"Bir Demet Papatya" İmtihanlar, en beklemediğimiz anda karşımıza çıkar. Mihri'nin yolu, hayalleri ve kalbinin en derin köşesinde sakladığı umutlarla doludur. Ancak genç bir hafızenin sessiz dünyası, istemediği bir nişan ve aldatıcı bir insan olan Cengiz'in karanlık gölgesiyle sarsılır. Mihri, kendi ailesinin bile ona sırtını döndüğü bir anda, ani bir kararla kendini yeniden bulmak için uzaklara, Kuşadası'na Ananesinin yanına gider. Ama bu karar yalnızca bir kaçış değil, aynı zamanda kaderin bir davetidir. Mihri, Tarık'la - Geçmişinden ve inançsızlığından kaçan bir yabancıyla - burada tanışır. Ancak bu masalsı karşılaşma, beklenmedik engellerle sınanır. Aşk, inanç ve sabrın sınandığı bir hikaye. Mihri ve Tarık'ın yıldızlarla yazılmış kaderlerini okumaya hazır mısınız? "Bir Demet Papatya", bir papatyanın narin yapraklarında filizlenen büyük bir aşk hikayesini anlatıyor. Ay ve güneşin eşit olduğu gün, kalpler de eşitlenebilir mi? "İçim papatya tarlası, dışım soğuk bir duvar, Henüz duvarlarımı geçen olmadı ama, çiçeklerimi çürüten çok, buna rağmen asla umudumu yitirmeyeceğim. Çünkü Papatya Umut demek bana ...."

İclal Ilgın, üniversiteden yeni mezun olmuştur ve Kayseri'ye sağlıkçı olarak atanır. Gittiği şehri tanımadığı için bir süreliğine ev arayışına çıkar. Sonunda bulduğunda ise beklemediği bir sürpriz ile karşı karşıya kalır. Özel bir numara sürekli kendisini arar fakat sesini etmez. Genç kız bundan oldukça muzdariptir. Zira birini kırdığını veya üzdüğünü düşünmektedir. Bu yüzden her seferinde aramaları cevaplar, belki arayan kişi derdini anlatır da bu musibet sona erer diye. Lakin arayan kişi konuşmamakta ısrarcıdır. Bu durumda genç kız ne yapacağını bilemez ve arayan kişinin bir gün konuşacağını umut eder. *** "Kimdi o!" "Efendim?" "Kimdi o sana sarılan *** çocuğu! Onun o elini kırıp diğer eline vermez miyim!" "Sesini duymamız için ağabeyimin gelip bana sarılması gerekiyormuş demek ki." "Dıt dıt dıt..."

Bambaşka şekillerde kesişebilirdi yolları... O çok bilindik dönemeçten dönünce kitapları yere düşebilir, toplamaya çalışırken kafaları tokuşabilirdi. Arkadaşları vesilesiyle kendilerini sürpriz bir görüşmenin ortasında bulabilir, hayatlarında aşka yer olmadığını iddia etseler de oracıkta sözlerini yutup kalplerini kaptırabilirlerdi. Yahut aynı mahallede büyüdükten sonra hislerinin farkına varmış sıradan komşu çocukları da olabilirlerdi. Kim bilir; belki o zaman birbirlerine kaşlarını dahi çatamaz, gönüllerini yarınlar yokmuşçasına kırma müsabakasına girmezlerdi. Fakat ne yazık ki en yakınındakiler bu hakkı onlara çok gördüler, kendi menfaatleri uğruna hayatlarını altüst edecek bir karar verdiler ve bunu yaparken enine boyuna düşünme gereği bile görmediler. Öyle bir karmaşayla aynı eve girmelerine sebep oldular ki; ikilinin tahammülsüzlükle yükselmeyi adet edinmiş sesleri kısılmak nedir bilmedi. Neredeyse her günleri zehir zemberek başladı ve yine aynı zulümle geceye erişti. On iki yaşında bir kız çocuğu ile on altısında bir delikanlı evlendirilir miydi hiç? Bunların çift olabileceğini düşünecek kadar basiretsizleşmek hangi cümle ile tanımlanabilirdi? Hepsinden öte kimse de çıkıp sormamış mıydı ki; birbirlerini görmeye bile katlanamıyorken, sevmeyi nasıl becereceklerdi? •gerçek bir hayat hikayesinden esinlenilmiştir•

> "Sen kimsin lan? Ben neden buradayım? Kamera şakası mı bu yoksa?" Kız, iplerle bağlı olduğu sandalyede sağa sola kıvranarak bağırdı. "Tamam, yeter artık! İşim gücüm vardı, diyeceğim de... artık gücüm de kalmadı. Hadi gel, çöz şu ipi de gideyim!" Adam, loş ışığın altından çıkıp birkaç adım yaklaştı. Üzerindeki siyah takım elbise tertemizdi, hareketleri ise sakin ama ürpertici bir kararlılıkla doluydu. "Ben Yusuf Emir Aksoy. Sen de Mihri Zeynep Soykan olmalısın," dedi sakince. Ardından bir an durup, kaşlarını hafifçe kaldırarak ciddi bir ses tonuyla ekledi: "Tebrikler. Nur topu gibi bir kocan oldu." Mihri'nin gözleri büyüdü. "Ne demek oluyor şimdi bu?" diye fısıldadı, hem öfkeyle hem de kafası karışmış bir halde. Kalbi göğsüne sığmıyordu.

