Bu hikaye biraz farklı, Zaten onların karşılaşmaları da farklıydı , Ve , olaylar ilginçleşeceğe benziyor......

Kapısı çalındığında kafasını kaldırdı küçük çocuk. Bu yetimhanede pek arkadaşı yoktu. Aslına bakarsanız oda arkadaşı bile yoktu. "Girin." dedi ve gözlerini kapıya dikti. Küçük kız nefes alıp içeriye girdi. Buranın iyi bir yer olduğunu var sayıyordu. Eski yetimhanelerde pek rahat değildi. Ona isim takarlardı. "Ucube, Cadı, Yaratık" Neden dedikleri hakkında bir fikri yoktu. Oğlan kızı gördüğünde kaşlarını çattı. "Yolunu mu kaybettin?" diye sordu. Kız elindeki numaraya baktı. 228. Kapıda da 228 yazıyordu. "Sanırım ben yeni oda arkadaşınım."

Okuduğunuz bütün hikayeleri unutun !! Bu Güneşin Karanlığı.Gece kadar karanlık Toprakla , gün ışığı kadar aydınlık Güneşin hikayesi. Sert ,güçlü,ulaşılmaz, zengin ve yakışıklı.İstediği herşeye fazlasıyla sahip.Fazlasıyla zor ve anlaşılmaz.Bazen korkutucu ve tehditkar.Hayatında herşeyi tam gibi gözüken ama en önemli şeye sevgiye ve dürüstlüğe aç olan genç bir erkek. O karanlık bir sırra ve korkunç bir geçmişe sahip.O masum hizmetçisine aşık olmak üzere olan gerçek bir TEHLİKE. "Seni anlayamıyorum Toprak. "Anlama zaten. Hayatımın özeti düzeltilemeyecek kadar vahim bir anlatım bozukluğu. Beni daha fazla konuşturma. "Kötü bir alışkanlık gibisin. Gittikçe içime işliyor , tüm masumiyetimi yok ediyorsun. " "Senin üzerinde bıraktığım etkinin farkındayım ve bu his hoşuma gidiyor. ZOR OLANI SEVMEK HİÇ BU KADAR ZOR OLMAMIŞTI. #AdıDeğiştirilmiştir. <<<Tanıtım Videosu için >>> https://youtu.be/phfc781d5vI

Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim hemde çok ama çok sevilmişti. Söylediğinden değildi bu dediklerim. Hissettiğimdendi. O adam bana beni kocaman sevdiğini hissettirmişti. Bütün hayallerini , umutlarını , kırıklıklarını yıldız yapıp gözlerime koymuştu benim. Deniz gibi bakan kahve rengi gözlerine bende umutlarımı , hayallerimi ve kırıklıklarımı bırakmıştım. Nerede buluşuyordu adam ve kadın o zaman diye sordu bana. Ufuk'da bileşecektik biz. Yıldızlarım onun denizine düşeceklerdi. Ben onda boğulacaktım o bana karışacaktı. 'Denizi yıldızlarına talip güzelim. Düşecekler mi denize?' ------ ''Kadın kitap gibi sevmişti ama adam kitap okumayı sevmezdi'' dedim Meriç'e bakarak. Yine lanet olası gözlerim dolmuştu. Kafasını salladı acıyla gözlerime bakarken. İkimizden canı acıyordu. ''Adam okumayı değil yaşamayı seçerdi çünkü. Kadını okumak değil yaşamak isterdi...'' ------