Tek gecelik ilişkiden doğan bir şey? * Siz: hamileyim. 541***: ne? 541***: yanlış oldu herhalde. Siz: yok olmadı çağan aydın değil misin? 541***: evet oyum. Siz: senin çocuğuna hamileyim. 541***: siktirtme şimdi belanı 541***: kötü şakanı al ve beraberinde defol. 541***: aynı taktik bıkmadınız mı? Siz: ciddiyim ben 541***: ciddiysen ciddisindir. Umrumda değil 541***: o çocuk benden değil. Benim altıma yatan rastgele bardaki bir kadın kaç kişinin daha altına yatmıştır. Kim bilir? Siz: hakaret etmen seni kurtarmayacak Siz: senin yuzunden hayatım mahvoldu. 541***: ben mi dedim altıma yat diye? Siz: korunsaydın! 541***: sende korunsaydın! Siz: üstüme çıkan sendin! 541***: altıma yatanda sendin. Tamamen çerezliktir. ...

"O seksi ellerindeki bagetleri davullara vururken benim kalbim ne kadar hızlı atıyor, biliyor musun?" Dünyaca ünlü bir müzik grubunun bateristi olan Alper, özel telefon numarasına gelen bu mesajı okuduğunda hayatının ne denli değişeceğinden habersizdir. *Kısa hikâyedir ve mesajlaşmalar içerir.

Tesadüfün üç kurşunu vardır. İlk ikisinden kaçsan bile üçüncüsü tarafından vuruluyorsan, kaderin orada yeniden yazılıyordur. Bazen isabet eden bir kurşun, sıyıran iki kurşunun açabileceği darbeden fazlasını tek seferde açıp, hiç edebilir emeklerini ve kaderin doğan güneşi yakabilir tenini. Belçin Darya Tekin, bir gece vakti her zaman bildiği yollardan geçerken sonunun farklı olacağından, o gece kayan bir yıldızın tesadüfün ateşini yakacağından habersizdi. Hazar Cihangir Soykan, bir gece vakti ilk kez bilmediği yollardan geçerken sonunun aynı olacağından, o gece kayan bir yıldızın yaktığı tesadüf ateşinin onun ocağında söneceğinden habersizdi. Azazilin ini o gece Azazel'in kalbinde, bir kapının arkasında gizliydi. Belçin Darya, kuzeni ile eğlenmek için çıktığı gece o kapıyı aralamak ve ardındaki yabancıya yardım etmek zorunda kalırken, çevresi tarafından umutsuz gözlerle bakılan kaderi bir çift göze değince değişecekti. Hazar Cihangir Soykan'ın yolları, Belçin Darya'ya çıktı; denizde olmayan iz, onun gözlerinde saklıydı. Bir gece vakti kader yeniden yazıldı, gündüz tesadüfle yazılanı kabul etti.

KİTAP BAŞLANGIÇ - 08.02.25 SON GÜNCELLEME -11.06.25 Her şeyin farkındaydı. Ama hiçbir şey bilmiyormuş gibi davranmak zorundaydı. Vildan Armevo, babasının borçları yüzünden bir boks ringinin ortasına atıldığında, karşısında Ateş Vargas vardı. O an, yalnızca bir maç değil, bir hayatın dönüm noktasıydı. Ya kazanacak ve Vargaslarla olan bağını tamamen koparıp kendi yoluna devam edecekti Ya da kaybedip onların gelini olacaktı. Peki, Vildan gerçekten Vildan mıydı? Yoksa geçmişinde sakladığı bambaşka bir kimliği mi vardı? Yeşim Armevo'nun katili kimdi? Rauf Aslan gerçekten yardım mı ediyordu, yoksa ardında başka bir şeymi vardı? "Teslim ol" ama bu bir son değildi. Belki de şimdi başlıyordu her şey. Kan, aşk, ihanet ve sırlarla örülü bu hikâyede hiçbir karakter göründüğü gibi değil. Ve hiçbir gerçek tek başına ayakta kalamaz. Tüm karakterler ve olaylar hayal ürünüdür. Gerçek kişilerle ilgisi yoktur.

☙ Babasının iflas etmesiyle beraber İstanbul'dan Ordu'ya, hiç tanımadığı bir köye taşınmak zorunda kalan Güneş Çiçekçi, taşıdığı bu köydeki doğal hayata uyum sağlayabilmek adına kendisine yardımcı olması için o köyde doğup büyümüş, köy halkı tarafından çokça sevilen ve köyün 'ağır abisi' olan Çağlar Alp Tekinler'e yazmaya karar verir. • caglaralptkn: kafayı yemişsiniz siz. (19.21) caglaralptkn: yazmayın bana. (19.21) gunescicekci: olmaz yapamam. (19.21) caglaralptkn: ne demek yapamam lan? (19.22) cagatayalptk: engellerim bakın sizi, ciddiyim. (19.22) caglaralptkn: yazmayın dediysem yazmayın. (19.22) gunescicekci: ya sorumu sorsaydım bari? (19.24) gunescicekci: soru soracaktım ben size. (19.24) caglaralptkn: soru mu soracaktınız? (19.25) gunescicekci: evett. (19.25) caglaralptkn: ne soracaktınız? (19.26) gunescicekci: ya garipsemeyin ama, (19.28) gunescicekci, yazıyor... gunescicekci, çevrimiçi. gunescicekci, yazıyor... gunescicekci: keçilerin nasıl sağıldığını biliyor musunuz? (19.28) görüldü. 𓂃˖˳·˖ ִֶָ ⋆ ִֶָ˖·˳˖𓂃 170625

