Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.

Sahra Yemen, ailesinin ölüm yıldönümünde onları anmak adına gittiği Mısır'da başına gelenlerle kendini bir anda çözülmesi gereken bilmecelerin, bulmak zorunda olduğu bir definenin ve anlamaya çalıştığı gizemli bir adamın yanında bulur. Aslan Vukovič, travma sonrası stres bozukluğu yaşayan, takım arkadaşlarının ölümüyle kendini dünyadan izole eden Gemino Gladiis'in en yetenekli askerlerinden biridir. Gece yarısı telefonunu çaldıran adamın emriyle göreve geri dönmek zorunda kalır ve kendini bir anda Mısır'a giden uçağın içinde bulur. Aslan ve Sahra'nın hikayesi Kızıl Piramit'te başlayıp Nil Nehri'ne kadar bütün aksiyon ve gizemiyle devam ederken ikili ortaya çıkan sırlarla yakınlaşırlar ve herkese karşı el ele savaşmak zorunda kalırlar. 🪬 "Bana mecbursun, tıpkı benim sana olduğum gibi. Ve bu macerada birbirimizden başka kimsemiz yok. O yüzden elimi tut. Hem de sıkıca, mačka."

Serçeyi Öldürmek'ten tanıdığımız Zeliha ve Emir'in hikâyesidir.

EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA KİTAPLAŞTIRILMIŞTIR. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE. Bir beden, iki kimlik. Cenk'i alt edip hayatını geri kazanmak için Bora'nın aklına uyan Derin, akıl hastanesindeki Kumsal'ın kimliğine bürünür ve kendisini birdenbire acımasız oyunların ortasında bulur. Savaş Atan'la olan oyunu kurallarına göre oynamak zorundadır amma kurallardan bihaberdir. Kısa zamanda Boğaç'ın desteği ve kıvrak zekasıyla Savaş'ı tam avucunun içine alacağını düşünürken Kumsal'ın gizlice oyunlara dahil olmasıyla tüm planları suya düşer. Bu akıl almaz oyunları okurken hayal gücünüzün sınırlarının zorlandığını hisseceksiniz. Aşk, nefret, tutku, acı, ölüm hepsi bir arada.

EN BAŞTAN YENİLENDİ VE DÜZELTİLDİ!!! Ya bir görev hayatınızı altüst ederse? DOLUNAY YALINKILIÇ Taramalı tüfek gibi çenesine rağmen askeriyenin en iyi timlerinden olan Bozkurtlarda görev yapan tek kadın. ÖMER SERDENGEÇTİ Hayatını sadece vatanına adayan bir savaşçı. Bir dev gibi koca cüsseli. Yakışıklı bir bordo bereli. Ya bu iki deli bir görev yüzünden evlenirse? _____________________________ "Zamanında bir boklar yemişsin ama ben daha seni bile tanımadan kahrını çekiyorum. Belki benim sevgilim var! Belki senin yüzünde ayrılacağız" diye bağırdım sinirli sinirli. Olmayan bir şeyden nasıl ayrılacaksam... Adamın ne suçu var Dolunay o da senin gibi belli ki! Olsun! Şu an hiçbir şeyi umursayacak, empati yapacak halde değilim! Lanet olsun! Uyuz uyuz bakıyor bir de!Ahhh gerçekten kafayı sinirden yiyeceğim! Evleneceğim ben hem de bu insan azmanıyla! Şam şeytanları adına! Ölsem ya ben hemen şurada! Bizimkilere tek tek bakıp geri Ömer'e döndüm ve ağzıma gelen onca lafa rağmen söyleyeceğim en pis şekilde söyledim lafımı ela gözlere bakmamaya çalışarak. "Hulk kılıklı!" Tam arkamı dönüp yürümeye başlamıştım ki Ömer lafıyla olduğum yerde kalakaldım. "Emin ol ki ileride senin gibi biriyle evleneceğim bilseydim hayatta o işe burnumu sokmazdım!"

