"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

"Benim topraklarımda ölmek için özel bir nedene gerek yok." Mihra Elnurova, Türkiye'nin güneyinde yer alan, ufak bir Türkmen ülkesi olan Karahan'da yaşamaktadır. Sıcacık bir ailede büyüyen Mihra, hayatın sert ve acımasız yüzüyle henüz tanışmamıştır. Ta ki ülkesinde baş gösteren iç savaşa kadar. Ülkenin çeşitli bölgelerinden ayaklanma, silahlanma haberleri gelirken hiçbir sorun olmadığına inanarak yaşayan genç kız, bir sabah bulundukları kasabaya ülkesini ve kendi topraklarını korumak için Türkiye'den askerlerin gönderildiğini öğrenir. Bu askerlerin arasında hayatının aşkının da olacağından bihaberdir. Yağmurlu bir günde şarkı söyleyip kendi kendine eğlenirken çitlerin arkasından kendini izleyen Türk askeri Yusuf Agâh Demiral'ı görünce Mihra'nın kalbi o zamana dek hiç atmadığı kadar kuvvetli atmaya başlar.

Galatasaray teknik direktörünün büyük kızı olan Mayıs Erdem, babasının totemi için gittiği derbide, yaptığı hat trick'in ardından sakatlanan yıldız oyuncunun sakatlığına babasının ne kadar üzüldüğünü görünce dayanamaz. Hem babası hem de kaldığı tek staj olan ortopedi'yi geçebilmek için fakülte hocalarından birisiyle bir anlaşma yapar. Sakatlanan topçuyu üç ayda sahalara döndürmenin sözünü veren Mayıs, bu sözü verirken Galatasaray ve milli takımın altın çocuğu Doruk'un, dışarıdan göründüğünden de huysuz bir insan olduğundan habersizdi. Ama kendisi de ondan pek aşağı sayılmazdı. Ve top kaleye, tam isabet etmişti. Apayrı I.

Bir barda dünyanın en tehlikeli mafyası ile telefonlarınız karışırsa ne olur? #Romantizm 1. #Mafya 1. #Genel kurgu 1. #Genç kız edebiyatı 1. #Aşk 1. #Texting 3. #Mizah 6.

"Fazla vaktinizi almayacağım, direkt konuya gireceğim. Birçok şeyin farkındayım. Bana karşı beslediğiniz duygularınızın da, her görev emrinde dönüşümü beklediğinizin de, her yara aldığımda acı çektiğinizin de hepsinin farkındayım." Gözlerini gözlerimden ayırmadan sıkıntılı bir nefes çekti ciğerlerine. Kelimelerini özenle seçtiği o kadar belliydi ki, söyleyeceği şeyi söylemek aynı zamanda da bunu beni kırmadan yapmak için kendisini frenliyordu. "Kendinize bunu yapmayın. Size defalarca söyledim, benim hayatımda böyle bir şeye yer yok." Birkaç gündür ağlamaktan kuruyan gözlerim son cümlesiyle tekrar dolarken ona belli etmemek için başımı yere eğdim. Zorlamayacaktım, onu sevmem için onun sevgisine ihtiyacım yoktu. Ben onu, onsuz da severdim. "Anladım." dedim fısıltıyla. Eğer yüksek sesle söyleseydim ses tellerimin titrediğini anlardı. Karşısında sevgi dilenen aciz bir kız gibi durmak istemiyordum. Birini sevmek hiçbir zaman acizlik değildi. Zaaftı, her insanın tadamayacağı ama tadanın da binlerce kez şükredeceği bir duyguydu. Yaşamı boyunca bir insan için olup olabilecek en güzel zaaftı sevgi. "Başka bir şey yoksa eğer.. İyi günler." Dolu gözlerimi görmesin, bana acımasın diye başımı kaldıramadım. Yanından geçeceğim sırada kolumu tutan iri kemikli, nasırlı elleri tüm vücudumu ateşe vermiş gibi titretmişti. Sesli yutkunuşunu ve kolumdaki elinin titrediğini hissettim. Baş parmağı kolumun üzerini bilinçsizce okşarken yerde olan gözlerim kolumdaki elini buldu. Bir an için fikrini değiştirdiğini sandım ama o bunu fark ettiği gibi elini hızlıca geri çekti üzerimden. "Vazgeç.." diye mırıldandı acı çeker gibi. Sesi kısık ve pürüzlüydü. "Beni sevme. Ben ruhu olmayan, yaşamayı bilmeyen, acı hissetmeyen bir adamım. Sana acı vermek, bu hayatta isteyeceğim en son şey bile değil." 🔴 (Minimum Aksiyon/Bol Aşk)

Benim için son adımı attığımda artık çıkış yoktu. Yakalamıştı beni.. Hapsolduğum bir çift siyah göz artık doğrudan bana bakıyordu. - Ne istiyorsun benden? - Ah Karen, tek istediğim o bedenine iyi bakman. Benim güzel taşıyıcım.. Kitabın kurgusu tamamen bana aittir. Konu üzerinden yapılan benzetmeler dışında herhangi bir benzetme kabul edilmeyecektir. Not: Jasper ilk kitabım olduğundan yazım hatası ve mantık hatası vardır.

