"Bir varmış, bir yokmuş, uzak diyarlarda her kesin diline destan olan güzelliğe sahib zeki bir kız yaşarmış. Bu kız, küçük yaşta bile kalbinde büyük bir cesaret varmış, ama en büyük korkusu sevdiklerini kaybetmek ve karanlıkmış. Bir gün, diyarı tehdit eden karanlık gölgeler yaklaşmış kıza. Kıza demiş ki 'Güçlü olmayı, korkularını aşmayı öğrenmek zorundasın' demiş. Kızda en büyük korkusunu nasıl aşacağını bilmiyordu. Ama kendisinin bile bilmediği şey kaderin ona kendi düşmanını aynı kadere yazmasıymış. Bir gün kız bir ormanda yürüşe çıkmış ve bir anda bir atın üzerinde düşmanı prensin olduğunu gördü ve geriye doğru koşmaya başlamış. Ama bilmiyor ki bu koşmak onu ondan uzak tutamazmış kader onları aynı hayata yazmış. Ve bu prens kızın hem savaşı hem de sadakat sınavı olacakmış. Kız, her gecenin karanlığında yapdığı gibi yine karanlığa çıkmış gökyüzüne bakmış ve annesinin son mektubunda ona söylediği söz aklına gelmiş."Kızım,başına ne gelirse gelsin, kalbini ve aklını sakın kaybetme. Bütün sırların ve geleceğin Seher'in ellerinde sen kendi krallığını yöneteceksin ve tüm diyar senin gücünü görecek" Küçük Sare daha 1 yaşında sarayda ani bir saldırı yüzünden hem annesini hemde babasını kaybetmiş. Annesinin baş cariyesi Sareye kendi kızı gibi bakmış ve bu zaman kızın 18 yaşına geldiğinde hayat onu bir çok şeyle sınıyacak, ve bazı gizemleri çözmek zorunda. Bakalım prensesimiz Sare'nin başına daha neler gelecek?

Sabah uyandığında hiç bilmediğin çok lüks bir evin odasında uyandığını düşün. Evi gezeyim derken, salonda oturan düşmanlarını görüyorsun bir de eski sevgilini... Ve bu evin bazı kuralları var. Evin bahçesinin dışına çıkmak yok. Çıkarsanız öldürülüyorsunuz. 2 yıl boyunca birlikte yaşayacaksınız. İşin ucunda yüksek miktarda para var. (Güya) Ama bilemezlerdi ki oyuna getirildiklerini... .... "Biz seçilmiş olanız Burak. Hapishanedeyiz bildiğin ama bu özel kişilere verilen bir ödül. Biz seçilmiş olanız ve bu evde yaşamamız gerekiyor," dedim sinirle ve gözlerimi devirerek mutfağa ilerledim. "Ben acıktım," dedi Selin. "Bok ye," dedim orta parmak çekerek. Bir anda lanet kamera konuşmaya başladı. "Birbirinize karşı hakaret etmek yasaktır." Ve bir anda ona da orta parmak çektim. Sinirlerim tepemdeydi... Küfür ve argo kelimeler vardır, fazla şiddet içeren unsurlar da vardır, cinsel içerik de vardır psikolojisi yetecek olanlar okusun!!!

Her şey bir kitapevinde bana "Madem aynı kitabı alıyoruz, o zaman sadece bir tane alıp sırayla okuyalım" demesiyle başladı. Bu cümlenin bizi 'ben ve sen' olmaktan kurtarıp 'biz' yapacağını ikimizde bilmiyorduk.

Bir uygulama... Bir dağ evi... Birbirini hiç tanımayan insanlar... Ve bir katil... Asel, yeni keşfettiği bir uygulamadan bir e-posta alır. Bu e-posta'da, yakın zamanda bir kamp olacağı ve bu kampa Asel'inde davet edildiği yazmaktadır. Asel,bu teklifi kabul eder ama başına geleceklerden bir haberdir...

Yapay zekâ... Ucu bucağı olmayan, her saniye gelişmeye devam eden mükemmel bir sistemdi ta ki insanlarla tanışıncaya kadar... Peki ya bu sistem bir gün başkaldırırsa ve onu oluşturanlar bile ona mâni olamazsa...

"Bazı yaralar görünmez; ama her gün, her nefeste hissedersin onları." Ela'nın hayatı, sevgi ve umutla değil; korku ve yalnızlıkla örülmüş bir labirent. Annesi onun sığınağı, babası ise en karanlık gölgesi... Bir baba ki, sevginin değil, acının, öfkenin ve kontrolün temsilcisi. Ela'nın geçmişinde, kırık camlar gibi dağılan hayaller ve kalbinde sızlayan derin yaralar var. Ama şimdi, kaçıp saklanmak yetmiyor. Babasının gölgesi daha da büyüyor, peşinden sessizce takip ediyor. Ve içindeki o yabancı ses, belki de ona gerçek cesareti fısıldayacak. Ya da en karanlık korkularıyla yüzleşmesini sağlayacak... Bu, sadece bir aşk hikayesi değil. Bu, kırılmış bir kalbin, ailesinin ve kendi karanlığının içinde verdiği mücadele... Ela, kendi sessiz çığlıklarını duyacak mı? Yoksa geçmişin zincirleri onu sonsuza dek mi bağlayacak? "Bu hikayede, cesaretin ve umudun sınırlarını keşfedeceksin. Hazırsan başlayalım"

Bazı yaralar kanamaz, sadece sessizce derinleşir... Kaybolan bir kitap. Saklanan bir geçmiş. Ve susturulmuş bir sır. Zeynep'in sessizliğinde büyüyen bu yara, bir gün herkesi konuşturacak.

