Tanınan, bölümünde oldukça başarılı olan doktor kadın. Bazı nedenlerden dolayı Şırnak'a gitmek ister, ve cesaretini toplayıp orda yaşamaya karar verir. Şehit oğlu, Şırnak'ta herkesin adını duyunca korktuğu kim olduğu bilinmeyen Yüzbaşının yolları kesişir. ....... " Her yol , sonunda seni evine götür." Hayat her zaman sana güzellikler getirmezdi ama gelen karanlığın da ardından neler getireceğini bilemezsin. Verdiğin kararların içinde yalan, ihanet, kötülük, yanlızlık ve daha niceleri olabilir ama senin kalbin iyi olduğu sürece bunların hepsi senin ilerlediğin yolda karşına çıkan kötülük tohumları olur. Eğer sen gitmek istediğin yoldan eminsen, önüne hangi engel çıkarsa çıksın her yol, sonunda seni evine götürür' derdi. ....... "Telefondaki kadın sen misin Albay ile konuşan?" Sesin geldiği yöne dönmüştüm. "Evet bir sorun mu var?" Askerin kafası hemen Doğan Abi'ye dönmüştü. "Albayım bu doktor mu girecek kardeşimin ameliyatına." Kamoflaj ın içinde oldukça uzun ve yapılı biriydi. Sonra bana döndü ve gözlerini gözlerime kenetledi. Ne demek istiyordu bu asker. "Kardeşim içerde can verirken bizim burada canımız giderken, siz nasıl bu kadar rahatsınız doktor hanım!" Tabi sizin gibi burnu havada insanlar bilmez bir aile'ye şehit haberi vermesinin zorluğunu." O bana bunları derken benim aklımda tek bir anı vardı. Evet şehit haberi vermenin zorluğunu bilmiyordum ama şehit haberi almanın nasıl olduğunu çok iyi biliyordum.

4 arkadaş bir gün okulda kalmaya karar verir ama ertesi günün cumartesi olduklarını unutmuşlardır...

Nabzına baktım zayıftı ama ölmemişti iki yerinden vurulmuştu çok kan kaybediyordu. Yardım çağırmam gerekiyordu ama telefon burda çekmiyordu bile. Sonra biri kolumdan tuttu korkudan bağırdım. " Kim...kimsin sen" askerdi konuşan. " Benim adım Leyla merak etme sana yardım edeceğim ama telefon burda çekmiyor. Gidip yardım bulmam lazım" bana baktı nefes alış verişi güçlük çekiyor gibiydi yarası ağırdı uyanık olması mucize gibi bir şeydi. "Şimdi izin ver gidip yardım getireyim" ayağa kalkıp gidecekken yine tuttu beni "Buraya nasıl geldin bilmiyorum ama burda kolay kolay kimseyi bulamazsın kumral kız " Benim kumral olduğumu bu karanlıkta nasıl görmüştü..... Binbaşı Kerem Öztürk & Leyla Seyhan

Anlaşmalı evlilik yapan polis çiftimizi okumaya hoşgeldiniz. 💕💗🤩🫶🏻

TAMAMLANDI. (Düzenleniyor.) Vatanı için kendini feda edecek bir kız düşünün. Karaca Yavuz. Bir de; Mardin'in en büyük aşiretin'in ağa'sı olan. Azat Karahanlı. Başlasın ozaman onların hikayeside... (Yazım hataları vardır.)

Bir kız düşünün küçücük yaşta hayatında ki tek kahramanını kaybeden veya o kahraman gittikten sonra küçük kızın kararan dünyasını. Bir küçük kız düşünün yıllarca aynı evde yaşadığı üvey babasından taciz ve şiddet gören. Ve bir küçük kız düşünün herşeye herkese rağmen dimdik ayakta duran ve bir bordo bereli asker olan. O kim mi? O Gece Özdemir herşeye herkese karşı dik duran cesur bir kadın asker. Akel akarsu aksel akarsu Aras demir alihan ateş soylu furkan aydın kerem kulcu oğuz yener yekta anlı

Korkusuz göz pek bir Asena o sevgilisi silah evi Vatan. Gelin daha yakından bakalım bu kızımızın hayatına. 🧡

"Yaşanılan kötü günler gelecek olan güzel günlerin habercisidir" derler. Peki ya öyle mi? 22 yıldır yalnızlığın ruhuma işlemiş olduğu bu kötü ve acımasız dünya, bana daha da kötü günler yaşatırken gelecekteki güzel günlerimin planını yapıyor muydu? Gözlerimizi açtığımızdan ebediyen kapatacağımız güne kadar olan süreçe verdiğimiz isim olan "Hayat" bu kadar adaletli miydi? Ben, sen, biz, hepimiz bir savaşın içindeyiz. İçimizde verdiğimiz savaşlardan tutmuş gerçek savaşlara ve hayatta kalmaya çalışmak için verdiğimiz savaşa kadar...Sadece bazılarımızın savaşı daha büyük, daha gerçek ve daha acıdır... Ben Gece. Sadece Gece. İsmim ruhumun aynası... 22 yıldır ruhumla olan savaşım bir gün daha büyük bir hal aldı ve ben gerçek bir savaşın içine düştüm. Burada her şey gerçekti. Ölümler vardı, acılar vardı, tarifi zor hisler vardı... Burada "Hayat" dediğimiz tiyatronun "Sahne arkası" vardı...

Yetişkin okurlar için uygundur! Bir Mahalle Hikâyesi... Çok daha fazlası... ✨ "Bak bana," diye fısıldadı. Dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesi benimkilere dokundu. "Bir kere bana eskisi gibi baksan..." yalvarır gibi çıkan sesinin tonuyla tüm iradem dağıldı. "Bırak lütfen," derken gözlerimi kapattım. Elinin birini kaldırıp parmaklarını usulca yanağımda gezdirdi ve çeneme doğru indi. "Adımı söylemiyorsun artık," dedi dişlerini sıkarak. "Fark etmem mi sanıyordun?" Soru soruyordu ama benim buna verecek bir cevabım yoktu. "Senin dudaklarından dökülmesini istediğim öyle çok kelime var ki..." Eğilip anlını anlıma yasladı. Bu kadar yakınken tek nefesi paylaşıyor gibiydik. Onun aldığı soluk, benim dudaklarımda kayboluyordu. Benim sıklaşan nefeslerim ise sanki onu canlandırıyor gibiydi.