Alara Yılmaz babasının antrenörlüğünü yaptığı milli erkek voleybol takımının kaptanına aşık olur... '300423

Teknoloji ve sihrin karıştığı bir evrende, yöneticilerin sadist zevkleri ve büyülü dünyanın korunması için Ölüm Akademisi adında bir şatoda eğitim verilmeye başlanır. Öğrenciler; gönüllüler ve suçlular olarak ikiye ayrılır. İki yılın sonunda mezun olmayı başaranlar tahmin edemeyecekleri bir paraya ve şöhrete sahip olmakla birlikte, büyülü dünyanın kapısından geçmeye hak kazanır. River, yoksul bir aileden gelmektedir ve hayatının büyük bir kısmını çalarak sürdürür. Zekası sayesinde yakalansa bile suçlarından aklanmayı başarır. Ama bir gün tüm suçların üstüne yığılacağından ve diğer tüm suçlularla birlikte Ölüm Akademisi'ne götürüleceğinden habersizdir. "Ya öleceksin ya da mezun olacaksın, 𝘔𝘢𝘥𝘳𝘢𝘣𝘢𝘻." 22.07.2024 🏰 Bu kitapta yer alan tüm özgün unsurlar; kullanılan dil, din, ırklar (bilinmeyenler), büyü ve sihir sistemleri, bazı karakter isimleri (özellikle kitapta özel anlamlar taşıyanlar), ayin ve ritüel sözcükleri, akademiye ait ders başlıkları, şehir ve ülke isimleri, türler arası farklılıklar, yeniden yorumlanmış efsaneler ile kurgusal bir dilin oluşturulması dahil olmak üzere, tamamıyla yazarın hayal gücüyle yaratılmıştır. Bu öğelerin tamamı özgün fikrî üretimdir ve hiçbir şekilde izinsiz kullanılamaz, çoğaltılamaz, taklit edilemez ya da başka bir eserde yer verilemez.

Kesilen daldan yeşerir yeni çiçekler, umudu kalbinize çiçek gibi iliştirin diye... 🌿🌸

Bedenini öne doğru büktü ve koyu kahvelerini kısarak dudaklarını büyük bir yavaşlıkla alnıma dokundurdu. Tam da o anda midemin aniden kasıldığını hissettim. "Eğer benden istediğin gerçekten buysa, abin olurum." Sarfettiği sözler ile kulaklarımda bir uğultu ve hemen ardından boğazımda bir yanma meydana geldi. Onu göğüsünden tutup kendimden uzaklaştırmak ve bu yakınlığın gereksiz olduğunu savunmak istedim ancak dudakları temasını kesmeden ve onu itmemden gram etkilenmeden sürtünerek burnumun ucuna kadar indi. "İhtiyaç duyduğunda, baban olurum." Dudakları burnuma küçük bir baskı uygulayarak kısa süreliğine tenimden ayrılırken çok geçmeden sıcak dudaklarının varlığını yanan yanaklarımda hissettim. Göğüsümde binbir çabayla canlı tutmak için çabaladığım, özenle sakladığım o minik kuşun kanatlarını delicesine çırptığına şahit oldum. Yutkunuşlarım arttı. Nefes alış verişlerim hızlandı. Dudaklarını aralayıp kısa bir nefes aldığı esnada burnunu bir kedi misali usulca yanağıma sürttü. "Sığınmak isteğinde, liman olurum." Ilık nefesini sertçe dışarı bırakarak aralık dudaklarımın arasından içeri sızmasını sağlarken kollarının arasında titredim. "Korktuğunda, kalkan olurum." Dudakları temasını kesmeden bir yol izlercesine dudaklarımı es geçip çeneme ilerledi ve bir sonraki durağında yumuşak bir baskıyla çeneme yaslandı. "Ne olmamı, neyin olmamı istiyorsan o olurum." Başını aşağıya eğmeden hemen önce bakışlarını gözlerime çevirerek yüz ifademi dikkatle inceledi. Rahatsız olup olmadığımı kontrol ediyor olmalıydı. Değildim. Biraz garip hisler içindeydim ancak bu senelerdir hissettiğim huzursuzluk, rahatsızlık ya da korku hislerine hiçte benzemiyordu. "İhtiyacına, isteğine göre şekillenirim ama bu durum kocan olduğum gerçeğini değiştirmez."