Babaları askerlik arkadaşı olan, çocukluklarını birlikte geçirmiş Betül ve Samet... Samet talihsiz bir kazayla babasını toprağa verip eski neşesini yitirdiğinde Betül'ün desteğiyle ayakta kalır. Ortaokul ve lise yıllarını aynı sınıflarda tamamlayan ikili, zaman ilerledikçe bağlarını yavaş yavaş koparmaya başlar. Bu durumdan oldukça hoşnutsuz olan Betül bir gün Samet'in karşısına geçip bunu yüzüne vurur. Samet'se artık çocuk olmadıklarını, görüşmelerinin dini açıdan uygun olmadığını söyler. Bazı gerçeklerin farkına varan Betül de kendini ondan uzak tutmaya başlar. Üniversiteye geçip ikisi de serpilip büyüdüğü vakitse, artık Samet için zor zamanlar başlamıştır. Bir yandan okulu, bir yandan çalışması gereken bir işi varken gönlünün sesine bir müddet daha kulak veremeyecektir.

Mutfak üst dolabından tabak alacağım yerde duruyordu oraya doğru adımlarken konuştum. "Ç_çekilir m_misin? T_tabak al_al_mam l_lazım" Dudağının bir tarafı serseri bir edayla yukarı doğru kıvrılırken cevap verdi. "Hayır çekilemem papatya. Gel ve kendin çek" yine papatya diyordu bana hemde içi gider gibi... Oyun oynuyordu ve bende oyununa karşılık verecektim. Adımlarımı tam önünde durdum. Bir elimi koluna diğer elimide göğsüne sürerek ensesinde birleştirdim. Yüzümü yüzüne iyice yakınlaştırırken dudaklarıma bakıyordu dudaklarımız kavuşacağı sırada kafamı hafif geri çekerek elimi ensesinden çekerek parmak uçlarımda yükselerek tabak almak için uzattım. Hareket ederken erkekliğine sürtünmüştüm yüzüm alev alırken o;

17 yaşındaki Lara konuşma engellidir ve gerçek sandığı ailesi ile birlikte Amerika'da yaşamaktadır, fakat bir gün gelen telefon ile doğum sırasında karıştırıldığını öğrenir ve DNA testi için Türkiyeye gelirler. 4 abi ve üçüzü olduğunu nereden bilebilirdi?

17 yıllık hayatının yalan olduğunu öğrenen Mehir kendini tanımadığı bir çok yüzün içinde bulur. Geçmişi hiç iyi olmadığı gibi yeni ailesinde abileri ile de hiç iyi anlaşamaz. Herkesin bildiği gerçek ailem kurgusu. *Kitabın konusu genel kitaplar ile aynıdır benzer karmalar olabilir. İlerleyen bölümler tamamen bana aittir. Çalındığında gereken yapılacaktır. "Düzenlemeye alınacak. *Kafama göre, eğlencesine. *Kitaba şans vermeniz gerekiyor bence.

Klasik abi kurgusudur!

Hedefleri için gözünü karartmış olan Alin, bir yıl daha sınava çalışma kararı alır. Her şeyi bir kenara bırakmış, yalnızca derslerine odaklanmışken, kütüphanede tanıştığı bir adamla sınırlarını koruyacak mı yoksa yıkacak mıydı? • Arkamı döndüm ve apartmanın girişine doğru ilerledim. Kapıyı açmak için bir hamle yapacakken sesini duydum. "Alin!" Omzumun üzerinde ona baktım. Dudaklarındaki o güzel kıvrılma görülmeye değerdi. "Sevgilim veya bir flörtüm olursa, bu yalnızca sen olursun."

Henüz çocukken yaşanan bir trafik kazası, onun yalnızca bedenini değil, iç dünyasını da altüst etti. O günden sonra hiçbir araca binemedi, hiçbir yola güvenle çıkamadı. Yıllar sonra cesaretini toplayıp ilk kez bir araca bindiğinde, kader sanki ona aynı kâbusu tekrar yaşatmak istercesine yeniden karşısına çıktı: bir kaza daha. Tek bir farkla. Yanındaki koltukta bu sefer kaderini değiştirecek bir adam duruyordu.

"Bazı duvarlar demirden değil, kalptendir..." Lise öğrencisi bir psikolog adayı, sınıfça cezaevine yaptığı bir proje ziyaretiyle hayatın karanlık tarafıyla tanışır. Mahkumların hikâyelerini dinleyip anlamaya çalışan genç kız, kimsenin yaklaşmaya cesaret edemediği, aşiret varisleriyle iç içe olup onları incelemeye karar verip, hayatının başka bir boyutuna şait olacaktı. Sessizlikle örülmüş bu duvarları yıkmak kolay görülse de bir o kadar zor olacağı en başından belliydi. Aşiretler arasında geçen hüsumetler onun kafasını daha da karıştırıp çözülmeyecek bir hüküm giydirecekti. Bu beyaz ile siyahın karışma hikayesiydi... Bu o kelepçenin anahtarını bulmanın hikayesiydi...

Yaş Farkı Vardır (9 yaş)! Lütfen bunu bilerek okuyunuz... Atabey Ailesi yıllardır yaptığı mafyacılık işlerine son verip emekliye ayrılmıştı. Çağlar Atabey 4 oğlu, karısı ve yakın aile dostlarıyla huzurlu hayatının tadını çıkartıyordu. Ta ki bir gün şirketine bir mektup gelene kadar... Yıllar önce ölen kızının aslında yaşadığını ve ölü bir bebekle karıştığını söyleyen bir mektupla bütün dengeler bozulur. Bir yandan hasta annesi ve öfkeli babasıyla uğraşırken okumaya çalışan Çiçek bir yandan da şehit sevgilisinin yasıyla kavruluyordur. Bunun üzerine bir de yıllar önce karıştığını öğrenen Çiçek'i karmaşık günler bekliyor.

"Burası... benim evim değil," diye fısıldadım, sesim titrek ve zayıftı. Massimo hafifçe başını bana yaklaştırdı, gözlerini yüzüme sabitleyerek beni inceledi. "İtalya'ya gidene kadar burası senin evin," dedi, sesi yumuşaktı ama arkasında sert bir kesinlik vardı. "Yeni hayatına hoş geldin, piccola mia. (Küçüğüm)" "Evime gitmek istiyorum," dedim, boğazımdaki düğümü bastırarak. Massimo hafifçe gülümsedi ama bu gülümseme eğlenen birinin gülümsemesi değildi. "Aslında seni zaten yanıma alacaktım..." dedi ve başını hafifçe yana eğerek beni süzmeye devam etti. "Ama duymaman gereken şeyleri duydun, Amore mio (Sevgilim). Bu yüzden, her şey benim için daha da kolaylaştı." "Benden ne istiyorsunuz?" dedim, sesim hala titriyordu, en azından konuşabiliyordum. "Size istemeden bir şey mi yaptım? Bakın, özür dilerim. Ne yaptıysam pişmanım. Lütfen... bırakın gideyim." "Gitmeyi artık unut, bella mia (Güzelim.)" Nefesim kesildi. "Bundan sonra burada, benim yanımda olacaksın," diye devam etti. Parmağını hafifçe çeneme dokundurup yüzümü kendisine çevirdi. Gözlerini gözlerime kilitlemişti, kaçmamı istemiyordu. Kaçamayacağımı biliyordu. "Ve yakında..." Gözleri karanlık bir ateş gibi parladı. "İtalya'da, yeni bir başlangıç yapacağız." İtalya... Yeni bir başlangıç mı? Boğazımdaki düğüm daha da sıkılaştı.