Asla bir araya gelemeyecek ve ideolojilerine sırt çeviremeyecek iki asker... Söz konusu ilkeler olunca, empatiyi, sağduyuyu, hırsı, duygularını bir kenara atan acımasız bir kadın, Masal Sancaktar! Cehennemin ateşinden doğmuş ve acıdan başka bir şey ekmemiş, geçtiği topraklardan ölüm biçmiş bir adam... İki asker, farklı bayrak, tek amaç. VATAN! Bir savaş, verilen emirler, çekilen acılar ve kana boyanan gelecek... İmkansızlık içinde imkan arayan ve kendi yolunu bulmaya çalışan duygular, aşkın öğrettiği en güzel lisanı yazdıracak... Aşk, kapan gibi keskin dişleri olan, tuzak kadar sessiz, sinsi ve gizli duran, yakalananın canını yakmadan bırakmayan, vicdanı, ırkı, dili, dini, ahlakı, ilkesi olmayan bir olgu ve duygu... Ve bu kapana kısılan, düşünceleri, emirleri, duyguları sorgulatan iki genç insan... Her adımları ayrılığa, olumsuzluğa, gözyaşına ve ölüme dokunan bu iki genç, sizce nasıl bir araya gelecek? Önce vatan diyen yürekleri bu aşkı kabul mu edecek yok mu sayacak?

" Waqiha" Bu kelimeyi biliyordu artık, 'Sürtük,' demekti. İri yarı adam kızı serbest bırakınca yere yığıldı. Her yeri morarmış, acıyordu. Soğuk döşemeyi teninde hissedince, yırtılan kıyafetlerini yüzünden artık çıplak olduğunu ve dayak yediğini hatırladı. Saçları yolunmuş, bedeni bayılana kadar tekmelenmişti. Ne kadar uğraşırsa uğraşsın asla kurtulamayacaktı. Kazanamayacaktı. Sonunda pes etti. İstediklerini yapmalarına izin verecekti. İsyan etmemek pahalıya mal olmuştu. O kadar hırpalanmıştı ki, bir gözünü açamıyor, diğerinin şişliğini ve burnundan sızan kanın tadını kokusunu, tadını alıyordu. Kolunu kıpırdatacak mecali kalmamıştı. Yerde yatan bir enkaza dönmüştü, hiçbir şey yapacak takati kalmamıştı. Daha en başından diklenmemeliydi. Bu kadınlarda vicdan ya da insaf yoktu, gözlerini hırs ve kıskançlık bürümüştü. Daha en başından başa çıkabileceğini düşündüğü için delirmiş olmalıydı. Biri diğerine bağırarak "Odayı hazırlat," diye emrediyordu. Etrafımda birileri dönüyordu ama ne olduğunu anlayamıyordum. Biri girdi içeri o anda, bir kadındı, şaşkın sesiyle "Bu o mu?" diye sordu. "Kuma," dedi tükürür gibi Evet bu iki kadının kumasıydı, hem de gerçek anlamda. Bu kelime midesini alt üst ederken ruhundaki etkisi şiddetli bir kasırga gibi çok içine çekti. Korku yerine gerçeklikteki dehşete sürüklemiş ve isyan içindeki kadınlığı oradan oraya sürüklüyordu. Bu gerçeği ne kadar inkâr etmek istese de bundan kaçamayacağını artık iyi biliyordu. O bir kumaydı. Bir erkeğin gönülsüz kadını, iki kadının istenmeyen kumasıydı. Kaçırılmıştı. Bir adama satılmış, zorla 3. kadını olmuş ve bu gerçek yaşamaya mahkûm edilmişti. Ölümü vicdan azabı, yaşaması azaptı.

Bu adam kelimelerin başını döndürüyordu. Her yerde ayyaş gibi dolaşıyordu aşk. İlk defa hayal etti. Gözlerini düşündü, saçlarını, boyunu, ellerini hissetmeye çalıştı. Belki de Sema haklıydı. Bir hayalete aşık oluyordu. Kimbilir kaç kızın yüreğiyle oynuyordu. Vazgeçti artık mektup yoktu. Radyoyuda elinden geldiğince açmayacaktı bu gece son dedi. Son... ....... Geçmişle gelecek nasıl bir noktada kesişirin en güzel örneğini okuyacağınız bir hikaye. Yüz yüze gelmeden aşk olur mu? Onların hikayesinde olur. Üniversite okuyan bir kız ve hiç yüzünü görmediği karanlık bir adamın hikayesi. Uzansalar dokunacak kadar yakın, bir o kadar da uzak... İç içe geçmiş bir hikaye, imkansız bir aşk ve sonuç bir mucize. Mucizelere inanacaksınız. Başlangıç 30 ocak 2017 Bitiş

Okan onu kollarıyla sararken yüzleri ve bedenleri arasında çok az bir mesafe bıraktı. Bu çok... Çok acımasızcaydı. Ona hem bir o kadar yakın hem de bir o kadar uzaktı. Sevmedi bu saçma uzaklığı. Onun sıcaklığına kendini bırakmak için aralarındaki mesafeyi kapatmaya yeltendi ama Okan engel oldu. "Bekle..." Bekle... Şu an hayatında en nefret ettiği kelime bekleydi. Beklemek falan istemiyordu. Onu yeterince beklemişti. Daha fazla beklemeye ne gücü ne de sabrı kalmıştı. Onun olmanın ne demek olduğunu öğrendikten sonra bir daha bekleyemezdi ki... "Önce bilmem gereken bir şey var." "Ne?" dedi kızgınlığını gizlemeden. Okan ise bu kızgınlık gösterisi karşısında kibarca gülümsedi kısa bir an ve daha sonra yüzünde ciddi bir ifade yer edindi. Bu yersiz ciddiyeti de sevmemişti Yasemin. Hem de hiç. "Bir ömür boyu bana bağlı kalacağına söz verebilir misin?" diye sordu bir anda ve Yasemin yanlış duyduğunu düşündü fakat onun bakışlarındaki ciddiyeti gördüğünde önce bocaladı ve daha sonra kendine engel olamayarak kocaman gülümsedi. "Bir ömür beni sevebilir misin Yasemin? Benimle evlenir misin?"

Reşat&Efran&Mirzat UYARI: Bu hikayede argo, küfür ve ara ara şiddet içeren kısımlar vardır. Etkilenecek olanların dikkat etmesi rica edilir.

Nazra Deman... Deman Holdingin Veliahtı. Geceleri ünlü bir playboy, gündüzleri yönetim kurulu toplantılarında, telefonundan Teksas Hold-em Poker oynayan bir kumarbaz... Sportif bedeninin ve mavi gözlerinin açamayacağı kapı olmadığını düşünen bir arsız. Bu hikâye? Kurdun kuzuyu yediği değil, kuzunun kurdu muma çevirişinin hikâyesi...