İnsta: assa.sll0 "Ben... ben bilmiyorum ya rabbim bu düştüğüm kor dolu kuyudan nasıl çıkacaktım. Bu yolda ben yanmıştım ve daha benim kim olduğunu bilmeyen bir adamıda kendim ile yakmıştım. Belki onayı yoktu. Belki istemiyordu beni. Ben nasıl yük olacaktım onlara?" İçimdekileri kısık sesle dışa vururken farkında olmadan gözlerimi kapatmıştım. Gözlerim acıyordu. Tekrardan düşüncelere dalacakken gelen ses ile öylece kaldım. "Merak etmeyesin Dîlĝâz ZÊRXÂNÎR senin kim oldugunu biliyorum, neler çektiğini biliyorum. Onayım da vardır bu evliliğe. Seni o kor kuyudan Jiyan ve yeğenlerim çıkaracak. Sen adının yanında benim soy adım olduğu veya olmadığı süre boyunca {Sen bana Emanetsin Zêrxânîr kızı}" Son dediğini sadece düşündüm; Sen bana emanetsin Zêrxânîr kızı, Sen bana emanetsin Zêrxânîr kızı, Sen bana emanetsin Zêrxânîr kızı, Beni... Beni sadece enanet olarak görüyordu. Bu canımı yakmıştı. ~|~ Argo & Yetişkin içerik içermektedir. Lütfen uyarıyı dikkate alınarak okuyunuz.

Êşmâr Jêxrân daha yeni dünyaya gelmişken dedesi onu BÂJÎR AŞİRETİNİN 11 yaşındaki erkek torunu ile beşik kertmesi yapar. ÊŞMÂR Jêxrân bundan haberi olmadan ailesinin asi kızı olarak yaşarken, Havaalanında kaçırılması ile gerçekleri öğrenen lakin o adamla evlenmemek için kuzenine evlenme teklifi ederse ne olur? Hep birlikte öğrenelim. KİTAPLARIM KADIN HAKLARINI TEMSİLEN YAZILMIŞTIR.

Bir kız düşünün; 5 yaşından beridir sevgi kırıntısı bile görmeyen. Hep hor görülen. Ezilen. Ailesi olmasına rağmen kimsesiz olan bir kız. 5 yaşından beri hayatı zehir olmamış gibi 17'sinde kan bedeli olarak giden bir kız. ÂŞÎR ŞÊWİ ŞÊXÂN. Bir tane adam düşünün; Sert. Kaba. 17 yıl önce dedesini kaybettikten sonra ailesi hariç herkese kin beslemis bir adam. Kan bedeli olarak aldığı kadının ruhunu, zihnini ve bedenini öldürmeye yemin etmiş bir adam. ÂGÎR ŞÊRWÂN YÊSNÂR Bu nefret aşka dönüşürmü bilinmez lakin bu uğurda çok can yanacağı belliydi. Adam kadının ruhunu, zihnini ve bedenini öldürmeye yemin etmişken bilmiyordu ki; Kadının ruhu, zihni ve bedeni zaten ölmüştü.

❝Burası Karadeniz, burada hiçbir aşk mücadelesiz olmaz.❞ "Karadeniz'e eskiden Konuk Sevmez Deniz derlermiş," dedi. Sesindeki buz dağı yüreğimi titretti. Bunu daha önce hiç duymamıştım. Demek hırçın dalgaların sahibi olan Karadeniz'e Konuk Sevmez Deniz diyorlardı. İlk kez duyduğum için olsa gerek garibime gitmişti. Ben de buraya gelen bir konuktum. "Peki ya, öyle mi?" diye sorduğumda bakışlarımı usulca ona kaldırdım. "Burası gerçekten konuk sevmez mi?" "Sevmez," dedi Kuzey net bir dille. "Alır, götürür, öldürür seni. Sen de elbet gideceksin buralardan, ait olduğun yere döneceksin. Buralar hiç konuk sevmez." Bir düşman kapıyı çalar. Elinde ölümle bekler. İmkânsız bir aşk başlar.

