Herkes yaralarını saklamaya çalışırdı; kimisi kollarda, kimisi bakışlarda, kimisi sessizliğin içinde gizlerdi acısını. Ama bazıları, o yaraların sebebini yok etmeye yemin ederdi. Xia, hayatta kalmayı öğrenirken geçmişinden, kendi karanlığından ve peşindeki kana susamış gölgelerden kaçamaz. Her adımında acının daha da derinine inerken, karşısına biri çıkar... Sessizliğiyle konuşan, gözleriyle bağıran, yaraları anlayan biri. Ve ikisi, kelimelerin sustuğu, kanın konuştuğu bu şehirde, ya birbirini yok edecek ya da birbirini kurtaracaktı. ❝Hikayemiz şimdi başlıyordu fakat biz çoktan kana bulanmıştık.❞ 𖣂 Yetişkin okurlar içindir. Yüksek derecede şiddet, korku ve gerilim içerir. 08.01.23

Kahraman olmalarından bu zamana kadar 1 yılı geride bırakmış olan Kara Kedi ve Uğur Böceği'nin aşk ve kendi özel hayatlarında olan karmaşıklıklar onları nasıl etkileyecek acaba.

*Tamamlandı* -Bütün bölümler düzenlenerek uzatılmıştır.- Dudaklarıma bir buse kondururken "seni seviyorum,ama biraz acı cekmen gerekiyor" Ben iki yıldır acı çekiyorum,bu ne ki? Boxerini çıkarırken onu izliyordum. Bir yere gelince utanman da kalmıyordu bu adamın yanında. Alışık olduğum şeylerdi. Bir adamın sevmediğin halde her zerresini biliyorsanız buna bir bok denmezdi! Kalın ve damarlı penisini çıkarıp birkaç defa okşadı. Bunu yaparken gözlerimin içine bakıyordu. "Hazır mısın?" Hazır mıyım? Ben çocuk doğurmaya hazır değilim. Ben anne olmaya hazır değilim. Lanet olası hapı yanıma almamıştım! Ayrıca aklıma nereden gelebilirdi ki dağ başında kocamla sevişeceğimiz? Erkekliğini girişime yerleştirirken birden içime itti. "Ahh!" Tırnaklarımı kollarına geçirdim. İçimde hareket etmeye başladı. Bacaklarımı beline doladım, topuklarım kalçalarına değiyordu. Omuzlarına sıkıca tutundum. Terden ıslanmış Saçlarımı gözümün önüne düşerken tek eliyle geriye attı. "Kartal!" "Sikeyim! Seni o kadar özlemişim ki!" "Ahh! Yavaşla!" "Hayır bebeğim,bu gece sadece benim istediğim olacak" Omuzlarına tırnaklarımı geçirirken odadaki tek ses tenin,tene çarpma sesleri,ve kısılan sesimden çıkan inlemelerimdi. Sonuna kadar soktuğu aletiyle hayalarının kadınlığıma çarptığını hissedebiliyordum. ... Not;Bu hikayede+18 unsurlar vardır.

-

Fantastik bir kitap düşünün. İçinde 6 tane büyük krallık olduğunu. Lordların ve Varislerin olduğunu. Bu kitap diğerlerinden daha farklı. Çünkü bu kitapta kullanılan isimler dünyalı isimleri. Tüm Varisler Lordlarının yanında olmasına rağmen Ateş Varisi ve Hava Varisi yıllardır diyarda yoktu. Evet onlar kayıptı yıllardır ikisinden de haber alınamıyordu. Bir gece ansızın birilerinin sizi kaçırdığını ve başka bir diyara getirdiğini düşünün. Size aslında o diyara ait olduğunuzu söylediklerini. Nasıl tepki verirdiniz? Ya da aslında bu diyardan haberiniz varsa ama onlara haberiniz yokmuş gibi davranmak zorundaysanız. Alev ve Bahar kendileri istemesede kader onları diyardakilerden sırlar saklamak zorunda bırakır. Mesela Alev'in Ateş Varisi Bahar'ınsa Hava Varisi olması gibi. Kimsenin dikkatini çekmek istemeyen iki kaçak Varis doğal davransalar bile dikkat çekiyorlardı. Peki zor olan neydi? Varis olmak mı? Varis değilmiş gibi davranmak mı? "Ben hata yapmadan bedel ödüyorum Lordum" "Belki de bunlar gelecekte daha mutlu bir hayat sürebilmen içindir " "Hayır gelecekte yaşayacağım acılara daha iyi katlanabilmem için " İmkansızdan Mümkünata...

