"Ben uzun zamandır hiçbir şeyden emin olamıyorum. Bir sabah kalkıyorum, yaşamak istemediğimi düşünüyorum. Hayatta kaybettiklerin kazandıklarından fazlaysa yaşamanın ne anlamı var ki? En son ne zaman bir şeyi kazandığımı, en son ne zaman mutlu olduğumu hatırlamaya çalıştığım anda da..." derken gözlerim yine dolmuştu. "...
Herşeyim dediğin kişiyi kaybetmek... Kolay değildir ama ya kaybettiği kişi senin için doğru değilse,yalandan ibaretse?Bide bu yetmezmiş gibi bir de Rüzgar işin içine girerse. Her cevap seni bir yalana götürse,devam edermisin soru sormaya, cevap aramaya? Kaybettiğin kişiyi aslında hiç kaybetmemişsen? Tekrardan karşına...
YANINDA SANDIKLARIN, BİR GÜN SENİ BIRAKIR , HİÇ UMMADIĞIN BİR ANDA İNDİRİRLER MASKELERİNİ . BU ZORLU HAYAT OYUNUNDA BİRER BİRER UNUTURLAR SENİ. İLK BAŞTA DURAMAZSIN AYAKLARININ ÜZERİNDE OYNAYAMAZSIN OYUNUNU , YENİLİRSİN HAYATA. AMA ACI TECRÜBELER ÖĞRETİR SANA HAYAT OYUNUN KURALLARINI . İŞTE O TECRÜBELER İNTİKAMA...
Nereden bilebilirdim ki sapığıma aşık olacağımı? Oysa o, benim bütün yılımı zindana çevirmişti. Ama ben, o yeşil gözlerinin hakimiyetine girmiş bir köle gibiydim. Ha-ha ama o da bütün erkekler gibi ayıydı. Nereden mi tanışıyoruz? Günlüğümde yazıyor... İyi okumalar :*
