"Üç ay ömrü olan birine aşık olunmaz doktor!" Bu mum ve kibrit'in aşkı Alp hastalarının iyileşmesi için çabalayan bir doktor, İpar osteosarkom kanserine yakalanmış ölümü kabullenen genç bir kız. Çok zıt karakterlerine tezat birlikte ayakta durmayı öğrenen ikili hayatın önlerine koyduğu zorlu sınavlardan geçmeye çalışacaktı. Peki başarabilecekler miydi? ! Kitap romantik olduğu kadar sonradan dram ağırlıklı ilerleyecek bir kitaptır !

Ölüm ve yaşam arası bir savaşta güneşi arkasına alıp üzerimde oluşturduğu o devasa gölgede biz onunla göz göze geldik. Bu meydanda, bir savaşın orta yerinde mağlubiyetin getirdiği bir galibiyetti sanki yaşadığımız. Şerrin hayra dönüştüğü, kuşların yolunu bulduğu, kafesin yok oluşu ama bir insanın bir insana tutsaklığıydı. ''Ben Şifa Sürmeli.'' Dedim nefes nefese. Yer ayaklarımın altından kayıyorken dizlerimin üstüne çöktüm. ''1 yıldır bu topraklarda esir tutuluyorum. Şimdi burada benim ülkem için hak, hukuk, bayrak, vatan sensin! Ülkeme dönmek için adaletinle birlikte merhametine sığınıyorum.'' ... Çıkılan bazı yolların dönüşü olmaz. Bazen ise çıkılan yolda kendini bulmuş olarak dönersin. Sen benim dönmeyi düşünmediğim o yolda kendimi bulduğumsun.

"Ben Manolya'yım. Bende her çiçek gibi solacak mıyım?" "Her çiçek bir gün solar, ben senin için ölümsüzlüğü bulacağım." * Hasta bir kadın ve onun her zaman yanında olan doktorunun hikayesi. Başlangıç: 1 Ekim 2022 Bitiş: 1 Ekim 2023

"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum." "Pekala. Demek sen yapamıyorsun ama biri yapmak zorunda," dedi mavi gözlerini üstümden çekip, bağlı adama yönlendirirken. "O zaman ben yaparım." Ne yapmaya çalıştığını anladığımda ise her şey için çok geçti. Silahı tutan kolu havalandı, durmasını söylememe fırsat vermeden parmağı tetiğe ulaştı ve ucunda susturucu olan silah patladı. Korkuyla açılan gözlerimden gözyaşı döküldüğünde ise hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum. "Bunun suçlusu sensin, Doğanay." Ruhuma damlatılan karanlık büyüdü ve altında kaldı.

bir pavyon gülü ile zalim bir mafya babasının aşkı . gül kardeşine bakmak zorunda olan bir kızdır. babası ile annesi trafik kazasında ölmüştür . babasından kalan bir borçları olduğu için gül kötü yollara düşmüştür. erken yaşta eğitim hayatını sonlandırmıştır. borcu yüzünden kız kardeşini kaçırırlar. gül borcu için fedakarlık yapmak zorunda kalır . (argo kelimeler ve küfür içerir .+18 detaylar mevcuttur.)♡

Beklenmedik şekilde anne ve babasını kaybeden Miray, onların geride bıraktıkları küçük erkek kardeşine artık abla değil, anne olmak zorundaydı. Onlara sahip çıkacak kimsenin olmamasından dolayı anne ve babasının kafesini işletmeye başlayıp üniversiteyi bırakmak zorunda kalan genç kızın hayatı, 'eski bir tanıdığın' hayatına girmesiyle tekrardan değişir. ------------------------------- "Anne!" diye seslenen küçük çocukla tezgahın arkasında duran Miray ve sipariş vermek üzere olan Ali ona dönmüştü. "Bekle birtanem, bak müşteriyle ilgileniyorum," dedi Miray ise uyarır tonda arkasında kalan kapıdan kafeye dalan miniğe. "Sorun değil, benim zamanım bol." diyerek araya girdi Ali tebessümle küçük çocuğa dönerken. Miray çekingenlikle küçük çocuğa dönüp uzattığı oyuncağa baktı. "Ne oldu?" diye sorduğunda Miraç gülerek onun boyuyla eşitlenmek için tek dizini yere yaslayan genç kadına baktı. "Hiiiç!" diye heyecanla konuşup onun boynuna atladığında minik kahkahaları Miray ve Ali'yi de güldürüyordu. "Sarılmak istedim anne!" diye devam etti ve Miray'ın kolları arasından kaçıp tekrar içeriye gittiğinde Miray da derin bir tebessümle ardından bakarak doğruldu. "Oğlunuz mu?" diye sordu Ali, genç kızın parmağında yüzük görmediği için içten içe umutla sevinirken. "Sayılır, evet ama hayır. Karışık..." dedi Miray ne diyeceğini bilemeyerek. "Orta şekerli bir türk kahvesi eşliğinde anlatabilirsiniz, isterseniz tabii," dedi Ali büyük bir adım atarak. "Hava kapalı, kimse görünmüyor etrafta. Tabii değerli vaktinizi bana bahşetmek isterseniz..." Miray gözlerini kırpıştırarak karşısında 1990'lı yıllarda şiir kitaplarından fırlamış gibi duran adama baktı. "O-olabilir, tabii!" dedi kekelediği için aniden hafif yükselerek. Ali'nin tebessümüyle kendisi de minik bir tebessümle kahveleri hazırlamaya koyuldu.