Telefon dört beş defa çaldı. Acmayacağını düşünüp kapatacakken telefonu açtı ve hemen ardından sesi duyuldu. "Ne oldu?" Sesi yeni uyandığını belli edercesine boğuk geliyordu ama sesindeki endişe de farkediliyordu. "Kusura bakma uyandırdım seni." "Ağlıyor musun sen?'' Telefonun arkasından hışırtılar gelmeye başladı. Galiba yataktan doğrulmuştu. Hıçkırdım. "Biriyle konuşmaya o kadar ihtiyacım var ki." " Ne oldu, niye ağlıyorsun? " "kusura bakma." " Rahatsız etmiyorsun beni bebeğim." Ardından tekrar konuştu. "Hadi bana neden ağladığını söyle." Sesi çok yumuşak geliyordu. Yeniden hıçkırdım. "kendimi çok kötü hissediyorum." "Neden... Neden kötü hissediyorsun güzelim hadi söyle. Benimle böyle yumuşak bir tonda konuşmaya devam ederse daha çok ağlayacakmış gibi hissediyordum. "Kabus g-gördüm ." Ve yine hıçkırdım. Derin bir nefes verfiğini hissettim ardından sesini duydum. "Şşşt ağlama bebeğim tamam. Sadece bir kabus geçti." " A-ama ben annemle babamı gördüm." Verecek bir cevap bulamamış olacak ki konuşmadı. İçimi çeke çeke ağlamaya devam ettim . Böyle ağlamam onu daha da gerdi bunu onu görmesem de hissettim. "Yavruma tamam. Öyle ağlama tamam güzelim geçti. " Sesi artık ne yapacağını bilmiyormuş gibi çıkıyordu. "Onları... çok özledim." "Biliyorum çok özledin biliyorum ama böyle ağlarsan ben mantıklı düşünmem tamam mı? Ağlama." Kendimi tutmaya çalıştım ve oda bunu fark etti. "Sakin ol, derin derin nefes al . " Dediği gibi yapıp nefes almaya başladım . Sakinleşmeye başladığımı hissediyordum. "Aferin güzelime." ___________________________________________ Uyarı: Bu kitap, şiddet, travmatik deneyimler +18 unsurlar küfürlü konuşmalar veya diğer duygusal olarak zorlayıcı ögeler içerebilir. okurların her biri için farklı bir etki yaratabilir. İçeriğin, gençlerin ve yetişkinlerin duy

" Duygularınla değil, hisslerinle hareket et." Baş parmağı kalbimi işaret etti. " Gör beni fısıltı. " Diye belli belirsiz mırıldanışını duydum. Fısıltı; sesiz kelimelerle susardı. Yalnızlık Nehir değildi. Yanlızlığa mahkum edilen kişi en başından beri Fısıltı'ydı...

[ 🔞Küfür ve Yetişkin içerik içerir ] Aşiret konulu İki farklı hayat. İki farklı yaşam. Töreler le büyümüş Doğunun en büyük aşiretinin acımasız ağası olup yer altı dünyasının en karanlık yüzü olan genç bir adam. Tanınmış bir aileye sahip sıradan hayatını sürdüren en masum olmasına rağmen çocukluğundan bu yana çok yara alan . Yaralı genç bir kadın. Aile büyüklerinin dostluğuyla bir araya gelen iki genç . Biri beyazın en temiz hali . Diğeri siyahın en karanlık hâli. Amcasının zoruyla evlenmek zorunda kalan bir kadın. Kadını ilk gördüğü gün aşık olup onunla evlenmek için fırsatı değerlendiren bir adam. "Bir nefes kadar yakınsın bana bir okadarda uzaksın. Sen benden nefret ettikçe nefes alamıyorum nefesimi kesiyorsun be kadın." " İnsanın için de kıyamet koparmışta kimse ne görür ne duyarmış. Hiç biriniz görmediniz . Sen benim yalvarışlarıma kör ve sağır oldun . Sen benim yalvarışlarımı ne gördün ne duydun. Şimdide nefesimi kesiyorsun sev beni diyorsun ya. Sen de beni nefessiz bıraktın içim de kopan kıyameti görmedin. Bu evliliği sen istedin ve ben seni hiçbir zaman sevmeyeceğim.Benden sana nefes olmamı bekleme..." Barlas KARAHAN ve Aden EROĞLU Nefretten doğan bir aşk. 14.05.2023

