lila: seni kızdırırsam veya perdemi hiç açmazsam mesela, ne olur? atlantis: asla unutmayacağımız şeyler yaşarız, yavrum. Kalp atışlarım hızlanmaya başlarken yutkundum. 〆〆 Kendini tıp kazanmaya adayan Lila, bir gün telefonuna gelen mesaja cevap verir fakat daha sonra neler olacağını bilmemektedir. Konuştuğu bu gizemli adam düşündüğü gibi biri miydi? Kendini bir anda motor yarışlarının, düşman takımların ve dahası; büyük bir sırrın ortasında bulan Lila, bundan kurtulabilecek mi? Hayatını en çok değiştiren ise yakınlarının da bu sırra dahil olduğunu öğrenmek olacaktır. "Kelebekler yağmura yakalandığında önce uçamaz, sonra ölürler yavrum. Sana söylemediler mi? Bu hikayede yağan yağmur benim." 𝔅𝔲 𝔥𝔦𝔨𝔞𝔶𝔢𝔡𝔢 𝔶𝔞𝔩𝔫ı𝔷𝔠𝔞 𝔬̈𝔩𝔢𝔫 𝔨𝔢𝔩𝔢𝔟𝔢𝔨 𝔬𝔩𝔪𝔞𝔶𝔞𝔠𝔞𝔨𝔱ı, 𝔬𝔩𝔪𝔞𝔪𝔞𝔩ı𝔶𝔡ı. 𝔎𝔞𝔫𝔞𝔱𝔩𝔞𝔯ı 𝔨𝔬𝔭𝔞𝔫 𝔨𝔢𝔩𝔢𝔟𝔢𝔨 𝔨𝔬𝔷𝔞𝔰ı𝔫𝔡𝔞 𝔡𝔬𝔤̆𝔞𝔠𝔞𝔤̆ı 𝔤𝔲̈𝔫𝔲̈ 𝔟𝔢𝔨𝔩𝔢𝔶𝔢𝔠𝔢𝔨𝔱𝔦. 〆〆 🏅motor #1 🏅hukuk #1 🏅tıp #1 🏅aksiyon #2 🏅mizah #2

••Tamamlandı. Henüz kitap olmadı. Seri, üç ana kitaptan oluşuyor ve 2026 yılında düzenlenmiş versiyonuyla raflarda olması planlanıyor. Wattpad'de bulunan bölümler düzenlenmemiş haline aittir. ❝Bir düş, bin ağıt.❞ Marin Alakan çok küçük yaşlardayken doğduğu topraklardan ayrılmak zorunda kalmıştır. Babası, kaderin sancılı ağlarının önüne geçmek için yıllarca kızının doğup büyüdüğü Mardin'e gelmesini yasaklar ve İstanbul'da herkesten gizli bir hayat sürmesini sağlar. Marin, abisinin yaptığı bir hata yüzünden kendini tekrardan doğduğu topraklarda bulduğunda ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Eski adıyla Karan Ağa olan kitaptır.

Patron: Yanımdayken böyle konuşamıyordun, uzaklaşınca sana bi' cesaret geliyor galiba. Ben: Diyelim ki, yanında seninle böyle konuştum. Deli gibi kızdırdım, hiç sevmediğin şeyleri yaptım, kötü sözler söyledim. Ne yaparsın? Patron: Kendini altımda bulursun. Gözlerim kocaman açıldı, hatta bacaklarım istemsizce titredi ve başımı kaldırıp dehşet içinde ona baktım. O ise telefonunu kenara bırakıp, gözlerimin içine bakarak gömleğinin düğmelerini birer birer çözmeye başladı... (Yaş farkı ve yetişkin içerik vardır.)

*Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı "Ah be küçük kız. Beni peşinden koşturmayı çok seviyorsun," dediğinde soluklanmak için durduğu kısa saniyede kaslı göğsü sertçe yükseldi. "Koşma o zaman!" Aramızdaki mesafeyi tek adımıyla kapattığında belimin arkasına avcunu yaslayıp esir aldı ve bedenimi kendine sertçe çekti. Göğsüm göğsüne çarptığında soluğum kesilerek başımı kaldırdım ve gözlerinin içine baktım. Bakışları alev almışçasına yanıyordu. "Dikkatimi hiç çekmemeliydin," diyerek sırtımı arkamdaki duvara yaslayarak gözlerimin önünü düşen saçımı çekerek kulağımın arkasına sokup yaklaştı. Dudaklarımızın arasında tek nefeslik yer vardı. "Bensiz bir hayatı unut. Seni almasına asla izin vermem!" AŞK ONLARI ÇOK HABERSİZ VURACAK

Ela: Ruh hastası mısın sen, ne diye kafa atıyorsun çocuğa ? Alef: Ruhu'na hasta olduğum doğru Alef: ve o it çok fena asabımı bozdu Ela yazıyor Görüldü Alef: Sana ne demiştim kaçak ? Alef: Sen bana bir adım atsan ben sana bir nefes uzaktayım

Gizemliiinuurrr_:okulda şarkı söylerken tüm gözler sendeydi Gizemliiinuurrr_:ben de dahil Gizemliiinuurrr_ :nasıl birisin anlayamadım ama bu kadar soğuk ve kimseye gülmeyen birinden bu şarkıyı duymayı beklemedim açıkçası Tolgahancebeci68:beklersin artık

*Karanlık Romantizm (FANTASTİK DEĞİL) Hera ve Lucas'ın yolları kesiştiğinde ikisinin de düşündüğü tek şey aralarındaki soğuk savaştı. Biri diğerini yok edecek ve sahip olduğu her şeyi alacaktı. Hesaba katmadıkları şey, sadece aralarındaki hırs ya da tanımadıkları duygular değildi. Beklemedikleri ortak bir düşman ikisi için de bir tehditti. Fakat biliyorlardı ki her ne kadar ortak bir düşman uğruna ateşkes ilan etseler de bu işin sonunda esas tehdit yine kendileriydiler. Attıkları her adım onları kendi sonlarına götürürken ikisi de bir seçim yapmak zorunda kalır. Ancak bazı seçimler ne kadar doğru görünürse görünsün ve bu seçimlerin yapılması gerektiğine ne kadar inanılırsa inanılsın, bazen en büyük yanlışların ilk adımları onlarla atılır. Bu seçim ister kalbiniz olsun, ister mantığınız. Sizi hırslarıyla büyümüş iki insanın, uğruna canlarını verecekleri bir şehrin, kalplerini hesaba katmadıkları bir savaşın hikayesi bekliyor. DİKKAT. ‼️ HİKAYEDEKİ KARAKTERLER SOFT YA DA İYİLİK DOLU DEĞİLLER. BUNA DİKKAT EDEREK BAŞLAMANIZI ÖNERİRİM. DARK ROMANCE OLDUĞUNU DA BELİRTMEK İSTERİM.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

DİKKAT: ÖĞRETMEN ÖĞRENCİ KURGUSUDUR Lavinia: Sana vermem gereken bir ceza vardı. Defne: Tobe hasa Defne: Ben neden hatırlamıyorum? Lavinia: Hatırlatayım istersen. Lavinia: Yanına gelirsem hallederiz. Lavinia: Ama inlemelerin ile tüm binayı ayağa kaldırırsın. Lavinia: :) Kitap kapağı için: Instagram: camelia_angell Başlangıç tarihi: 04/02/2024