"Ben fısıltıyım çığlığım olsana."

Üniversiteyken hoşlandığı çocuğu kıskandırmak için gidip sınıfın inek çocuğunun kucağına düşer... ⛓️💥🪽 Adam yıllar sonra öğretmen olduğu köyde Karadenizli ve Fırtına lakaplı bir yüzbaşı olarak karşısına çıkar. "Sıcaklığın hala kucağımda, öğretmen hanım."

"Benim adım yok Narin, gölgem yok, ayak izim yok." dedi umutsuzca. "Olsun!" dedim omuz silkerek. Onun aksine umarsız çıkıyordu sesim. "Adını dilim zikretmese de kalbim senin adınla çarpar..." dedim üzerine basa basa "Olmasın ayak izin ben kokundan anlarım geçtiğin yolları..." diye devam ettim sözlerime. İkimizde kilitlenmiş gibi birbirimizin gözlerine bakıyorduk. Sesim o kadar netti ki, kısık sesle konuşuyor olmam bile anlaşılmaz gelmiyordu. "Varsın olmasın gölgen benim gölgem ikimize de yeter!" dedim kararlılıkla. BU HİKAYE TAMAMEN KURGU OLUP KİŞİ VE KURUMLAR HAYAL ÜRÜNÜDÜR. Kitap tasarım: birkadehsevgi- Tanıtım tarihi: 21.02.2021 Yayınlanma tarihi: 21.09.2022

"Tarihin zaten iyiydi senin ama, anlatayım yine de..." Gözlerime baktı, karşımızda uçsuz bucaksız, can verdiğim ve can aldığım dağlar vardı ama o bana öyle bir bakıyordu ki yaşam da ölüm de onun gözlerindeydi. "Yani demem o ki; Pirus Zaferi, yıkıcı büyüklükte kayıplar pahasına kazanılan bir zafer demek. Yani sen ne kadar bir zafer elde etsen de, öyle kayıplar vermişsindir ki o zafer bir hiçtir aslında. Tanıdık geldi mi?" Üsteğmen Burçin Elvi; gözü kara, hırslı ve en çok da başarılı bir subay olmasının yanında bir köy karakolundaki Lodos Timi'nin gözbebeği komutanıdır. Sıkışıp kaldıkları bir çatışmanın son demliklerinde, gecenin sabaha varan karanlığında karşısına çıkacak olan Üsteğmen Göktuğ Tunay onun "pirus zaferi" olur. Geçmişse onların peşinden koşmayı hiç bırakmaz.

"Bazen insan kendi acısına bile yabancılaşır. Yaşamakla ölmek arasında sıkışmış bir kız, geçmişini hatırlayamayan bir adam ve kimseye anlatılmamış bir deneyin karanlık izleri..." Elizya, kendi hayatına son vermek üzereyken hastaneye kaldırıldığında hiçbir yakını yoktur. Bir yabancı, Atlas, Elizya'nın varlığını bile bilmediği babası tarafından onun hem refakatçisi hem de doktoru olarak görevlendirilir. Ancak Atlas'ın da geçmişi karanlık bir boşlukla çevrilidir: sekiz yaşından öncesini hatırlamıyordur. Üstelik hatırlamak istemediği bir şey vardır... Klinik duvarları arasında başlayan bu terapi süreci; bir aşk, bir deney, bir yüzleşme hikâyesine dönüşür. Her seansta gerçek biraz daha çözülür, her suskunluk bir çığlığa dönüşür. Atlas ve Elizya birbirlerinin şifası mı yoksa zehri mi? * Kitap Türü: Psikolojik, Romantik, Dram

Ben : anneni ara. Oğuz:ne ? Ben: sen sinem teyzenin oğlu değil misin? Annen onu aramanı söylüyor. Oğuz : peki bunu o niye söylemiyor ? Ben : şarjı bitmiş? Oğuz : şarjı bitmişse ben onu nasıl arayacağım peki ? Ben yazıyor... Ben çevrimiçi... Ben : bir dakika oha doğru? Şarjı bitmişse nasıl arayacaksın ? Oğuz : bu küçük detayı yeni fark etmen gözlerimi yaşarttı. Ben : sen bana Altan altan laf mı soktun ? Hayırlı bir evlat olup annen ara demeden arasaydın böyle olmazdı 🙃 Oğuz : şimdi de sen mi bana laf sokmuş oldun? Ben : haspinAllah sınanıyorum herhalde , git ara ne bilim ben ya. Laf filan da sokmuyorum ayrıca. Oğuz : sen kimsin ? Ben: komşunuz ? Oğuz : komşumuz kim? Ben : evine gelseydin bilirdin. Oğuz :geldiğim zamanlarda oldu ama tanımıyorum seni ? Ben : o da senin kayıbın olsun hayırsızlığı bırakıp evine uğrarsın artık belki ? Oğuz : bu aralar sanmıyorum. Ben : benim ruhumda hayırsızlık diyorsun. Oğuz :hayırsız olsaydım bu vatanı korumak için canımı feda etmezdim. Ben :ne ? Oğuz: tek hayırsız ben değilmişim anlaşılan , komşusunun oğlunun mesleğini bilmeyen bir komşu kızı. Ne üzücü. Tanışalım yüzbaşı Oğuz Türk...

Yer altının korkulu rüyası bir Kara Şimşek. Yirmi iki yaşına kadar kimsesiz kalan genç kız aniden hastahaneye çağırılır ve gerçek ortaya çıkar...

Tek davası okumak olan Avin Mirşad. Bin derdin dermanı olan Maran Mirşad. "Mardin şahidim Maran yüreğimin güneşisin. Dışımı aydınlatırken yüreğimi yakansın." Hayatın acımasız döngüsü içerisinde birbirlerine denk gelen iki insan. "Mezopotamya şahidim Avin. Hem gecem hem gündüzümsün. Sen benim gökyüzümsün." Herkesin bir yarası var. Güneş kadar yakıcı, gece kadar karanlık.

Gökten inen sarmaşıkların birbirine dolanmasıyla başladı her şey. Sarmaşıklar tek tek inip bizi ilk günden bağlamıştı. Sonra o sarmaşıklar koptu ve geriye kocaman bir hayal kırıklığı bırakmıştı. Şimdi sarmaşıklar tekrar toplanıyordu ve bizi bir araya getirmek için komutlanıyolardı. " Bizi öldürdün ama ben yine de sana geldim. " diye kendime kızarak fısıldadım. " Bizi öldürdüm ve şimdi toplamak için yeminliyim. " dedi alnını alnıma bastırıp. Sarmaşıklar birbirine dolandı ve zaman bizim için akmaya başladı. Bu kurgu da geçen tüm kurul ve kuruluşlar da geçen olaylar gerçeklik teşkil etmez!!