Gülşah: Hayırlı Günler. Gülşah: Ben Medine ipeği gri şalınızı almak istiyordum ve sitede sizin numaranız vardı, nasıl sipariş verebilirim? Vişne Şal: Ne? Gülşah: Şalı diyorum nasıl sipariş edebilirim? Vişne Şal: Ne şalı ne diyorsun sen? Gülşah: Sattığınız şallar işte. Vişne Şal: Deli misin nesin? Yazma bana. Gülşah: Biraz kibar olsaydınız keşke. Hemcinsim bir kadına karşı kaba olmak istemiyorum ama siz de kelimelerinizi düzgün seçin lütfen. Vişne Şal: Erkek olduğum için anlaşamıyoruzdur. Ayrıca şal falan satmıyorum ben. Ne işim olur? Gülşah: Nasıl? Siz şimdi Vişne Şal isimli sayfanın satış sorumlusu değil misiniz? Vişne Şal: Günaydın. Gülşah: Kusura bakmayın. Hayırlı Günler. Vişne Şal: Bak sen şu işe. Vişne Şal: Kusura bakasım varmış bugün. Bu kişiyi engellediniz. * * * Bir şal siparişi ile başınıza en fazla ne gelebilir? * * * #1 Vişne #1 Suçluluk #1 İslami #3 Mutluluk #4 Spiritüel #4 Dini #12 Hüzün Başlangıç: 010121 Bitiş: 070521 Kitabıma -ahsenti'nin kapağı kaçtı! 🌸

"Bir şey söyle Gülşehide!" Uzun zaman sonra sevdiği adam tarafından ismi telaffuz edilince içinden bir şeyler kopup gitmişti sanki. Duyduğu çatırtı, yüreğinden ayrılan buz parçasına ait olmalıydı. Bakışlarını genç adamın yüzüne tırmandırdı. Hiçbir zaman uzun uzun bakamadığı yüzün her santiminde öfke belirtisi vardı, gözleri ise ayrı bir hikayeydi. Son cümlesindeki ses tonundan da anlayabildiği üzere kırgın ve bitkin bir adamın gözleriydi bunlar. Genç adamın bakışlarını çekmemesinden cesaret alarak iki alev çukurundan çekemedi gözlerini. Şimdiye kadar bunu yapmaktan hep haya etmişti. Ama yiğitliği kadar iffetine ve ahlakına da şahit olduğu adam bakışlarını çekmeyerek ona bir şeyler anlatmak ister gibiyken nasıl çekebilirdi bakışlarını? Harelerinin güzelliği yutkunmasına sebep oldu, bir an tüm yaşananları unutarak baktı genç adama. Sevdiğine kavuşmuş bir kadın gibi, birazdan gülümseyecekler ve birbirlerine sımsıkı sarılacaklarmış gibi baktı. Aklından geçenler onu şaşırtırken adamın bakışlarının da bir anlığına yumuşadığını fark etmişti. Evet, o da onun gibi hissetmiş olmalıydı. Hayır, bu kendini kandırmaktan başka bir şey değildi. Cihangir ona karşı filizlenen hislerini koparıp atalı çok olmuş olmalıydı. Kim kendisini bırakıp giden bir kadını hayırla yâd ederdi ki? İstiğfar çekerek bakışlarını önüne indirdi ve bu efsunlu ana son verdi. Cihangir odadan çıkmak üzere hareketlendi. Onunla konuşmak isterken, olanları anlatıp bir mazeret sunsun ve yüreğindeki yerine geri konsun isterken Gülşehide'nin aralarına ördüğü duvar buna mani oluyordu. Ne ileri gidebiliyordu ne geri. Konuşmadığı yetmiyormuş gibi bir de sevdasını hararetlendiren bakışlar atıyordu ona. Derdi neydi bu kadının? Boğazını temizledi. "Şimdi gidiyorum, tekrar geleceğim." dedi. "Bir dahakine bu kadar tahammülkâr olmayaca

Baharın harika günlerinde dondurma serinliğinde, güneş sıcaklığında yaz hikayesi okumak ister misiniz?Hadi gelin tanışalım, kaynaşalım♡ "Durumunu sona atayım dedim yanlışlıkla seni soluma atmışım sevgilim. Kızma bana, bir ömür sahip çıkarım sana. Ya da sen bana. " Seren bana iflah olmazsın bakışları atarken benim kalbim gümbür gümbür atıyordu. Yazarın, karakterine olan aşkı... ya da degil. Bilemem.

Bilinmeyen numara: Enti ve Ene Bilinmeyen numara: Allah bee. Ne güzel yakıştı onlar öyle. Bilinmeyen numara: Bence biz var ya biz. Çok güzel, naif bir çift olacağız. Güven ilerdeki eşine. Beyza: Ne diyorsun sen ya. Beyza: Kafan mı güzel? _________________________________________ Başlangıcımız: 251120 *Kapağımız biricik Gulibiğim -ahsenti tarafından yapılmıştır.*