprawności językowej, programów do edycji tekstów). Mam nadzieję, że ten mini poradnik okaże się pomocny :)

Zbiór rozmyślań związanych z tym co było, jest i będzie.

Ave! Matura z historii się zbliża, a Ty wiesz tylko, że kiedyś była jakaś tam bitwa pod Grunwaldem? Jesteś umysłem ścisłym, ale masz poczucie, że wypadałoby chociaż wiedzieć kiedy był chrzest Polski? A może po prostu chcesz dowiedzieć się czegoś interesującego, o czym nauczyciele nie raczyli ci powiedzieć? Jesteś we właściwym miejscu :) Opracowuję po kolei najważniejsze tematy w historii, starając się to robić jak najrzetelniej. Czasami zdarza mi się coś jednak ominąć, celowo lub nie, więc jeśli zauważysz jakiś brak, nie wahaj się, tylko pytaj. Zawsze jestem gotowa do dyskusji, a jeśli masz inne zdanie niż ja to nawet lepiej - oboje czegoś się nauczymy :D Znajdziesz tu parę nawiązań do popkultury, jeszcze więcej nieśmiesznych śmieszków i przede wszystkim masę fascynujących opowieści, które oferuje nam historia. Dasz się zaprosić? ;) Pisząc moje posty korzystam m.in. ze stron historykon.pl, histurion.org, histmag.org, które serdecznie polecam, a także masy innych źródeł. Po szczegóły zapraszam do wiadomości prywatnych.