Eğildi. Dans pistinde yarım bıraktığımız işi bitirmek ister gibi burnunu şakağıma yasladığında tenimi takip ederek doğruca boynuma kaydırmıştı. "Saçların başımı döndürüyor." Burnunu boynuma sürttüğünü hissediyordum. Duraksadı. "Kokun..." Boynuma uzanmaya çalıştığında ona engel olarak "Burada olmamalısın." dedim. "Aksine tam burada olmalıyım." Dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Emerek dudaklarımı dudakları arasında hapsetti. Alt dudağımı çekiştirerek dudaklarımı serbest bıraktıktan hemen sonra elleri göğüslerime gitmişti. Onları üzerine kapattığı avuçlarıyla hafifçe okşadı. "Ya da burada olmalıyım." Nefesim sıklaştı. Ellerinin arasında kayıyor gibiydim. Elbisenin üzerinde kolayca hareket eden parmakları doğruca kalçama indiğinde beni hızla çekerek kendine yapıştırmıştı. Ona yaslandığımı hissettiğimde dudaklarımın arasından kaçan inlemeye engel olamamıştım. Kasıklarımda tatlı bir sızı oluşmuştu. "Belki de tam burada olmam gerekiyordur mesela." "Yalçın." "Eğer bir oda bulabilirsek başka nerelerinde olmam gerektiğini de gösterebilirim." Haziran 7, 2023 | Tamamlandı. Yerle Gök Arasında isimli ilk wattpad kitabıdır. #romantik 1 #romantizm 5 #gençkurgu 9

(18+ cinsellik ve şiddet içerir.) Başımızın üstünde ki elçilik binasının içinde bir ses yankılandı. "Şuandan itibaren; Onun tek bir saç teline zarar gelirse, sizden başlayarak tüm ülkenizi kana boğarım." Kalın erkeksi sert ses, kaya kadar keskin bir gerçeklik. Gökyüzünde ki bulutlar kadar haşin, fırtına gibi merhametsizdi. Nişanlım buradaydı. "Oraya geldiğimde, çok değil sadece bir kez canının yandığını söylerse, geriye kalan her şeyinizi unutun." İnsanlar cennete gitmek için yaşar. Biz ise beraber kalabilmek için dünyada cehennemi yaratmıştık.

Son yirmi yedi saniye. Zaman gelmişti, kulaklıktaki ses son kez konuşacaktı. "Sonuna geldik, küçük hanım," Alacağı canları düşündükce duyduğu memnuniyet, gözlerini daha da büyütüyor, gülüşü dudaklarını aşmaya çalışıyordu. "Cana can!" Sesi sert, ancak bir o kadar da memnundu. "Kadına kadın!" Keskin nişancının parmağı yavaşça tetiğe baskı yapmaya başladı. "Kıza kız, Anıl!" Beş saniye... "İşini bitir!" "Onun gözleri, özgürlük bulduğum gökyüzü değil, boğulacağım denizdi. Ama artık boğulmaktan korkmuyordum, çünkü ben de onun yanmaktan korktuğu ateşe dönüşmüştüm." Bu kitapta bahsedilen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür; her ayrıntısı, sadece kurgusal bir dünya oluşturma amacını taşımaktadır.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

"Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır, adı aşk..." . . . 🪶❤️‍🔥 Kapak tasarım; @Publiisherr