My Gossip Girl By Angeline Buena

Because not even death could tear them apart....

codes

[KhioneNyx - 12/22/2015 - 01/06/16] Maraming nag sabe na kahit hindi ka pa handang mamatay pag sinabeng oras muna, oras muna. May mga taong takot mamatay at may mga taong handa naman harapin ang kahit na anung kamatayan na dapat ay sa kanila. Hindi mo alam masaya kayu ng mahal mo sa buhay o kaya ng pamilya mo yun pala maya-maya, kinabukasan, sa susunod na linggo, buwan o kaya taon mamatay kana pala. Sa mga taong bigla na lang namatay na hindi pa handa, ayaw pang iwan ang mga mahal nila sa mundo o kaya may mga gusto pa silang tapusin ay nagiging kaluluwa na lamang na pa gala-gala sa paligid natin. Hindi natin alam baka katabi natin sa pag tulog, katabi natin habang kumakain o kaya ka harap natin salamin habang nag aayus tayu ng ating sarili. Palagi lang silang nag mamasid, nag bantay dahil lingid sa kaalaman natin sila ay na ingit din dahil na bubuhay pa tayu at nagawa pa natin ang mga gusto natin. Wala nag tatanung sa atin kong paanu sila na bubuhay, pag ka tapos ng kanilang pag kamatay, meron nga bang ganun? Matawa na lamang tayu kong mapa isip tayu, pero totoo nga ba talaga sila o kathang isip lamang? Paanu na lang kong isa tayu sa mga magiging kaluluwa, kaya ka natin maging sila?

Sa napakalawak na kalawakan, Sa mundong ginagalawan, May mga bagay pa ring 'di natutuklasan, Mga misteryong kailangang matagpuan. Kung sa lupang tinatapakan, Ay may mga katanungang kailangan ng kasagutan. Ano pa kaya ang kalaliman ng karagatan? Na karamihan ng bahagi ay hindi pa napupuntahan? Totoo nga bang may iba pang nilalang, Na nakikibahagi sa tinitirhan. At ang TAO ay isang parte lamang, Ng isang napakalaking larawan. Sa pagpatuloy niyang paglubog sa kailaliman ng karagatan, At sa mabilis na pagkawala ng kanyang hininga, Sa paghila sa kanya ng kadiliman --- batid na ang hahantungan, Mga huling katagang nabitawan sa sarili, "oras na". Hinayaan nalang na hilahin ng kadiliman, Sapagkat wala ng tuluyang maramdaman. Ngunit napukaw ang diwa ng mga kamay na tumulak paibabaw, Nasulyapan ulit ang liwanag na kanina'y hindi matanaw.

Prequel of "I Love You since 1892" Pilit hinahanap ni Aleeza ang mga kasagutan sa mga kakaibang panaginip at pakiramdam na nararanasan niya sa tuwing bumubuhos ang ulan at sa tuwing nakikita niya ang estrangherong naghahatid ng magkahalong saya at lungkot sa kanyang puso: si Nathan. Magagawa kaya nilang maitama ang pagkakamali ng nakaraan upang maiwasan ang trahedyang dulot ng bawal na pag-ibig na nagsimula pa noong una at nagpapatuloy kahit ilang siglo na ang nakalipas? O hanggang sa panahon bang ito ay hindi pa rin nila mababago ang nakasulat sa kanilang kapalaran? A story that will look back from its past and present. Will the lines connect them for the second time around? or Will history repeats itself? [Next: "Bride of Alfonso"] Date Written: May 06, 2017 Date Finished: November 12, 2017

One shot.

Uncertain of their future, they both fell in love. A teenage girl was given a chance to go back in time but there is one rule to remember, "You cant change anything in the past."

The girl who's willing to change the past just to make smile the guy she loved most. At para na rin ipagtapat ang totoo niyang nararamdaman dito. Pero paano nga ba siya muling babalik sa nakaraan? Let's support Riley to her journey with her friends. Let's find out who will be the guy she's going to marry with. Sama-sama tayong tumawa, mainis, umiyak, matuto, mamangha at magmahal sa kwentong ito. "There's nothing done in the past." UNDONE. All Rights Reserved. 2016. Date Started: March 20, 2016 Date Ended: May 17, 2016 (Inspired by the movie/drama I have watched but this is totally different. Hope you'll read this! ♥ツ)