Lamia Leyal DENİZAR, ruhu yaralı ve çaresizliğin içinde dört yana savrulan bir kadın. İçinde sakladığı, omuzunda yük olup taşıyamadığı kadar bilinmezlik ile yaşarken asla huzur bulamıyordu. Hayatının en çıkmaz sokağında yeni bir ailenin onu bulması kaçınılmaz bir son verirken o ne yapacaktı? Ve Aktan KURTBEY. Namı diğer YIKIM. Ruhunda beslediği nefret ve öfke her bir tarafını yakarken ne kendini ne de kadını rahat bırakacaktı. Şüphesiz tehlike ve öfke onu 'ben' yapan en büyük etkenlerdi. İkisi arasında görünmez bir şeytan ve ihanet varken nasıl ve neler olacaktı kimse bilemezdi. Ve son olarak talihsiz bir bebek. Bilinmez bir döngünün içinde harcanan bir bebeğin sonu ne olurdu? Kimliği belirsiz bir bebeğin geleceğinde neler olurdu? KARIŞAN BEBEKLER... KALBİ KIRIK BİR KADIN... HIRS VE ÖFKE DOLU BİR ADAM... VE ARAFTA KALAN BİR BEBEK...

❝ Kanla açılan bir hikâyenin sayfaları, daha çok kanla yazılmaya mahkûmdur. Çünkü kan başladıysa, sonuna kadar akar. ❞ Bir gece belirsiz kişiler tarafından ülke adamlarına yönelik yapılan vahşi katliam sonucu ülke geri dönülmez büyük bir uçuruma sürüklenip kendi içinde parçalara ayrılır. Ve bu bütün dengeleri altüst eder. Çünkü ülkenin her bir bölünmüş bölgesi farklı federallerin hâkimiyeti altına girmeye başlamıştır. Her federal kendi düzenini, kendi kurallarını oluşturur. Kimi federal halkına özgürlüğü, eşitliği ve rahatlığı sunarken, kimisi acımasız diktatörlüğü ile halkını anarşi içinde kaybeder. Bölgelerinde yaşayan insanlar ise; bu korkunç düzene uymak zorundadır. Oluşan iç savaşlar ve sınıfsal çatışmalar şehirler arasında kanla çizilen sınırlar... Bu korkunç düzeni dünyaya ifşa etmek için yola çıkan Ülke Başkanın tanınan kızı Doktor Pera Dorokva ve bu yolda ona eşlik edecek olan ülkeni en üstün askeri ordusu Matov'da Yüzbaşı olan Harpkan Davis. KANLI HARBİYE ( PANTEHUS EVERENİ-1-)

Başlangıç Tarihi 13/03/2023 Bitiş Tarihi 07/01/2024 Numaramın son iki rakamı sayesinde ömrümü geçirebileceğim kişiyi bulmam peki... Evet, sanırım tüm şansımı bu şekilde harcadım... "Göreceksiniz bir gün bende güleceğim. Ama gökyüzünden. Ve siz o gün benim için gerçekten ağlayacaksınız." ~Laden Çiçek #1 - 21.11.2023 Numara #1 - 21.11.2023 Yanlış Numara #2 - 22.11.2023 Arkadaşlık #4 - 23.01.2024

Elindeki ilacı daha fazla sıktı. Yavaş yavaş bilimcimin kapanmaya başladığını fark edebiliyordum. Işe yarayacakmış gibi üstümdeki elbisenin ilk iki düğmesini açıp hızla boynumu kavradım. Kıvranmamdan zevk alıyor gibiydi. Zorlukla ona baktığımda gözlerinde gördüğüm nefretle birlikte, derin nefes almaya başladım. Gözlerinin içi kıpkırmızıydı, şuanda şeytandan farkı olmayan bir adam karşımdaydı. Iyice güçsüzleşen vücudumla birlikte son çare elimi ona uzattım "lütfen..." dedim kısık çıkan ses tonum iyice güçsüzleştiğimin kanıtıydı. Bakışları elindeki ilaca kaydı, tekrardan bana bakıp kaşlarını kaldırdı, alayla "ne yani bu ilaç mı senin hayatta kalmanı sağlıyor?" Dedi inanmamış gibi yaparak. Kalbim gereğinden hızlı atıyordu "ver onu!" Dedim. Terlemeye başlıyordum. Omuz silkip "acaba benim yerimde sen olsaydın ne olurdu Eyşan?" Diye sordu ilacı elinde çevirerek. Derin nefesler almaya çalıştım. Sorusunu kendi cevaplamayı seçti "hayır! Sen benden daha acizsin Eyşan ADAR!" Dedi nefretini kusarak. Aslında onun nefreti tek bana değildi herkeseydi ama canının yanmasını istediği tek kişi de bendim. Bir anda gülmesiyle birlikte yüzümü buruşturdum. "Ahh Eyşan, sen çok çaresizsin! Zayıfsın!" Dedi Kafamı hızla olumsuz anlamda salladım ama konuşamadım. Umursamadan devam etti "onları öyle görünce ne hissettin ha? Kaçmak istedin öyle değil mi? Koşup uzaklaşmak! Peki ya bir tekerlekli sandalyeye mahkum olsaydın, nasıl kaçardın söylesene?" Diye sordu sinirle sıktığı dişlerinden dolayı çenesi gerilmişti. Bakışlarım üstünde oturduğu sandalyeye kaydı. "Hayır! Hayır.. senin zaten büyük bir engelin var!" Dedi. Hızla yüzüne baktım. Saf nefreti gördüm gözlerinde, elindeki ilacı bana doğru atıp gülümseyerek "senin en büyük engelin benim Eyşan ADAR ve en büyük cezan!" Deyip hızla odadan çıktı. Zaman kaybetmed