Zeynep ve Cüneyd, farklı zaman dilimlerinde yaşayan iki insandır. Zeynep 2025 yılında, Cüneyd ise 1880'lerde Osmanlı'nın son demlerinde yaşıyordur. Her gece aynı rüyayı görürler: bir mezarlıkta buluşurlar. Ama bu rüya, sıradan bir rüya değildir. Bu rüya, kaderin onları her kuşakta bir araya getirdiği bir "ruhsal birleşme" alanıdır. Zeynep bir gün, ailesinden kalma eski bir aynanın içinde Cüneyd'in siluetini görür. Aynı şekilde Cüneyd de, dergahtaki eski bir duvarda Zeynep'in yansımasını görmeye başlar. Her biri, yavaş yavaş diğerinin dünyasına "rüya yoluyla" geçmeye başlar. Ama ne zaman bir araya gelseler, biri uyanmak zorunda kalır. Bir gün... takas gerçekleşir. Zeynep, Cüneyd'in yaşadığı Osmanlı dünyasında uyanır. Cüneyd ise Zeynep'in modern zamanında. Ama işler hiç kolay değildir: Cüneyd, bugünün dünyasında adeta bir yabancı gibidir; Zeynep ise Osmanlı'nın kurallarına ve baskılarına uyum sağlamak zorundadır. Ama asıl trajedi şudur: Bu takas kalıcıdır. Ve sadece biri, diğerinin zamanına geri dönebilir. Bu karar da onların değil, aralarındaki sevginin gücüne bağlıdır. Gerçek aşk kazanırsa, biri ötekine sonsuza kadar ulaşabilir. Ama aralarındaki bağ sarsılırsa... her ikisi de kaybolacaktır.

"Bende Mecnun'dan füzûn âşıklık isti'dâdı var Âşk-ı sâdık benem Mecnûn'un ancak adı var.."

"Şimdi göz bebeğimi feda edersem belki bir gün geçer acısı.." Cüneyd ve Zeynep, iki genç aşık. tarikata kurban gitmiş iki masum insan.. tüm engelleri aşıp aşklarını yaşayabilecek midir? #1 cünzey - 27.12.2024 #1 Zeyneptezel- 27.12.2024 #1 MertYazıcıoğlu- 11.02.2025 #1 MinaDemirtas - 31.03.2025

Zeynep, yıllarca babasının baskısı altında yaşamış, şiddet görmüş ve sonunda kaçmış bir kız. Ama sadece bedeni kaçabilmiş; ruhu hâlâ o evde, o korkuların içinde sıkışıp kalmış. O yüzden konuşmuyor, çünkü yıllarca konuşmaması söylenmiş. Zeynep'in sessizliği, yaşadığı acıların yankısı. Cüneyd ise koruyucu ama mesafeli biri. Küçük yaşta kayıplar yaşamış, dergâhta yetişmiş, kendini inancına ve davasına adamış. Ama karşısına bir emanet çıkıyor: konuşmayan, geçmişi bilinmeyen, gözlerine bile bakmayan bir kız. Ve kader onları bir araya getiriyor. İki yaralı ruhun, biri sessizlikle diğeri sabırla iyileşme yolculuğu. Cüneyd, bu kıza ne olduğunu anlamaya çalışırken, aslında kendi geçmişiyle de yüzleşecek. Zeynep ise, sessizliğini ne zaman bozacağını, hatta bozup bozmayacağını sorgulayacak. Özünde bu bir tasavvufi bir yolculuk, bir ruh arayışı. Zeynep'in sessizliği, Cüneyd'in içindeki sükûnetle dengelenecek. Ama asıl mesele, sessizliğin mi daha güçlü olduğunu, yoksa sözlerin mi?