"Ben de Riva Aşiretinin Hanımağası Gece Riva isem seninle evlenmem, konağınada kuma gelmem!" dedim öfkeyle bağırarak, artık hiçbir şey dayanılacak gibi değildi. Üzerime daha da eğilip beni cam ile arasında kıstırırken aynı öfkeyle bana dişlerini sıkarak karşılık verdi, "Bende Asparşah aşiretinin Ağası Boran Ağa isem seni konağıma gelin getirir, altıma alıp inlete inlete bağırtırken bunları sana hatırlatırım!" sözleri ile dumura uğrarken midem ağzıma geldi, hiçbir kuvvet beni durduramazdı onunla evleneceğime kendimi öldürürdüm daha iyiydi. Öfke ateşi ile harlanıp kaynayan kanım ile başımı dikleştirdim, "Konağını başına yıkacağım, zerre kadar huzur bırakmayacağım sana! Benimle evlendiğin güne lanet ettireceğim seni, duydun mu Boran Ağa!" Kehribar rengi gözleri dudaklarımdan çıkan her kelimeyle daha da kararırken sertçe yutkundu, bakışları dudaklarıma kaydığında hızla kaçırdı ve yavaşça burnunu boynuma eğdi, ondan kaçabilmek için cam ile birleşmiştim ama ondan kaçmaya çalışmak nafile çabaydı. "Ben senin kokunda şimdiye kadar tatmadığım huzuru tatmışken, sen bana nasıl seninle evleneceğim güne lanet ettirebilirsin ki, Gece'm." dedikleri beynimde uğuldatma yaşatırken yine ve tekrar adımı baskın bir fısıldamayla kulağıma boğuk bir sesle söylemesi kalbimi zorladı nefesimi zaten zor alırken kesti. Ama Asiliğim ve öfkem yine tüm duygularımı bastırdı. "Sen Asparşah, sen gözlerimin içine her baktığında yanacaksın, benim gözlerimde kendi ölümünü her defasında izleyeceksin ve her dakika pişmanlıklarla kavrulup yok olacaksın. Çünkü karşında Bir Riva var Gece Riva ve ben seni yok etmekten zevk alacağım. Seçim senin beni kuman olarak mı alacaksın, yoksa benimle birlik olup töreye karşımı geleceksin." Şimdi karar Boran Ağa'nındı. 27/03/2022 RİVA ve ASPARŞAH SOYADLI TEK KİTAP. ÇALINAMAZ! VE KOPYALANAMAZ!

O kurtların göğsünde ateş vardır. Dağları aşıp ovaya iner, geceleri gündüze çevirirler. İşte böylece, yolunu o ateşten bulan bir ekip. Beyinleri vatanın toprağıyla yıkanmış, alaycı bir ekip... (İsyankarlar Komandosu) -Amacınız nedir, asker? -İsyan, komutanım. -Aferin, asker...

Nabzına baktım zayıftı ama ölmemişti iki yerinden vurulmuştu çok kan kaybediyordu. Yardım çağırmam gerekiyordu ama telefon burda çekmiyordu bile. Sonra biri kolumdan tuttu korkudan bağırdım. " Kim...kimsin sen" askerdi konuşan. " Benim adım Leyla merak etme sana yardım edeceğim ama telefon burda çekmiyor. Gidip yardım bulmam lazım" bana baktı nefes alış verişi güçlük çekiyor gibiydi yarası ağırdı uyanık olması mucize gibi bir şeydi. "Şimdi izin ver gidip yardım getireyim" ayağa kalkıp gidecekken yine tuttu beni "Buraya nasıl geldin bilmiyorum ama burda kolay kolay kimseyi bulamazsın kumral kız " Benim kumral olduğumu bu karanlıkta nasıl görmüştü..... Binbaşı Kerem Öztürk & Leyla Seyhan