Annesini acı bir olayla kaybeden Asteğmen Elvin Sönmez, bulunduğu timin başkomutanının değişmesi ve bir teröristin tekrardan faaliyete geçmesiyle hayatında hiç beklemediği şeyleri yaşamaya başlar. -Askeri kurgu- !KİTAPTA GÜNÜMÜZ TÜRKİYE'Sİ YOKTUR, BU SEBEPLE GÜNÜMÜZDEKİ KOŞULLARI KİTABA UYARLAMAYA ÇALIŞMAYIN LÜTFEN. HER ŞEY TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR, HER YAZILAN SADECE BİR KURGUDAN İBARETTİR. KİTAPTA GÜNÜMÜZ TÜRKİYE'Sİ İŞLENMEMİŞTİR! !ASKERLİK HAKKINDA FAZLA BİR BİLGİM OLMADIĞI İÇİN VE ARAŞTIRDIĞIMDA DA FAZLA BİLGİ BİRİKİMİNE ULAŞAMADIĞIM İÇİN KENDİMCE OLUŞTURDUĞUM KURALLAR ÇERÇEVESİNDE YAZDIĞIM BİR KİTAPTIR. MANTIK HATALARI YA DA BİLGİ EKSİLİĞİNDEN KAYNAKLANAN HATALAR VARSA AFFOLA. LÜTFEN BU YAZDIKLARIMI GÖZ ÖNÜNE ALARAK OKUYUN, TEŞEKKÜRLER! YETİŞKİN İÇERİK BULUNMAKTADIR.

Yapay zekâ... Ucu bucağı olmayan, her saniye gelişmeye devam eden mükemmel bir sistemdi ta ki insanlarla tanışıncaya kadar... Peki ya bu sistem bir gün başkaldırırsa ve onu oluşturanlar bile ona mâni olamazsa...

Bazı savaşlar sessiz başlar,ama kazananı fısıltılar belirler... "Aynı taraftayız ve seni kimseye vermeye niyetim yok.Ortak."

"Korkuyor musun?" diye sordu, yüzüme biraz daha yaklaşırken. "Korkutuyor muyum seni?" "Korkuyorum," dedim, ağlamamak için kendimi zor tutarken. "Ben bu adamı tanımıyorum." "Tanı o zaman," dedi sertçe. "Keskin Kırım bu." Kanlı elini yüzüme dokunmak için kaldırdığında istemsizce geri çekildim. Eli havada asılı kaldı. Sonra yumruk yapıp indirdi. "Sevdiğin adam bu," dediğinde bakışlarımı ona çevirdim. Gözleri öfkeyle parlıyordu.

Bir varmış, bir yokmuş. Masal bu ya, dağların göğe değdiği, gecelerin kurşun gibi ağır aktığı bir ülkede, zamanın bile cesaret edemediği bir hikâye saklanırmış. Rüzgâr, her estiğinde bu hikâyenin izlerini taşırmış; kimi zaman bir siperde kurumuş kanın kokusunda, kimi zaman da eski bir mektubun solmuş harflerinde fısıldarmış: "Her ihanet, bir gülüşle başlar..." Bir ülkenin kalbinde, iki kardeş büyürmüş aynı toprağın, aynı ekmeğin, aynı annenin duasında. Biri ateşmiş, biri duman. Biri gökyüzüne bakıp yıldızları sayarken, diğeri yerdeki gölgeleri sayarmış. Habil ile Kabil'in kaderi gibi, onların kaderi de birbirine düğümlüymüş. kanla, yeminle, ihanetle... Ve bir gece, yıldızlar tanıklık etmiş birbirine sırt çeviren iki kardeşe. Kurşunlar susmuş, vicdanlar konuşmuş. Bir hain çıkmış içlerinden. Ama kimdi? İşte hikâye burada başlamış. Masal bu ya... Kurşunlar kadar ağır yeminler edilmiş, Gözyaşıyla yazılmış mektuplar yırtılmış, Ve bir çift göz, yıllar sonra hâlâ aynı ismi fısıldamış: "Kardeşim..." İşte şimdi başlıyordu asıl hikâye. Aşkın gölgesinde saklanan ihanetle, İhanetin kalbinden çıkan bir aşk hikâyesiyle. Ve bir kardeşin, diğerini hem sevip hem yok etmek zorunda kaldığı o geceyle...