Aşk suçtu. Senin olmayan birisi için beslediğin duygular bir cellat gibi dikilirdi karşına. Sonra kollarına iki asker girerdi, o askerler başını bir kütüğün üstüne bastırırken boynuna inecek baltayı büyük bir sabırla beklerdi insan beklerdi ki, cellat alacak onun kellesini. Ama o balta inmeden önce, dururdu zaman. Sabır kanatırdı insanın her bir zerresini, bir işkenceden farksız akardı saniyeler, bir sudan sessiz, bir dalgadan daha hırçın. Aşk cellattı, ve o balta aşkın ellerinden inerdi insanın boynuna. Sevda cehennemdi, seni sevemeyen birinin aşkı ateşdi. Kendi kalbini yakan, kendi kanını akıtan bir kılıçtı. İnsan nasıl saplardı kendi sırtına bıçağı? İnsan ancak aşık olsa ihanet ederdi kendisine. Aşk ihanetdi, aşk en büyük oyun ve insanın kendine yaptığı ihanetdi. O Yavuz Payidar'dı, kendine en büyük ihaneti yapmış sırtına bir bıçak saplamış, boynunu bir cellatın önüne uzatmıştı. O Payidar'dı, sevdalanmıştı. Ve sevda, onun ihanetiydi. (Kitapta smut içerik yoktur. Yetişkin içerikli olması küfürlü sahneler ve küçük yakınlaşmalar içerdiği içindir.)

Üniversiteyi bitirdikten sonra özgür olmak ve hayallerini gerçekleştirmek isteyen Sidem, Milano'da kendi halinde günlerini geçirirken iş sözleşmesinin feshedilmesi üzerine vize sorunu ile karşı karşıya kalır. En az kendisi kadar zor durumda olan bir yabancıdan hiç beklenmedik bir teklif alır. Sidem, yabancının teklifini umursamazken bir yandan da ülkesine geri dönmemenin yollarını arar. Babası, durumu öğrenip müdahale etmeye çalıştığında Sidem için yolun sonu gelmiştir. Her yanılgısı bir aksilik, her aksilik onu kat ettiği yoldan başlangıç noktasına götürürken, bu sefer başlangıç noktasının da ötesine geldiğini hisseder. Belki de her şeye yeniden başlamak gerekir. Bir yabancıyla. O gece onlara yıldızlar şahit etti, kader yeniden yazıldı artık onlar birbirlerinin çıkarları için aynı masaya oturmuş iki yabancıydı. Belki de zaman onları aynı masaya oturan iki yabancıdan daha fazlası yapacaktı.

Bugün gelmeyeceğim, yarında Hakeza.

Kötü kızlar hiçbir zaman kazanamazlar. Ve bu hikayenin kötü kızı benim. Şöhret Serisi I.

Gözleri gözlerimden ayrılmıyorken "Çok sever beni, çok da değer verir," diye devam ettim. Mavi gözlerinde sanki küçük küçük şimşekler çaktı. "Senin aksine." "Sen ne diyorsun ulan!" diye gürlediğinde yüzüme karşı irkilsem de yüzümdeki ifadeyi sabit tutmaya çalıştım. "Karşıma geçmiş neler diyorsun kızım sen bana!" "Kulakların iyi duyuyor." "Lan!" diye bağırdığında elimi göğsünde koyup ittirdim. "Bana bak Umut, o Buğra kimmiş öğreneceğim ve bir daha peşinde görmeyeceğim. Senin geçtiğin sokaktan bile geçemeyecek o it! Duydun mu beni?" Gülümsemem yavaşça soludu. Sırf Rüzgar abiye diklenmek için bir adım geri atmayış, daha üstüne gidişimin ardından bana hiçbir şekilde zararı olmayan Buğra'ya zarar alma nedeni olacaktım. "Uzak dur benden Rüzgar abi. Benden de Buğra'dan da. Bizden uzak dur." dedim kaşlarım çatılırken. "Kimsenin sana zararı yokken ne bu tavırlar? Sen kimsin ya Rüzgar abi? Kimsin de bana ve etrafımdakilere karışabileceğini sanıyorsun?" "Bak ne diyorsun sende, Rüzgar abi. Neymiş? Abi. Ben senin Rüzgar abinim Umut. Her türlü de karışırım." Düşünmedi bile cevabı verirken. Duraksamadı her bir cümlesini sonlandırıp diğerine başlarken. Abi... Gülmek istedim. Canım çıkana kadar kahkaha atmak. "Bu kadar işte," dediğimde gözleri kısıldı. "Sen sadece Rüzgar abimsin, daha fazlası değilsin. Benim abim bana bu kadar karışmıyorken senin en küçük bir konuda bile karışmaya hakkın yok." Elleri göğsüne koyup onu bütün kuvvetimle ittirdim ve ellerinin arasında uzaklaştım. 04.03.2024 - ...