Wyjazd w góry z paczką najlepszych przyjaciół miał być dla Mii idealnym początkiem ferii. Gorąca czekolada, śnieg po kolana i zero stresu. Tylko ona, znajomi i ich ukochany domek letniskowy, który co roku staje się ich zimową bazą. Jednego jednak nikt jej nie powiedział. W drzwiach domku staje Ethan, kuzyn jej najlepszego przyjaciela. Chłopak, którego Mia nienawidzi od dzieciaka. Chłopak, który kiedyś sprawił, że płakała przez tydzień. Chłopak, którego nie widziała od lat... i który teraz wygląda zdecydowanie zbyt dobrze, jak na kogoś, kogo powinna ignorować. Kiedy paczka znajomych wymyśla Zimową Listę Wyzwań i losuje pary, Mia modli się o jedno: Byle nie on. Los ma jednak idealne poczucie humoru. Od nocnej wyprawy po gorącą czekoladę, przez jazdę na snowboardzie, po najbardziej ryzykowne wyzwanie w ich życiu - Mia i Ethan są zmuszeni spędzić ze sobą więcej czasu, niż kiedykolwiek planowali. On twierdzi, że się zmienił. Ona nie chce mu wierzyć. Ale im więcej śniegu spada za oknem, tym szybciej topnieje lód między nimi. Czy zima wystarczy, żeby naprawić przeszłość? A może największym wyzwaniem tej listy okaże się coś, czego żadne z nich nie miało odwagi przyznać? Jedno jest pewne: Te ferie zmienią wszystko.

Rosalie zdobyła popularność dzięki swojemu profilowi na Instagramie. Codziennie wrzuca zdjęcia, które przedstawiają jej życie jako idealne. Jednak w rzeczywistości czuje się coraz bardziej wypalona, pusta. Gdy mama kobiety informują ją o ślubie - ta skłamała mówiąc, że przyjdzie z kimś. Podczas jednej z imprez poznaje Vincenta, tajemniczego chłopaka, który nie jest częścią jej świata online. Mężczyzna chce się zgodzić na udawanie związku pod jednym warunkiem - spędzanie czasu bez filtrów, tylko oni i ich prawdziwe "ja".

Policzki Olivii zawsze oblewały się rumieńcem, gdy do pomieszczenia wchodził Levis. Była tylko młodszą koleżanką jego brata, a ich rodziny się przyjaźniły. Nigdy nie patrzył na nią z takim samym zauroczeniem, jakim ona darzyła jego. Czasem się z nią droczył, czasem rozbawiony jej zakłopotaniem czochrał jej włosy. Kiedy ich rodziny wyjeżdżają razem na wakacje do domu letniskowiego, a chłopak wraca po roku studiów w Nowym Jorku, wszystko ma się zmienić. Bo Olivia nie jest już tą samą małą dziewczynką, która nieśmiało zerkała na niego z boku. 🏆 3 #lato 12.11.2025

𝐷𝑟𝑢𝑔𝑖 𝑡𝑜𝑚 𝑤𝑎𝑡𝑡𝑝𝑎𝑑𝑜𝑤𝑒𝑗 𝑡𝑟𝑦𝑙𝑜𝑔𝑖𝑖 ,,𝐶ℎ𝑎𝑟𝑙𝑜𝑡𝑡𝑒 𝑇ℎ𝑒𝑎𝑡𝑟𝑒 𝐴𝑐𝑎𝑑𝑒𝑚𝑦"! ,,𝐋𝐮𝐝𝐳𝐢𝐞 𝐭𝐰𝐢𝐞𝐫𝐝𝐳ą, 𝐳̇𝐞 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐜𝐢𝐰𝐢𝐞𝐧́𝐬𝐭𝐰𝐞𝐦 𝐦𝐢ł𝐨𝐬́𝐜𝐢 𝐣𝐞𝐬𝐭 𝐧𝐢𝐞𝐧𝐚𝐰𝐢𝐬́𝐜́, 𝐥𝐞𝐜𝐳 𝐰𝐬𝐳𝐲𝐬𝐜𝐲 𝐧𝐢𝐞 𝐦𝐢𝐞𝐥𝐢 𝐫𝐚𝐜𝐣𝐢. 𝐏𝐫𝐚𝐰𝐝ą 𝐛𝐲 𝐨 𝐭𝐨, 𝐢𝐳̇ 𝐣𝐞𝐣 𝐚𝐧𝐭𝐨𝐧𝐢𝐦𝐞𝐦 𝐛𝐲ł𝐚 𝐨𝐛𝐨𝐣𝐞̨𝐭𝐧𝐨𝐬́𝐜́." ˖⁺‧₊˚ღ ˚₊‧⁺˖ Nathan Wood dotychczas żył ku boku Sonny'ego. Zawsze był wyłącznie jego przyjacielem, nikim więcej dla nikogo. Był niczym szczególnie wyróżniającym się cieniem, podobnie jak Zane - tyle, że on był do tego stanu rzeczy przyzwyczajony - on niekoniecznie. Natomiast Stella Roy, choć wcześniej była tylko przyjaciólką Holly, teraz w przeciągu kilku miesięcy wybiła się poprzez rolę w spektaklu ,,Theatrical Love". Jej rola w przedstawieniu jako Chloe wypadła na niej bardzo intrygująco i zaskakująco, co było zauważone wśród kilku reżyserów filmowych. Niestety odrzucała ich prośby, ponieważ sądziła, iż nie jest jeszcze gotowa na to, co mogło ją napotkać w świecie filmowym. Nowy rok akademicki się rozpoczął, a wraz z nim zawitał nowy spektakl, który ponownie został napisany przez samą Holly - nosi on tytuł ,,October Youth". Po odbyciu się castingu, Nathan jest z siebie dumny. Jego radość dziwnie gaśnie, gdy dostaje główną rolę i spektakl spoczywa na barkach jego, a także Stelli Roy. A ta dwójka wreszcie otrzymała od losu możliwość rozmowy ze sobą. Cud. [15+] ˖⁺‧₊˚ღ ˚₊‧⁺˖ 𝐠𝐚𝐭𝐮𝐧𝐞𝐤: romans © 𝐫𝐱𝐝𝐲𝐣𝐱𝐧𝐞𝐤 2025

Później napiszę

- Prawda za prawdę. - powiedziałam wreszcie, łaknąc jakichkolwiek informacji o nim. - Co chciałabyś wiedzieć? - nie wiedzieć czemu, szepnął. Zwróciłam ku niemu wzrok. Coś mnie ścisnęło w żołądku. Dlaczego tak na niego reagowałam? Nie znałam go. - Coś co chciałbyś żebym wiedziała. Spodobała mu się ta odpowiedź, bo cicho zamruczał. - Nikodem. Tak się nazywam. A ty? Nikodem. Ładnie. Miałam ochotę skłamać, podać mu inne imię. Ale nie byłam taka. Nie mogłam być. - Georgia. - szepnęłam. Wyglądał tak, jakby próbował mnie rozgryźć. Ale we mnie nie było niczego do rozgryzienia. - Georgia? - chciał się upewnić, nie wiedzieć, że tym samym wypowiadając moje imię, wywołał ciarki na całym moim ciele.