Rengin, çocukluğundan beri kekemeliği yüzünden içine kapanmış, kelimelerini hep içinde saklamış bir kızdır. En büyük yaralarını ise okul yıllarında yaşadığı zorbalıklar açmıştır. Bu zorbalığın başında Bade vardır. Bade'nin sözleri, bakışları ve küçümsemesi Rengin'in suskunluğunun en büyük sebebidir. Rengin'in ağabeyi ise o yıllarda Bade'nin yanında yer almış, kardeşini korumak yerine görmezden gelmiştir. Bu ikisinin arasında yıllarca konuşulamayan derin bir kırgınlık birikmiştir. Rengin büyüdüğünde sadece kendi sesini değil, abisiyle yarım kalmış bağları da bulmak zorunda kalır. Tam da bu kargaşanın içinde Batuhan ortaya çıkar. Onun Rengin'e yaklaşması, sadece bir yakınlaşma değil; herkesin birbirinden sakladığı sırları ortaya çıkaracak zinciri başlatır. Batuhan yüzünden yaşanan yanlış anlaşılmalar, Rengin'i hem kardeşiyle hem Onurla hem de kendi geçmişinin gölgesiyle yüzleşmeye zorlar. Ve Onur... Rengin'in çocukluğundan beri sustuklarında bile onu anlayan, kelimeler çıkmasa da duyan kişi. Onur yıllarca yalnızca sabırla sevmiştir. Rengin dünyasını kapattığında kapıyı zorlamak yerine önünde oturup bekleyen kişidir. Rengin bütün acıların içinden geçerken Bade'yle yüzleşir, abisiyle hesaplaşır, Batuhan ile ilgili gerçekleri öğrenir. Fırtına devam ederken, iki aşık artık kavuşmuştur. " Gökyüzü gecesine kavuştu Gökyüzün ben, gecem sen." "Gece gökyüzüne kavuştu Gökyüzüm sen, gecen ben." ama bilmedikleri bir şey vardı her masal mutlu bitmezdi her kavuşmanın bir bedeli olacaktı. kavuşmak bazen de ayrılmak demekti...

Bayram sabahıydı... Yeni ütülenmiş elbisemle, saçlarıma annemin özenle taktığı tokayla kapının önüne çıkmıştım ki, komşumuz Fadime Teyze elinde şeker tabağıyla çıkageldi. Gülümseyerek, "Seni torunuma alacağım, haberin olsun!" deyiverdi. O an sadece gülümsedim, belki biraz da utandım. Ama nereden bilebilirdim ki o laf, hayatımın tam ortasına düşen bir yıldırım olacak? Ben Kübra. Mahallenin sessiz, içine kapanık, kitaplara sığınan kızıydım. Oysa Berk... Fadime Teyze'nin şehir dışında okuyan, eli cebinde, dili sivri, ama gözlerinde bir şeyleri eksik bir çocuktu. İlk başta birbirimize sadece uzaktan baktık. Sonra baktıkça tanıdık, tanıdıkça değiştik. Bir anda nişan, düğün muhabbetleri havada uçuşurken, ben kendi içimde bir savaş verdim. Çünkü bu hikâyede sadece aşk yoktu... Aile baskısı, geçmişin izleri, iki farklı dünyanın çarpışması vardı. Ben neydim onun hayatında? Bir seçim mi, bir dayatma mı, yoksa gerçek bir şans mı? Bu kitap, bir lafla başlayan, ama her satırında cesaret, aşk, gözyaşı ve umut olan bir yolculuğun hikâyesi. "Bir Bayram Sabahı" benim hikâyem. Belki senin de.. _______ Bölümden kesit "Şimdi bebeğim benim için bacaklarını Arala ki sana ostesigini vereyim " söylediği şeyle kalbim boğazımdan atmak üzereydi Onunla sevişmek istiyorum ama korkuyorum ilkim oldugi için acaba onu redetsem ne tepki verirdi Kalp atışlarım düzensizleşişmiş ve heycanlanmıştım bacaklarımı yavaşca araladım ona yer actım Berkay ilk önce gözlerime baktı sonra ise tanganı kapatamadığı kadınlığıma kendini bacak arama yerleştirdi kasıklarıma birşey batıyor utandım "Rahatla birşey olmiycak söz veriyorum" nekadar desese işe yaramıyor'du üzerime eğildi boğazıma bir öpücük kondurdu göğüs oluguma kadar ve cıpka göğsüme öpücük kondurdu kitap kendi şahsıma aittir kapak kendi sahasıma aitir

Mardin'in sessizliğini bir gün Urfa'dan gelen Yılmazlar aşireti bozdu. İki güçlü aşiretin karşı karşıya geldiği o akşam, Esma ile Cihan'ın yolu bir tartışmanın gölgesinde kesişti. Ama kader, tek bir yanlış iftirayla Esma'nın hayatını altüst etti. Kaçmaya çalıştıkça daha çok köşeye sıkıştı, sonunda en büyük tehdidi de yine Cihan'ın sesiyle duydu: "Bundan sonra ya benim olursun... ya da hiç kimsenin." Biri zorla yazılmış bir nikâh, diğeri kavganın ortasında filizlenen bir kader... Esma ve Cihan'ın nefretle başlayan hikâyesi, aşkın ve savaşın en tehlikeli oyununa dönüşüyor.